«Μαμά, κράτα δυνατά. Έχεις την αγάπη όλων μας»
Η Ναταλία Γερμανού στην έναρξη της εκπομπής της, «Καλύτερα δε γίνεται» δέχτηκε τα συλλυπητήρια από τους συνεργάτες της, για τον θάνατο του πατριού της, Γιώργου Δερτιλή, ο οποίος ήταν σύζυγος της μητέρας της, Εριέττας Μαυρούδη.
«Η δική μου εβδομάδα ήταν δύσκολη, θα τα διαβάσατε ίσως. Στέλνω και εγώ την αγάπη μου στη μητέρα μου γιατί έχασε τον άνδρα της. Όταν είσαι 30 χρόνια με έναν άνθρωπο… αυτός ο υπέροχος πατριός μου. Ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους! Ο Γιώργος συνδύαζε παιδία, ευγένεια κακοσύνη. Όταν ένας άνθρωπος έχει αυτά τα τρία, πώς να μην τον αγαπήσεις;», ανέφερε αρχικά η Ναταλία Γερμανού.
Στη συνέχεια η γνωστή παρουσιάστρια, πρόσθεσε συγκινημένη: «Πόσα πράγματα έμαθα απ’ αυτόν τον άνθρωπο! Πόσες συζητήσεις κάναμε μαζί! Καλό ταξίδι Γιώργο μου αγαπημένε μου, θα σε έχω πάντα στην καρδιά μου. Ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος» και έστειλε μήνυμα στη μητέρα της: «Μαμά, κράτα δυνατά. Έχεις την αγάπη όλων μας».
Ο Γιώργος Δερτιλής υπήρξε από τους σπουδαιότερους ιστορικούς, που αρκετοί τον χαρακτήριζαν ως έναν φιλόσοφο της Ιστορίας. Γεννήθηκε το 1939 στην Αθήνα και σπούδασε Δημόσιο Δίκαιο και Οικονομικές Επιστήμες στην Αθήνα και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στην Αγγλία.
Δίδαξε Ιστορία στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εξελέγη υφηγητής και το 1983 τακτικός καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Εξελέγη έμμισθος επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ, στην Οξφόρδη και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας.
Επίσης είχε συμμετάσχει στο επιστημονικό συμβούλιο ερευνητικών και πολιτισμικών ιδρυμάτων, ελληνικών και γαλλικών. Το 2000 εξελέγη καθηγητής στην École des Hautes Études en Sciences Sociales, παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και έζησε στην Γαλλία, όπου του απονεμήθηκε η γαλλική υπηκοότητα και το παράσημο ακαδημαϊκού φοίνικα.
Δεκαπέντε βιβλία και περίπου πενήντα άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στην ελληνική και σε άλλες γλώσσες. Τα τελευταία χρόνια είχε επιλέξει ως μόνιμο τόπος κατοικίας του τα Κύθηρα.
Δείτε επίσης: Φιλίπε: «Ο κόσμος θέλει τον τίτλο, αλλά…»
