Το bullying που φάγαμε ως παιδιά, τα τάπερ ως υπέρτατο σημάδι ότι σοβάρεψε η ζωή σου, και ο φόβος του να γίνεις η μάνα σου, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που πραγματεύεται η solo Stand Up Comedy παράσταση του Λάμπρου Φισφή “Να το Φως”, η οποία θα φιλοξενηθεί το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου στο θέατρο Δάσους. Λίγες μέρες πριν, ο κ. Φισφής μιλάει στην POLITIC.
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παναγιωτίδη
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην ειδική έκδοση της POLITIC στο πλαίσιο της 87ης ΔΕΘ
–Από μικρός είχατε όνειρο να ασχοληθείτε με το Stand Up Comedy;
Όταν ήμουν μικρός ήθελα όπως τα πιο πολλά αγόρια να γίνω αστροναύτης. Κανείς ποτέ δεν μου είπε ότι δεν μπορώ και ότι η Ελλάδα δεν έχει διαστημικό πρόγραμμα. Όταν μετά από χρόνια είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός τότε μου είπαν πολλοί ότι είναι κακή ιδέα. Ότι είναι ένας πολύ δύσκολος κλάδος με τεράστια ανεργία. Καλύτερα αστροναύτης δηλαδή. Η επαφή με το stand up comedy ήρθε σχετικά αργότερα γύρω στα 20 μου. Και με το που είδα το είδος το ερωτεύτηκα.
-Είστε η ψυχή της παρέας ή είστε πιο εσωστρεφής στις προσωπικές σας σχέσεις;
Δεν έχω προσωπική ζωή. Δεν έχω παρέα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν έχω και ψυχή! Συνήθως όταν είμαι με φίλους είμαι πιο ήρεμος και παρατηρώ τους άλλους. Όταν είμαι με τους πολύ κοντινούς μου φίλους τότε η κωμωδία βγαίνει από την παρέα. Κανείς δεν είναι πιο αστείος από τον άλλο. Είναι κάτι ομαδικό.
-Έχετε φίλους από τον καλλιτεχνικό χώρο και πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή φιλία μεταξύ καλλιτεχνών;
Έχω ελάχιστα άτομα που θα δω εκτός δουλειάς από τον καλλιτεχνικό κλάδο. Οι φιλίες που δημιουργούνται στον κλάδο αυτόν είναι πολύ έντονες αλλά συνήθως διαρκούν όσο και η εκάστοτε συνεργασία. Αν είσαι με κάποιον κάθε μέρα για 2 χρόνια στο θέατρο θα δεθείτε πολύ. Το θέμα είναι αν όταν τελειώσει η παράσταση θα συνεχίσετε να κάνετε παρέα. Εγώ σε όλα αυτά τα χρόνια έχω στενή φιλία με τον Δημήτρη Μακαλιά και 2-3 ακόμα άτομα.
-Φτάσατε ποτέ στο σημείο να πείτε «Ως εδώ! Τα παρατάω»;
Tα πρώτα 3 χρόνια το έλεγα κάθε βράδυ. Κάθε φορά μετά από μια αποτυχημένη παράσταση τα παρατούσα. Και 1-2 μέρες μετά ξανάρχιζα. Νομίζω είναι μέρος της διαδικασίας.
-Τρία πράγματα που ξεχωρίζετε στο Stand up Comedy;
Σαν είδος κωμωδίας τίποτα δεν μπορεί να το ξεπεράσει στο κομμάτι του πόσο γελάει ένας θεατής. Στο stand up το γέλιο έρχεται κάθε 10 δευτερόλεπτα. Και το κοινό γελάει 8 φορές το λεπτό. Αυτό δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού. Επίσης όλο αυτό γίνεται χωρίς κανένα σκηνικό, κουστούμι ούτε καν χαρακτήρα. Τον εαυτό σου παρουσιάζεις και την οπτική σου γωνία. Και γίνεται με πράγματα που είναι διαχρονικά αλλά μιλάνε για το σήμερα.
-Σε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το Stand Up Comedy τι θα του συμβουλεύατε και μπορεί αυτό να είναι το βασικό του επάγγελμα, να μπορεί να βιοποριστεί;
Θα έλεγα να το κάνει. Δεν θεωρώ ότι σε κάποιον νέο πρέπει να λες ποτέ να μην κάνει κάτι που θέλει πολύ να κάνει. Δεν πρέπει να τον φοβίζεις. Να του μιλάς για τις δυσκολίες. Δεν έχει νόημα. Το κατά πόσο θα μπορέσει να βιοποριστεί επίσης δεν είναι κάτι που θα καθόμουν να εξετάσω εξ αρχής. Το stand up comedy θέλει 3-4 χρόνια μέχρι να μάθεις τα βασικά πράγματα. Είναι σαν να πηγαίνεις σε μια σχολή. Κανένας που σπουδάζει δεν ρωτάει αν θα μπορεί να βιοποριστεί από αυτό που σπουδάζει όσο το σπουδάζει.
– Υπάρχει κάποιο ακραίο σκηνικό που σας έχει συμβεί στον δρόμο ή σε παράσταση και μπορείτε να το μοιραστείτε;
Υπάρχουν πολλά αλλά είναι από αυτές τις ιστορίες που έχουν αξία όταν γίνονται. Μετά αν τις μεταφέρεις καταλήγεις να λες «είχε πολύ πλάκα αλλά έπρεπε να ήσουν εκεί για να το καταλάβεις».
-Μπορεί ένας Stand Up Comedian να είναι αποστασιοποιημένος από τα κοινωνικά προβλήματα;
Περίπλοκη ερώτηση. Εγώ σαν άνθρωπος προσπαθώ να μην είμαι αποστασιοποιημένος από τα κοινωνικά προβλήματα και να βοηθάω όσο μπορώ και όπως μπορώ. Σαν κωμικός δεν θεωρώ όμως ότι έχω κάποιο χρέος να ασχοληθώ με τα κοινωνικά προβλήματα στα κείμενά μου. Έχω ασχοληθεί με κάποια θέματα κατά καιρούς αλλά ήταν επειδή είχα κάτι να πω και μου βγήκε ένα κείμενο.
-Μπορεί μια παράσταση Stand Up Comedy να αφυπνίσει τον κόσμο και να τον βάλει σε προβληματισμό για όσα γίνονται γύρω του; Είναι η κωμωδία ικανή να ταρακουνήσει τα ήρεμα νερά της κοινωνίας;
Σίγουρα κάποιες μορφές κωμωδίας και κάποια είδη κωμικών θέτουν ερωτήματα, δημιουργούν προβληματισμό και κάνουν τον κόσμο να σκεφτεί μέσα από την σάτιρα. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι αυτό είναι ένα σπίρτο. Ένα πολύ μικρό σπίρτο. Χρειάζονται πολλά άλλα πράγματα για να ταρακουνηθούν τα νερά και να υπάρξει κάποια αλλαγή.
-Μια λίγο πιο κλισέ ερώτηση. Πως βλέπει ο Λάμπρος Φισφής τον εαυτό του σε 10 χρόνια από τώρα;
Ένας από τους λόγους που διάλεξα αυτή την καριέρα ήταν επειδή παλιά όποτε πήγαινα σε συνεντεύξεις για δουλειά που κάνανε αυτή την ερώτηση. Οπότε δεν θα την απαντήσω. Επίσης νομίζω έτσι που πάνε τα πράγματα η ερώτηση χρειάζεται γενικά αναθεώρηση. Να ρωτάμε που βλέπεις τον εαυτό σου σε 2 μήνες από τώρα. Τα 10 χρόνια είναι ακραίο νούμερο.
-Ο κόσμος της Θεσσαλονίκης θα έχει την χαρά να μπορεί να σας απολαύσει στην παράσταση σας, “Να το Φως”, στις 23 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Δάσους. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράστασή σας.
Είναι μια παράσταση για τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητας που μας ενώνουν. Όλα τα πράγματα που κάνουμε και ζούμε κρύβουν μέσα τους πολύ κωμωδία. Είναι μια παράσταση που στόχο έχει να δημιουργήσει μέσα σε 90 λεπτά μια μεγάλη παρέα αγνώστων που θα γελάνε με τα ίδια πράγματα. Δεν έχει νόημα, δεν έχει μήνυμα. Είναι φτιαγμένη για να δημιουργήσει όσο περισσότερο γέλιο γίνεται! Ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια αυτή η παράσταση, παίχτηκε στο Κλειστό Φαλήρου με 5.000 άτομα και έρχεται για μια τελευταία φορά στη Θεσσαλονίκη πριν αποσυρθεί. Οπότε ελάτε…!
Δείτε επίσης: Χαλκιδική: Εθελοντές έσωσαν σκυλάκια που ήταν μόνιμα δεμένα με κοντές αλυσίδες
