Μπορεί να σκεφτεί κανείς ένα μέλλον συνδεσιμότητας πέρα από την επιτήρηση και με περιορισμένες τις επιπτώσεις των τεχνολογικών υποδομών στο φυσικό περιβάλλον;
Είναι δυνατό να αποκατασταθούν οι δεσμοί ανθρώπινων και μη ανθρώπινων κόσμων στον πλανήτη; Μπορούν τα φυτά, ως οργανισμοί στους οποίους βασίζεται η ίδια η ζωή, να συνεισφέρουν στη δημιουργία και στην υιοθέτηση νέων πρακτικών για τη διαμεσολαβημένη από την τεχνολογία καθημερινότητα; O «Κήπος Δεδομένων» της Κυριακής Γονή διερευνά τα ερωτήματα αυτά μέσα από την αφήγηση μιας μυθοπλασίας που περιέχει πραγματικά στοιχεία.
Η νέα πολυμεσική εγκατάσταση της διεθνώς ανερχόμενης εικαστικού, που είχε προγραμματιστεί αρχικά για τον Μάρτιο του 2020, στήνεται στον Εκθεσιακό Χώρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και είναι επισκέψιμη μέσα από μια εικονική ξενάγηση από τις 9 έως τις 20 Σεπτεμβρίου στο onassis.org. Επίσης, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συμμετέχει με τον «Κήπο Δεδομένων» στο πιο σημαντικό φεστιβάλ ψηφιακών μέσων διεθνώς, Ars Electronica 2020 «In Kepler’s Garden», που πραγματοποιείται διαδικτυακά από τις 9 έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2020.
Αφετηρία του έργου αποτελούν πρόσφατες επιστημονικές έρευνες αναφορικά με τη δυνατότητα αποθήκευσης δεδομένων στο DNA ζωντανών οργανισμών, καθώς και οι προκλήσεις και τα ηθικά ζητήματα που συγχρόνως τίθενται. Η εικαστικός καλεί το κοινό να φανταστεί ένα δίκτυο φυτών στον βράχο της Ακρόπολης, μέσα στο οποίο διακινείται και αποθηκεύεται ψηφιακή πληροφορία. Το δίκτυο προστατεύεται από μια κοινότητα χρηστών που διατηρούν έτσι την αυτοδιάθεση των δεδομένων τους. Καθώς ο χώρος αποθήκευσης περνά από το «νέφος» (cloud) στη γη και ο έλεγχος από τις εταιρείες στους χρήστες, ο κύκλος ζωής των δεδομένων ακολουθεί τον αντίστοιχο του φυτού και δημιουργείται μια σχέση αλληλεξάρτησης και φροντίδας. Σε έναν ιδιόμορφο κήπο, οι χρήστες γίνονται κηπουροί των φυτών και τα φυτά, με τη σειρά τους, κηπουροί της αποθηκευμένης πληροφορίας.
Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από σχέδια, εκτυπώσεις, βίντεο, ηχητικά κομμάτια και συνεντεύξεις με επιστήμονες από τα αντίστοιχα πεδία και φανερώνει τις συνδέσεις ψηφιακής μνήμης και κλιματικής κρίσης, διερευνώντας πιθανές διεξόδους και στρατηγικές αντίστασης. Ο «Κήπος Δεδομένων» υπενθυμίζει την άρρηκτη και θεμελιώδη σχέση μεταξύ πολιτισμού και φύσης, ενώ αφήνει το κοινό να αναλογιστεί τα όρια της ανθρώπινης παρέμβασης και δράσης στο περιβάλλον.
