Η Ρετζίνα Κινγκ εισπράττει εγκωμιαστικές κριτικές για το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με την ταινία «One Night In Miami», η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και συμπεριελήφθη στο φετινό πρόγραμμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (TIFF).
Με το σκηνοθετικό της ντεμπούτο στη Μόστρα της Βενετίας, η Ρετζίνα Κινκγ έγραψε ιστορία καθώς ήταν το πρώτο φιλμ μαύρης, Αφροαμερικανής σκηνοθέτιδας που παρουσιάστηκε στα 88 χρόνια της διοργάνωσης.
Βασισμένη στο θεατρικό έργο του Κεμπ Πάουερς, η ιστορία ακολουθεί μια φανταστική συνάντηση μαύρων ειδώλων και φίλων της πραγματικής ζωής, του Malcolm X (Kingsley Ben-Adir), του θρύλου του αμερικανικού ποδοσφαίρου, Τζιμ Μπράουν (Aldis Hodge), του πρωταθλητή πυγμαχίας βαρέων βαρών Κάσιους Κλέι προτού μετονομαστεί σε Μοχάμεντ Άλι (Eli Goree) και του τραγουδιστή της σόουλ Σαμ Κουκ (Leslie Odom Jr.) καθώς περνούν μια μοιραία νύχτα στο Μαϊάμι το 1964 συζητώντας για τους ρόλους τους ως επαναστάτες, ηγέτες και ακτιβιστές για τα πολιτικά δικαιώματα.
Για την Αμερικανίδα ηθοποιό και σκηνοθέτη η ταινία ήταν μία ευκαιρία να αφηγηθεί μια ιστορία όχι μόνο για τις εμβληματικές μορφές που όλοι γνωρίζουν, αλλά και μια ιστορία για την ανθρώπινη φύση αυτών των ανδρών.
«Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο» δήλωσε η Ρετζίνα Κινγκ σε συνέντευξη στο ET Canada πριν από την πρεμιέρα της ταινίας στο TIFF. «Ήξερα αυτούς τους άντρες, αλλά αυτός είναι ο πατέρας μου, ο γιος μου, ο θείος μου, ο καλύτερος φίλος μου. Είναι το ερωτικό γράμμα του Κεμπ για την εμπειρία του Μαύρου και το ήθελα στην ταινία» τόνισε. Πρόσθεσε ακόμη ότι η σκηνοθεσία της πρώτης της ταινίας την έκανε να μάθει ότι «έχει ακόμη περισσότερη υπομονή από ό, τι νόμιζε ότι είχε».
Αν και η ιστορία είναι τοποθετημένη το 1964, το θέμα της είναι επίκαιρο και σήμερα, ειδικά τώρα που η φυλετική αδικία στις ΗΠΑ προβάλλεται με πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο.
«Ηξερα πόσο ισχυρές ήταν αυτές οι συζητήσεις, διότι, δυστυχώς, 60 χρόνια μετά, ό,τι συζητούσαν αυτοί οι άντρες συζητούνται και τώρα» ανέφερε. «Όταν άρχισαν να διοργανώνονται οι διαμαρτυρίες και ήμασταν σε πανδημία, αισθάνθηκα ότι ήταν πραγματικά απαραίτητη η ταινία – είναι κάτι περισσότερο από μια ιστορία, είναι μια έκκληση για δράση και ελπίζω να εκληφθεί έτσι» συμπλήρωσε.
Η Κινγκ είχε ένα πρόσωπο στο μυαλό της, κατά την αφήγηση της ιστορίας των τεσσάρων ανδρών: τον 24χρονο γιο της, Ίαν.
«Είμαι μητέρα ενός 24χρονου και αυτή είναι μια ιστορία για αυτόν» είπε. «Οι άνθρωποι λένε “για ποιον έκανες την ταινία;” και προφανώς θέλεις όλοι να δουν αυτήν την ταινία, αλλά, αν σκοπεύεις να κάνεις μια ταινία που προσπαθεί να ευχαριστήσει τους πάντες, απλώς θα διαλυθεί. Αν έχετε ένα κοινό στο μυαλό σας, αυτό σας κρατά εστιασμένους και εγώ ήθελα κάθε Μαύρος που γνωρίζω και αγαπώ να βλέπει τον εαυτό του σε αυτήν την ιστορία και ο γιος μου είναι αυτός» τόνισε.
