Ταινίες Πρώτης Προβολής: Αδιάφορες πρεμιέρες και η εκθαμβωτική «Ιουλιέτα των Πνευμάτων»

Ταινίες Πρώτης Προβολής: Αδιάφορες πρεμιέρες και η εκθαμβωτική «Ιουλιέτα των Πνευμάτων»

Μπαίνοντας στο φθινόπωρο, αλλά και όπως όλα δείχνουν σε έναν ιδιαίτερα βαρύ κινηματογραφικό χειμώνα για όλο το κύκλωμα του χώρου (διανομείς, αιθουσάρχες, εργαζόμενους), η νέα εβδομάδα ξεκινά απόψε με πέντε πρεμιέρες περιορισμένου ενδιαφέροντος.

Υπάρχει όμως μία επανέκδοση που πρέπει να δουν όλοι οι φίλοι του σινεμά και δεν είναι άλλη από την περίφημη “Ιουλιέτα των Πνευμάτων”, την πρώτη έγχρωμη ταινία του Φεντερίκο Φελίνι, στο πλαίσιο αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του “maestro”.

Ακαταμάχητος (Irresistible) Κωμωδία, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τζον Στιούαρτ, με τους Στιβ Καρέλ, Κρις Κούπερ, Ρόουζ Μπερν, Μακένζι Ντέιβις, Νατάσα Λίον, Τόφερ Γκρέις κ.ά.

Ταινία που θα ήθελε να είναι μία καυστική σάτιρα για τα παράδοξα των αμερικανικών εκλογών, αλλά και την μπίζνα που στήνεται γύρω απ’ αυτές, αλλά μοιάζει περισσότερο με μια παλαιομοδίτικη κομεντί, παραπέμποντας στις χρυσές εποχές του Χόλιγουντ του ’30 και ’40, χωρίς όμως το πνεύμα, την έμπνευση και το χιούμορ των μεγάλων μαστόρων εκείνης της εποχής (Κάπρα, Χοκς). Το στόρι θέλει έναν φιλόδοξο σύμβουλο πολιτικής να ψάχνει σε μια συντηρητική πόλη ένα λαϊκό ήρωα για υποψήφιο των Δημοκρατικών, δεδομένου ότι τα στελέχη του κόμματος έχουν διαπιστώσει ότι έχουν πέραση μόνο στην ελίτ και όχι στον απλό ψηφοφόρο.

Το φιλμ του Τζον Στιούαρτ βλέπεται σχετικά ευχάριστα, έχει κάποιες καλές στιγμές, αλλά μάλλον είναι ακόμη μία περίπτωση χαμένης ευκαιρίας, καθώς ακολουθεί δοκιμασμένες συνταγές, ξέπνοη πλοκή και προβλέψιμη εξέλιξη, ενώ δίνει την αίσθηση ότι προτιμά τον αυτόματο πιλότο από το ρίσκο που απαιτεί το είδος.

Οι ερμηνείες δεν είναι κακές, αλλά δεν ξεφεύγουν από τη γενικότερη μετριότητα της ταινίας, ενώ ο πολύ καλός Κρις Κούπερ, στο ρόλο του λαϊκού ήρωα, κάνει τη διαφορά, παρότι πολλές φορές μένει ξεκρέμαστος από τη σκηνοθέτη και το σενάριο.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Γκάρι Ζίμερ είναι λομπίστας της Ουάσινγκτον, ένας φιλόδοξος σύμβουλος πολιτικών και αυτός που χαράζει τη στρατηγική στις προεκλογικές καμπάνιες των Δημοκρατικών. Πιστεύει ότι βρήκε τον ιδανικό υποψήφιο για Δήμαρχο (και ποιος ξέρει το μέλλον – Κυβερνήτη, Γερουσιαστή, Πρόεδρο;) μιας μικρής κωμόπολης των μεσοδυτικών Πολιτειών, στο πρόσωπο ενός αγρότη και πρώην βετεράνου, ο οποίος γίνεται γνωστός μέσω του διαδικτύου. Ο Ζίμερ και η ομάδα του κατεβαίνουν στη μέση του πουθενά, πείθουν τον αγρότη να βάλει υποψηφιότητα και αρχίζουν οι περιπέτειες.

Οι Ζωές που δεν Έζησα (The Roads Not Taken) Δραματική ταινία, βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Σάλι Πότερ, με τους Χαβιέ Μπαρδέμ, Σάλμα Χάγιεκ, Ελ Φάνινγκ, Λορα Λίνεϊ, Μπράνγκα Κάτιτς κ.ά.

Μία άτυχη στιγμή για τον Χαβιέ Μπαρδέμ, καθώς ο Ισπανός σταρ, με τους πολλούς θαυμαστές στη χώρα μας, πέφτει θύμα ενός υπερφίαλου δράματος, μίας ιστορίας που εκτυλίσσεται σε ένα 24ωρο κι αφορά έναν συγγραφέα που αρχίζει να χάνει το μυαλό του, από τη μάστιγα της εποχής, την άνοια. Η Σάλι Πότερ (“Ορλάντο”), που μεταφέρει με τρυφερότητα μία προσωπική της εμπειρία, την πρόωρη άνοια που παρουσίασε ο αδελφός της, προσπαθεί αποτυχημένα να συνδυάσει στην ταινία της την εγκεφαλική προσέγγιση του δύσκολου θέματός της με το μελόδραμα και το μυστήριο (για τη ζωή του ήρωά της) με την αγωνία της σπλαχνικής κόρης, που προσπαθεί να βοηθήσει τον πατέρα της στην απρόσμενη περιπέτεια της υγείας του. Επιπλέον, η Πότερ ακολουθεί και μια περίεργη αφήγηση, με ένα μοντάζ που διακόπτει τη ροή, κουράζει και μπερδεύει περαιτέρω τον θεατή.

Ο Μπαρδέμ, που μας θυμίζει το ρόλο στο φιλμ “Η Θάλασσα Μέσα Μου”, παίζει σιωπηλός, αναδεικνύει την απόγνωση του ήρωα και το μέγεθος του δράματος, αλλά στο τέλος μένει μόνο η γοητευτική του μορφή. Από κοντά και η Φάνινγκ, στο ρόλο της κόρης, ενώ συμπαθητικές και στους σχετικά μικρούς ρόλους τους οι Χάγιεκ και Λίνεϊ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Λίο είναι ένας 55χρονος συγγραφέας χτυπημένος από πρόωρη άνοια. Η εκφύλιση του εγκεφάλου έχει οδηγήσει στη διάλυση της ζωής -και του ίδιου και της Μόλι, της 25χρονης κόρης του που τον φροντίζει. Ο Λίο δεν μπορεί να σκεφτεί συγκροτημένα, να αναγνωρίσει πρόσωπα και πράγματα, να επικοινωνήσει. Περνώντας μία μέρα μαζί τους μπαίνουμε στο μυαλό του και ζούμε, μέσα από τις αποσπασματικές αναμνήσεις το παρελθόν του, τους ανθρώπους που αγάπησε και έχασε, τις σημαντικές στιγμές του και τα μεγάλα του τίποτα. Ταυτόχρονα, και η Μόλι πρέπει να αποφασίσει πώς θα συνεχίσει τη ζωή της…

Greenland: Το Τελευταίο Καταφύγιο (Greenland) Περιπέτεια καταστροφής, αμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Ρικ Ρόμαν Βο, με τους Τζέραρντ Μπάτλερ, Μορένα Μπάκαριν, Σκοτ Γκλεν, Χοπ Ντέιβις κ.ά.

Ακόμη μία θεαματική ταινία καταστροφής, με χιλιοειπωμένο στόρι: Ένας κομήτης απειλεί να αφανίσει τον πλανήτη κι ένας πατέρας θέλει να σώσει την οικογένειά του αναζητώντας ένα ασφαλές καταφύγιο που βρίσκεται στην Γροιλανδία. Ένα φιλμ που βλέπεται αλλά δεν προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο στο είδος. Ακολουθεί γνώριμες ρετσέτες και μία συμπαθητική κλιμάκωση της αγωνίας, έχει το απαραίτητο επιδερμικό μήνυμα (κλισέ) για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ο πλανήτης και η ανθρωπότητα, αναδεικνύει τη δύναμη της οικογένειας, αλλά κι ένα προβλέψιμο φινάλε.

Η σκηνοθεσία του Ρικ Ρόμαν Βο (“Ο Φύλακας Άγγελος Έπεσε”), που ειδικεύεται σε δυναμικές, κατά κανόνα, χοντροκομμένες περιπέτειες, χειρίζεται ελαφρώς καλύτερα το θέμα του, δεν μπουκώνει το φιλμ με εφέ από σκηνές καταστροφής, ρίχνοντας περισσότερο βάρος στην ανθρώπινη πλευρά των ηρώων του, παρά το στοιχειώδες σενάριο. Έτσι, έχουμε ένα εμφανώς φιλμ των στούντιο, ευρείας κατανάλωσης, όπως και το ποπκόρν με το οποίο συνοδεύεται.

Ο Μπάτλερ, το παλεύει, παίρνει αποστάσεις από τους σούπερ ήρωες που μας είχε συνηθίσει τελευταίως, μπαίνοντας στο πετσί ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Ένα ρολάκι παίζει και ο Σκοτ Γκλεν.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένας κομήτης απειλεί τη Γη με αφανισμό. Ο Tζον θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να προστατέψει τη γυναίκα και το μικρό του γιο και να βρεθούν όλοι μαζί σε ένα ασφαλές καταφύγιο. Καθώς η ώρα μηδέν για τη σύγκρουση πλησιάζει, η οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια που την κρατούν μακριά από τη σωτηρία.

Scooby-Doo! (Scoob!) Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τόνι Τσερβόνε.

Η πρώτη ταινία της σεζόν για το νηπιακό κοινό είναι εδώ. Η παρέα του χαζοχαρούμενου σκύλου αφήνει τη μικρή οθόνη για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων και μπαίνει σε μία περιπέτεια για να λύσει ακόμη ένα μυστήριο. Το animation δεν έχει να δώσει κάτι περισσότερο απ’ αυτά που έχουμε δει στην τηλεόραση και θα ευχαριστήσει μόνο τα νήπια, με ότι σημαίνει αυτό.

Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη με τις φωνές των Χρήστου Θάνου, Σοφίας Καψαμπέλη, Γιάννη Στεφόπουλου, Μελίνας Κατσακούλη κ.ά.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Έχοντας στο ενεργητικό τους εκατοντάδες λυμένα μυστήρια, ο Σκούμπι και η παρέα του έρχονται τώρα αντιμέτωποι με την πιο δύσκολη αποστολή στην καριέρα τους: την απελευθέρωση του σκύλου φάντασμα Κέρβερους…

Οι Άγνωστοι Αθηναίοι Ντοκιμαντέρ, ελληνικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Αγγελικής Αντωνίου.

Η Αγγελική Αντωνίου ακολούθησε για έξι χρόνια τα αδέσποτα σκυλιά στο κέντρο της Αθήνας, αναδεικνύοντας ένα διαφορετικό κόσμο αυτής της χαοτικής πόλης, αλλά και τους ανθρώπους που στάθηκαν ακόμη και στις πιο δύσκολες εποχές δίπλα τους.

Η Αντωνίου (“Eduart”, “Χαμένες Νύχτες”) προσεγγίζει το θέμα της με ανθρωπιά και με την έκπληξη για το πώς επιβιώνουν τα αδέσποτα σε μία αφιλόξενη μεγαλούπολη, βάζοντας τον θεατή στο συγκινητικό ταξίδι της, ενώ στέκεται με σεβασμό και σε όλους αυτούς τους “περίεργους” που παρά τα προβλήματά τους, την κοινωνική τους θέση, τις διαφορετικές αφετηρίες τους και τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, φροντίζουν τους τετράποδους “αλήτες”.

Το φιλμ έχει βεβαίως αδυναμίες, αλλά ας κρατήσουμε τα θετικά της και κυρίως την τρυφερή και φρέσκια ματιά της σκηνοθέτιδας, που μας φανερώνει μια διαφορετική Αθήνα και φωτίζει τους καλύτερους φίλους των αδέσποτων.

Η παρουσίαση της ταινίας στο ελληνικό κοινό τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ

Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων (Giulietta Degli Spiriti) Δραματική ταινία, ιταλικής παραγωγής του 1965, σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι, με τους Τζουλιέτα Μασίνα, Σάντρα Μίλο, Μάριο Πίσου, Βαλεντίνα Κορτέζε, Κατερίνα Μποράτο, Κάρλο Πιζακάνε κ.ά.

Η πρώτη έγχρωμη ταινία του Φεντερίκο Φελίνι, σε επανέκδοση με ανακαινισμένες κόπιες, που σου κόβει την ανάσα, όχι τόσο για το στόρι της, ούτε για τη δραματουργική δομή της, αλλά για τις υπέροχες εικόνες της, που θα ζήλευε κι ένας μεγάλος ζωγράφος και οι οποίες μαγνητίζουν το θεατή στον υπέρτατο βαθμό. Βεβαίως υπάρχει και η σύζυγός του Τζουλιέτα Μασίνα, που δίνει μία υπέροχη πραγματικά ερμηνεία, αλλά και μια πλειάδα ηθοποιών που περνούν μπροστά από την κάμερα, γεμίζοντας την απίθανη πινακοθήκη αλλόκοτων χαρακτήρων της ταινίας -από νεαρές πόρνες και μέντιουμ, μέχρι εκκεντρικούς φίλους και απόκοσμα πλάσματα- και δίνοντας την ευκαιρία στον Φελίνι να το γλεντήσει σε ένα πανδαιμόνιο χρωμάτων, φαντασιώσεων-απωθημένων, διονυσιακών οραμάτων.

Το στόρι περιστρέφεται γύρω από την ανιαρή ζωής μιας Ρωμαίας νοικοκυράς, της ανώτερης αστικής τάξης, που βλέπει να χάνει τον σύζυγό της για μία μικρότερη και μπλέκει με πνευματιστές και άλλους απίθανους του περίγυρού της.

Ο Φελίνι, δημιουργεί ένα εικαστικό θαύμα, παίζει με τα χρώματα σαν να είναι το παιδικό του παιχνίδι (η δουλειά που έχει γίνει στα σκηνικά από τον Βίτο Αντσαλόνε, τα κοστούμια και γενικά στην καλλιτεχνική διεύθυνση του Πιέρο Γκεράρντι είναι εξωπραγματική) και βάζει στο στόχαστρό του για ακόμη μία φορά τη μεγαλοαστική τάξη, που μέσα στην κενότητά της, την υποκρισία της και τα αδιέξοδά της, ανακαλύπτει την πνευματική αξία, μέσα από τυχάρπαστους απατεώνες, τα άστρα κι άλλα περιττώματα της επιφανειακής ζωής τους.

Η μουσική είναι του Νίνο Ρότα, η εκπληκτική φωτογραφία του Τζιάνι ντι Βενάντσο, ενώ η Μασίνα, όπως έλεγαν οι φήμες, παίρνει το δώρο της για να ξεχάσει τις απιστίες του μαέστρο, ενώ ανάμεσα στο πλήθος εμφανίζεται και η δικιά μας Ρίκα Διαλυνά, σε τέσσερα πλάνα που αν και αμίλητη είναι όμορφη όσο ποτέ.

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η Ιουλιέτα, μια κυρία της ανώτερης αστικής τάξης, περνά το καλοκαίρι στην όμορφη βίλα της. Για την επέτειο του γάμου της με τον Τζιόρτζιο, έναν άνθρωπο των δημοσίων σχέσεων, αποφασίζει να οργανώσει μια γιορτή. Μεγαλωμένη με θρησκευτικές και συντηρητικές αρχές, το πάρτι, θα φέρει στην επιφάνεια την κρίση ταυτότητας που βασανίζει την ηρωίδα. Μια κρίση που εξελίσσεται σε δράμα όταν αρχίζει να υποπτεύεται ότι ο σύζυγος της την απατάει…

©Πηγή: amna.gr

Loading

Play