Η νοτιοκορεατική ταινία “Παράσιτα”, η οποία έγινε η πρώτη μη αγγλόφωνη ταινία που βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην πρόσφατη απονομή, υπογραμμίζει το διευρυνόμενο κοινωνικό χάσμα και την έλλειψη οικονομικά εφικτής στέγης στην πρωτεύουσα Σεούλ, σύμφωνα με κοινωνιολόγους, αναλυτές και ακαδημαϊκούς.
Τα “Παράσιτα” του σκηνοθέτη Μπονγκ Τζουν Χο, που κέρδισαν επίσης Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Πρωτότυπου Σεναρίου, είναι μια μαύρη κωμωδία που σατιρίζει το διερυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους.
Το χάσμα αυτό παρουσιάζεται μέσα από τα σπίτια των δύο οικογενειών που πρωταγωνιστούν στην ταινία: το μικρό, άθλιο, ημιυπόγειο σπίτι της μιας και την υπερπολυτελή μεζονέτα της άλλης.
“Η έλλειψη οικονομικά ανεκτής στέγης στη Σεούλ είναι ένα σοβαρό πρόβλημα”, εξηγεί ο Άντριου Εούντζι Κιμ, ένας καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κορέας, στη Σεούλ.
“Η ταινία περιγράφει το είδος των σπιτιών που αγοράζουν ή νοικιάζουν οι φτωχοί στην Κορέα”, λέει ο καθηγητής και προσθέτει ότι κάποιος που έχει μηνιαίες απολαβές στον μέσο εθνικό όρο χρειάζεται 13 χρόνια αποταμιεύσεων για να αγοράσει ένα σπίτι μεσαίας αξίας.
Μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του 2018 επισημαίνει ότι η Νότια Κορέα, παρότι βρίσκεται στην παγκόσμια κατάταξη ανάμεσα στα πλουσιότερα κράτη, έχει έλλειψεις σε οικονομικά ανεκτά σπίτια, γεγονός που αποτελεί ένα “σημαντικό εμπόδιο” κυρίως για τους νέους, τον γηράσκοντα πληθυσμό και τους εργένηδες.
Η αναλογία του ενοικίου προς το εισόδημα για ενοικιαστές κάτω των 35 ετών είναι υψηλή και έχει παραμείνει στο περίπου 50% την τελευταία δεκαετία, γράφει στην έκθεση αυτή η ειδικός των Ηνωμένων Εθνών σε θέματα στέγασης Λεϊλάνι Φαρχά.
