Η διάσημη ηθοποιός Σάρον Στόουν μίλησε ανοιχτά για την περίοδο που παραλίγο να χάσει τη ζωή της 20 χρόνια πριν, σε συνέντευξή της στο περιοδικό People ενώ αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μέχρι και σήμερα
Σημειώνεται ότι το 2001, οι γιατροί έδιναν στην ηθοποιό μόλις 1% πιθανότητες να ζήσει μετά από ρήξη σπονδυλικής αρτηρίας που της προκάλεσε εγκεφαλική αιμορραγία για εννέα ημέρες. Εκείνη την εποχή η Στόουν ευημερούσε τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Είχε λάβει την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ για την ταινία Casino και μήνες πριν, είχε υιοθετήσει τον γιο της, Roan με τον τότε σύζυγό της, Phil Bronstein.
Αμέσως μετά την ανάρρωσή της, η Στόουν χώρισε με τον σύζυγό της ενώ το Χόλιγουν σταμάτησε να την καλεί, όπως είπε.
“Για πολύ καιρό ήθελα να προσποιηθώ ότι ήμουν μια χαρά. Χρειάζομαι οκτώ ώρες αδιάκοπου ύπνου για να δράσει το φάρμακο για τον εγκέφαλό μου, ώστε να μην έχω επιληπτικές κρίσεις.
Επομένως, είμαι άτομο με αναπηρία και ίσως γι’ αυτό δεν με προσλαμβάνουν συχνά. Αυτό το αντιμετωπίζω τα τελευταία 22 χρόνια, και τώρα νιώθω άνετα να μιλάω ανοιχτα γι’ αυτό”, δήλωσε η Στόουν.
Αναπολώντας την αρχική διαδικασία ανάρρωσής της, η Στόουν περιέγραψε ότι “τραύλιζε” στα πρώτα στάδια και δεν “έβλεπε καλά” ενώ ανέφερε ότι υπέφερε από απώλεια μνήμης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
“Έχασα τα πάντα”, είπε. “Έχασα όλα τα χρήματά μου. Έχασα την επιμέλεια του παιδιού μου. Έχασα την καριέρα μου. Έχασα όλα αυτά που σε κάνουν να νιώθεις ποια είναι η πραγματική σου ταυτότητα και η ζωή σου. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα πήρα ποτέ πίσω, αλλά έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου είμαι εντάξει με αυτό, όπου πραγματικά αναγνωρίζω ότι είμαι αρκετή”, δήλωσε ακόμη στο περιοδικό.
Στην ερώτηση πώς βρήκε το κουράγιο να μοιραστεί την ιστορία της, η Στόουν εξήγησε:
“Προέρχομαι από μια πολύ διαλυμένη οικογένεια. Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι αυτό που έπρεπε να κάνω ήταν να φροντίζω όλους τους άλλους. Μου πήρε πολύ καιρό για να καταλάβω ότι είχα τη δική μου ζωή και ότι δεν έπρεπε να φτιάχνω τα πράγματα για όλους τους άλλους και ότι ήταν οκ να λαμβάνω φροντίδα για μένα, να είμαι αρκετή ως άτομο με αναπηρία. Αισθάνομαι περήφανη για τον εαυτό μου και περήφανη για τα επιτεύγματά μου – από το να επιβιώνω μέχρι το να βοηθάω άλλους να επιβιώνουν”.
Δείτε επίσης: Μητσοτάκης από Γρανάδα: «Θα επιμείνω στην ανάγκη να αυξηθεί ο προϋπολογισμός της ΕΕ»
