«Μία ξεκάθαρη πρόταση υπέρ της ζωής, υπέρ της ελευθερίας, που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους προκειμένου να επιτρέψουν στην καρδιά τους να βρει τον δρόμο της χαράς» διακρίνει στο έργο του Στράτη Μυριβήλη ο σκηνοθέτης, ηθοποιός Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, ο οποίος φέτος παρουσιάζει στη θεατρική σκηνή τις «Χρωματιστές Ιστορίες», εμπνευσμένες από τέσσερα διηγήματα και το «Τραγούδι της Γης» του σπουδαίου λογοτέχνη.
«Ο συγγραφέας έχει έναν μαγικό τρόπο να προκαλεί δονήσεις βαθύτερης χαράς στους ανθρώπους» τονίζει ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ υπογραμμίζοντας ότι αναγνώρισε επίσης στον Στράτη Μυριβήλη μία δραματουργική δεινότητα, μία ικανότητα να φωτίζει τα απλά πράγματα με τέτοιον τρόπο, που κυριολεκτικά σε μαγνητίζει.
Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, έχοντας διττό ρόλο -σκηνοθέτη και ηθοποιού- στην παράσταση στο θέατρο Σφενδόνη, στην Αθήνα μιλά για την ένωση των διηγημάτων, «Η Ροδιά», «Ο Παντελής», «Ο Λούλης ο γόης» και «Η Καμπουρίτσα» από τα «Χρωματιστά Βιβλία» του συγγραφέα, τα οποία επέλεξε, όπως εξηγεί, «επειδή καλύπτουν πτυχές της ζωής όλων μας» και για το συνδυασμό τους με το λυρικό έργο «Τραγούδι τη Γης» «που κρύβει όλη την αγάπη για τους ανθρώπους και τον κόσμο».
Το ενδιαφέρον για το έργο του Στράτη Μυριβήλη
«Ξεκίνησε πέρσι με τη συμμετοχή μου στη σειρά “Η ζωή εν τάφω” και συνέχισε με μεγαλύτερη ορμή, όταν ήρθαν στα χέρια μου ως δώρο από την εγγονή του τα “Χρωματιστά βιβλία”. Συνέβη με αφορμή ένα αφιέρωμα που θα γινόταν για εκείνον στο Φεστιβάλ Αθηνών τον περασμένο Ιούνιο» αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος.
«Όταν διάβασα το πρώτο διήγημα ένιωσα κάτι σπάνιο. Άρχισε να ανθίζει ένας ολόκληρος κόσμος μέσα μου, όπως ένα λουλούδι την άνοιξη.
Κατάλαβα γρήγορα, διαβάζοντας και τα υπόλοιπα, πως ο συγγραφέας έχει έναν μαγικό τρόπο να προκαλεί δονήσεις βαθύτερης χαράς στους ανθρώπους. Μετά άρχισα να μελετώ συνολικότερα το έργο του και οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη» υπογραμμίζει.
Επέλεξε τα τέσσερα διηγήματα επειδή, όπως διευκρινίζει, «ήθελε να μην υπάρχει καμία αναφορά, έμμεση ή άμεση, στον πόλεμο». Ένας ακόμη λόγος είναι ότι «η θεματολογία τους να είναι διαφορετική» και πως τα συγκεκριμένα διηγήματα θα μπορούσαν να καλύπτουν πτυχές της ζωής όλων.
