“Περήφανη δεν αισθάνομαι για κανένα τραγούδι μου”
Με αφορμή την ανατρεπτική της παρουσία στο J2US πλάι στον Μπο, η Εύη Δρούτσα παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκαρά. Μέσα σε όλα, η επιτυχημένη στιχουργός μίλησε για την μακρόχρονη καλλιτεχνική της διαδρομή, τα τραγούδια που έχει μέχρι σήμερα γράψει αλλά και την αχαριστία.
Εύη, έχεις γράψει πάρα πολλά τραγούδια. Τα θυμάσαι όλα;
Θα είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω πόσα τραγούδια έχω γράψει, είναι περίπου 1.600. Δεν τα θυμάμαι όλα. Συχνά ακούω κομμάτια και δεν καταλαβαίνω ότι είναι δικά μου. Κάποτε παίζαμε μουσικό κουτί με φίλους και με ρωτάει ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου, «ποιος έγραψε αυτό το τραγούδι;». Δεν το βρήκα ποτέ, αν και ήταν δικό μου. Όλα όμως όσα έχω γράψει είχαν αφορμές. Απλά στην περίπτωση μου την αφορμή που μου δίνει κάτι για να γράψω την αντιλαμβάνομαι μετά. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή άκουσα στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι δικό μου που έλεγε «τι θα πεις, τι θα πω δεν με νοιάζει, το να μείνουμε δυο με τρομάζει». Την περίοδο εκείνη τσακωνόμουν με τον άνδρα μου και ορμώμενη από το τραγούδι σκέφτηκα «γιατί καθόμαστε μαζί;» και χώρισα. Το τραγούδι «Ο δικός μου ο δρόμος» είναι το μοναδικό που το έγραφα σκεπτόμενη τη ζωή μου, Είμαι στιχουργός που γράφει μόνο κατά παραγγελία, δεν με ενδιέφερε ποτέ να έχω κάβα, όπως κάνουν άλλοι. Τώρα να μου πεις να σου γράψω ένα τραγούδι, σε μισή ώρα θα σου το έχω έτοιμο.
Είσαι περήφανη για όλα τα τραγούδια που έχεις γράψει;
Περήφανη δεν αισθάνομαι για κανένα. Το αίσθημα αυτό το έχω για τους τραγουδιστές που ερμήνευσαν αυτά τα τραγούδια, για τους μουσικούς και τα μαγαζιά που βρέθηκαν. Για αυτά μπορώ να πω ότι αισθάνομαι πολύ καλά. Ας πούμε, με τον Στέφανο Κορκολή συνεργαζόμασταν επί επτά χρόνια. Ήμασταν σαν αδέλφια. Στο σπίτι το πρωί, στο στούντιο το βράδυ. Έχουμε επαφές μέχρι και σήμερα. Είχα την τύχη να έχω μακροχρόνιες συνεργασίες, όπως και με τον Γιώργο Θαοφάνους.
Εύη, έχεις εισπράξει αχαριστία;
Αυτή η ζωή σού χαρίζει και σου παίρνει. Υπάρχει η αχαριστία σε πολλά επαγγέλματα. Το θέμα είναι πως αντιλαμβάνεσαι εσύ αυτά που συμβαίνουν. Για όποιο λάθος κάνουμε φταίμε μόνο εμείς, δεν φταίει ποτέ ο άλλος. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα πει ποτέ «εγώ έφτιαξα αυτόν» που ακούω από άλλους και τρελαίνομαι. Τι είμαστε, ο Θεός ή το σύμπαν για να φτιάξουμε κάποιον; Και στο κάτω κάτω μια δουλειά είναι. Γράφουμε τραγούδια, όπως κάποιος άλλος, για παράδειγμα, είναι σκουπιδιάρης. Για εμένα αυτός είναι πιο σημαντικός. Είμαστε ένα τίποτα μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους που ξενυχτάνε για εμάς.
Δείτε επίσης: Σοφία Βόσσου: «Δημιουργήθηκε ένα συρίγγιο το οποίο δεν έκλεινε και δεν έβρισκαν πού είναι η τρύπα»
