Τη θεατρική υποδοχή του Γκολντόνι στην Ελλάδα εξετάζει η θεατρολόγος Ειρήνη Δ. Μουντράκη στο βιβλίο της «Carlo Goldoni. Η ζωή, το έργο του και η πρόσληψή του στην Ελλάδα», που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
Γέννημα-θρέμμα της Βενετίας, ο Κάρλο Γκολντόνι (1707-1793) έζησε την εποχή της παρακμής της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, αλλά και της commedia dell’ arte και έγραψε τα διάσημα και πολυπαιγμένα έργα του, προσπαθώντας να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα της εποχής του. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα θέατρο ικανό να βγει από την κούραση και τα αδιέξοδά του (η commedia dell’ arte είχε παρακμάσει όπως και η Βενετία), ένα θέατρο έτοιμο να ανοιχτεί σε έναν εντελώς καινούργιο κόσμο. Ο αιώνας που ακολούθησε τον θάνατο του Γκολντόνι τον έριξε στην αφάνεια και τη λήθη, αλλά κατά τον 20ο αιώνα επανήλθε δριμύτερος τόσο στην Ιταλία και στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.
Η Ειρήνη Δ. Μουντράκη, θεατρολόγος με σπουδές στην Αθήνα και το Μιλάνο, με πολλές μεταφράσεις, μελέτες και κριτικές στο ενεργητικό της, η συγγραφέας διερευνά εξαντλητικά το υλικό της, προσπαθώντας να απαντήσει σε ένα εύλογο ερώτημα: για ποιον λόγο ο Γκολτόνι κίνησε το ενδιαφέρον του 20ου αιώνα; Τι ήταν εκείνο που με αφορμή τις πρωτοβουλίες του Λουκίνο Βισκόντι και του Τζόρτζιο Στρέλερ έστρεψε σκηνοθέτες, θιάσους και κριτικούς στην παραγωγή του, φέρνοντάς τον εν συνεχεία και στις ελληνικές θεατρικές σκηνές; Ο Γκολτόνι προώθησε την κωμωδία χαρακτήρων, απεικόνισε με αδρό τρόπο τη συμπεριφορά, τη νοοτροπία και τα σουσούμια της αστικής τάξης και έδωσε έμφαση στους γυναικείους ρόλους, μιλώντας ταυτοχρόνως για τις ανθρώπινες σχέσεις, για την αλαζονεία, αλλά και για την κατάχρηση της εξουσίας.
