Ο αδρός ρεαλισμός και η οξεία ιστορική αίσθηση του Γιόζεφ Ροτ (1894- 1939) για το τέλος των εποχών και των καθιερωμένων πραγμάτων σφραγίζουν το «Εμβατήριο Ραντέτσκυ», αλλά αφήνουν έντονο το ίχνος τους και στα δημοσιογραφικά άρθρα τα οποία συγκεντρώνονται στον τόμο «Τα χρόνια των ξενοδοχείων. Περιπλανώμενος στην Ευρώπη ανάμεσα στους πολέμους», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου. Γεννημένος το 1894 στην ανατολική Γαλικία της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας (σήμερα ανήκει στην Ουκρανία), ο Γιόζεφ Ροτ έζησε έναν πολυτάραχο και πολυταξιδεμένο βίο και πέθανε σε ηλικία 45 ετών στο Παρίσι από προχωρημένο αλκοολισμό. Βυθισμένος στη θαμπή και παραισθητική ατμόσφαιρα του αλκοόλ είναι και ο κεντρικός ήρωας του «Εμβατηρίου Ραντέτσκυ» (1932), του σημαντικότερου μυθιστορήματος του Ροτ, που μιλάει για τη φθορά, την παρακμή και τον θάνατο της Αυστροουγγαρίας λίγο προτού ξεσπάσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
«Τα χρόνια των ξενοδοχείων» αποτελούνται από κείμενα που δημοσιεύτηκαν στον γερμανόφωνο Τύπο μεταξύ 1920 και 1930 και είναι βαθιά διαποτισμένα από το μεσοπολεμικό πνεύμα, παρακολουθώντας, όπως και το «Εμβατήριο Ραντέτσκυ», από τη μια πλευρά τη βαθμιαία υποχώρηση του παλαιού κόσμου και από την άλλη τη γέννηση και το ρίζωμα των καινούργιων φαινομένων, που ρίχνουν ήδη βαριά τη σκιά τους στον καθημερινό περίγυρο. Ο Ροτ θα ξεκινήσει από την Αριστερά, υπογράφοντας τα άρθρα του ως «Κόκκινος Ροτ», για να καταλήξει, μετά την επίσκεψή του στη Σοβιετική Ένωση, το 1926, φιλομοναρχικός, αλλά θα διατηρήσει το αποστασιοποιημένο βλέμμα του και την ανεξαρτησία της ματιάς του σε όλο το μήκος της αρθρογραφίας του.
