Βασιλική Τρουφάκου: «Ο τοκετός μου κράτησε κάτι παραπάνω από 30 ώρες – Πονούσα πολύ»

Βασιλική Τρουφάκου: «Ο τοκετός μου κράτησε κάτι παραπάνω από 30 ώρες – Πονούσα πολύ»

«Κάποια στιγμή πάω με πολύ βαριά καρδιά στο μαιευτήριο, έξαλλη γιατί είχα αρχίσει να πονάω πολύ στο 12ωρο, πήγαινα με νεύρα γιατί ήθελα να πάω πιο μετά».

Ως νέα μητέρα, η εντυπωσιακή ηθοποιός είχε πολλά να συζητήσει με την Τζένη Θεωνά, εκπλήσσοντάς την με τις λεπτομερείς περιγραφές των δυσκολιών που βίωσε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Η Βασιλική Τρουφάκου μίλησε στην ΕΡΤ το απόγευμα του Σαββάτου, 2 Νοεμβρίου.

«Πάνω από 30 ώρες»


Ειδικότερα, η Βασιλική Τρουφάκου σημείωσε χαρακτηριστικά πως «ο τοκετός μου κράτησε κάτι παραπάνω από 30 ώρες! Με έπιασαν οι πόνοι την ημέρα της μητέρας, ανήμερα, στις 7 το πρωί μετά από χαζοξενύχτι, πονούσα, πήρα τη μαία και της είπα ότι «νομίζω πως συμβαίνει αυτό». Παίρνω τη γιατρό και μου είπε, «θα το δεις μέχρι το μεσημέρι, είτε θα σταματήσει είτε θα κορυφωθεί». Δεν σταμάτησε ούτε κορυφώθηκε όμως, δηλαδή πονούσα πολύ αλλά σταθερά, χωρίς να κόβομαι στα δύο».

«Κάποια στιγμή πάω με πολύ βαριά καρδιά στο μαιευτήριο, έξαλλη γιατί είχα αρχίσει να πονάω πολύ στο 12ωρο, πήγαινα με νεύρα γιατί ήθελα να πάω πιο μετά. «Γιατί με πάνε από τώρα; Μια χαρά είμαι» σκεφτόμουν. Με εξετάζουν λοιπόν και μου λένε, «έχεις διαστολή 3 εκατοστά οπότε δεν πας πουθενά». Με ντύνουν, ανακουφίστηκε και ο σύντροφος μου ο οποίος ήταν επίσης έξαλλος πια και μετά κόλλησε ο τοκετός».

«Μέχρι τα ξημερώματα δεν έσπαγαν τα νερά, δεν ήθελα να μου κάνουν επισκληρίδειο ενώ… ήθελα να μου κάνουν επισκληρίδειο, γιατί δεν είμαι από αυτές που θέλουν να το ζήσουν. Κάποια στιγμή επιτέλους σπάνε τα νερά αλλά στη διαστολή, 5 ή 6, έχει κολλήσει ο τοκετός».

«Ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά»


«Εκεί πια ξεκινάει το ανάποδο, ενώ ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσικά. Είχα κλείσει ένα 24ωρο χωρίς φαγητό οπότε πεινούσα τρομερά και έκανα εμετούς. Τα ξημερώματα κάπου κρύωνα, έκανα εμετούς, ένιωθα ότι πέθαινα» πρόσθεσε επίσης η Βασιλική Τρουφάκου στη νέα της συνέντευξη στη δημόσια τηλεόραση. «Θυμάμαι να σκέφτομαι αν θα φέρουν έναν γιατρό να με δει. «Αφού πεθαίνω, δεν τους ενδιαφέρει;» αναρωτιόμουν, γιατί αισθανόμουν ότι σβήνω κάπως».

Loading

Play