Οι «Παραβάσεις», το Θεατρικό Αναλόγιο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), συνεχίζονται την Κυριακή 17 Ιανουαρίου, στις 17.00, στον Φάρο του ΚΠΙΣΝ με το «Υπόγειο» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθετική επιμέλεια Έκτορα Λυγίζου και με τους Άρη Σερβετάλη και Φλομαρία Παπαδάκη στις ερμηνείες. Οι «Παραβάσεις», που πραγματοποιούνται χωρίς την παρουσία κοινού, θα μεταδοθούν μέσω live streaming στην ιστοσελίδα του ΚΠΙΣΝ (www.snfcc.org), στη σελίδα του στο Facebook και στο κανάλι του στο YouTube.
Η σειρά δραματοποιημένων αναλογίων του ΚΠΙΣΝ, που πραγματοποιείται για τέταρτη συνεχή χρονιά, χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), φέτος φέρει τον γενικό τίτλο «Πρόσωπα του Ήρωα» καθώς εστιάζει στους ήρωες των μεγάλων μύθων και αφηγήσεων εξερευνώντας την εξέλιξη του ηρωικού προτύπου από την αρχαιότητα έως σήμερα. Ξεκινώντας από εμβληματικές μορφές ηρώων των αρχαίων χρόνων (Ορέστης, Αχιλλέας) και εξετάζοντας στην πορεία χαρακτηριστικούς ήρωες της Αναγέννησης και του ύστερου Διαφωτισμού (Δον Κιχότε, Ήρωας των Επαναστάσεων), θα καταλήξει στους αντιήρωες του σύγχρονου κόσμου, επιχειρώντας έτσι μια ιδιόμορφη αφήγηση της ενηλικίωσης του ανθρώπου όπως αυτή καθρεφτίζεται στις ιστορίες και τους μύθους του.
«Υπόγειο» του Φ.Ντοστογιέφσκι
Λίγα μόνο χρόνια πριν από τα μεγάλα του μυθιστορήματα, ο Ντοστογιέφσκι δημοσιεύει ένα από τα πιο ρηξικέλευθα και παράδοξα κείμενά του υπό τον τίτλο «Σημειώσεις από το Υπόγειο». Γραμμένο με τη μορφή παραληρηματικής εξομολόγησης, το «Υπόγειο» διαθέτει ιδιότυπη δομή, αφού ουσιαστικά αποτελείται από δύο αυτόνομα έργα: ένα φιλοσοφικό δοκίμιο με τη μορφή συνομιλίας με τον αναγνώστη και μια νουβέλα με τον τίτλο «Με αφορμή το υγρό χιόνι». Ήρωας, ή μάλλον αντιήρωας, και των δυο έργων ένας ανώνυμος μεσήλικας δημόσιος υπάλληλος, άρρωστος και χολωμένος, βουτηγμένος στην πίκρα και την οργή, που ζει απομονωμένος στο «υπόγειό» του. Έχοντας διαχωρίσει τον εαυτό του απ’ όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα, επιτίθεται με βία στα κοινωνικά ιδεώδη της «ευτυχίας» και της «επιτυχίας» και τολμά να μιλήσει για τις δυνάμεις που δρουν βαθιά μέσα μας και που τις περισσότερες φορές αρνούμαστε να ομολογήσουμε. Ακόμα κι οι λιγοστές νεανικές απόπειρες αυτού του ανθρώπου του περιθωρίου να βγει από την «τρύπα» του και να αναζητήσει την επαφή και την αποδοχή καταλήγουν πάντα στον εξευτελισμό και εκ νέου στην απόσυρση και στο «αυτομαστίγωμα».
