Την πρώτη, μετά τον προ τριετίας θάνατό του, αξιόλογη έκθεση για ένα σπουδαίο ζωγράφο, τον Howard Hodgkin, φιλοξενεί η γκαλερί Hazlitt Holland-Hibbert στο Λονδίνο. Σε επιμέλεια του Paul Moorhouse, η έκθεση «Howard Hodgkin: Memories» έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθεί στις 11 Δεκεμβρίου.
Η έκθεση «Αναμνήσεις» αναφέρεται σε μια πολύ σημαντική περίοδο του Hodgkin, τα χρόνια 1978-99. Είναι η περίοδος που ο Hodgkin-δημιουργός ήταν παρών στο Βρετανικό Περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας, που τιμήθηκε με το Turner Prize, και έκανε εκθέσεις όποτε θεωρούσε ότι έπρεπε.
Ο Hodgkin ήταν ένας από την ομάδα του Bloomsbury, ξάδερφος του Roger Fry. Δύσκολος άνθρωπος, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Michael Glover, o οποίος του είχε πάρει συνέντευξη πριν 20 χρόνια και παρουσίασε την τωρινή έκθεση σε άρθρο του στο Hyperallergic. Ήταν λιγομίλητος, και όταν μιλούσε συνήθιζε να χαρακτηρίζει ως εξής το ύφος του ως ζωγράφου: «Είμαι ζωγράφος αναπαραστατικής ζωγραφικής, αλλά όχι ζωγράφος των επιφαινόμενων. Ζωγραφίζω αναπαραστατικούς πίνακες συναισθηματικών καταστάσεων» (φράση την οποία είχε πει, το 1976, στον κριτικό τέχνης David Sylvester). Δεν ήθελε να τον βλέπουν ως καλλιτέχνη αφηρημένης ζωγραφικής, αλλά ούτε και ήθελε να ζωγραφίζει αναγνωρίσιμα σχήματα. Στη δεύτερη συνέντευξη που του πήρε, ο Glover διαπίστωσε πόσο συναισθηματικός χαρακτήρας ήταν ο Hodgkin. Θυμάται ότι, μια στιγμή, ο ζωγράφος τράβηξε από τα ράφια της βιβλιοθήκης ένα μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ που αγαπούσε, διάβασε φωναχτά ένα απόσπασμα και τον πήραν τα κλάματα (ο συνομιλητής του παρακολουθούσε έκπληκτος γιατί, κατά τη γνώμη του, ήταν δεύτερης διαλογής αυτό για το οποίο ο Hodgkin έχυνε δάκρυα).
