Όλα ξεκίνησαν μετά από τη συνέντευξη που έδωσε ο Αλέξανδρος Ρήγας πριν από μερικές μέρες. Εκεί, δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής:
«Πιστεύω ότι οι ταλαντούχοι άνθρωποι έχουν μια ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση και ένα όχι τόσο, ισορροπημένο νευρικό σύστημα. Όταν για παράδειγμα βλέπω τη Χρύσα Ρώπα, με την οποία έχουμε δουλέψει πολλές φορές μαζί και έχουμε «σκοτωθεί» άλλες τόσες, να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή και να παθιάζεται, να παλεύει για την ατάκα -το μερτικό της στο σανίδι- και τελικά, να την καθαγιάζει εκεί, τότε υποκλίνομαι. Και δεν με νοιάζει αν το ίδιο βράδυ μαλώσουμε και το επόμενο πρωί δεν μιλάμε πάλι. Σέβομαι πάρα πολύ το ταλέντο».
Η απάντηση που δίνει η Χρύσα Ρώπα είναι οι εξής:
Σίγουρα ούτε το ένα ούτε το άλλο με απασχόλησαν. Ρώτησα ένα γιατρό και μου είπε: «Η ευαισθησία, Χρύσα μου, του νευρικού μας συστήματος εξαρτάται από τα χάπια ή τις ουσίες που παίρνουμε, όπως βαλεριάνα κ.λπ.¨. Αλλά τι ήθελε να πει με αυτό ο Ρήγας δεν κατάλαβα. Η αναφορά για την άλλη ηθοποιό είναι πρόσφατο θέμα. Εγώ πού κολλάω;
Δεν συμπίπτουν και τα νευρικά μας συστήματα, κατά τη γνώμη του! Anyway, όμως, τα πολλά λόγια είναι περιττά για ένα τόσο ασήμαντο θέμα. Αλλά, όπως όλοι λένε τη γνώμη τους, έτσι είπα κι εγώ να πω τη δική μου».
Το παρασκήνιο για το κόψιμο της σειράς
«Μετά από 35 χρόνια ένσημα, αναρωτιέμαι στ’ αλήθεια. Ναι, έχω πολύ ευαίσθητο νευρικό σύστημα σε φασιστικές νοοτροπίες. Δεν θυμώνω! Τρελαίνομαι. Δεν φεύγω! Τρέχω… Και μιας και είπα φεύγω. Πράγματι έφυγα μια μέρα από το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;». Παρασκευή ήταν, πριν από είκοσι χρόνια, βράδυ. Είχα πρεμιέρα στο «Αλίκη» με τη «Δίαιτα του αστροναύτη». Έφυγα γιατί ο συγγραφέας, σκηνοθέτης του σίριαλ σε μια σύσκεψη κορυφής με είπε βρωμό…νο μπροστά σε όλους τους ηθοποιούς, τους τεχνικούς και τον κύριο παραγωγό. Έφυγα χωρίς να μου πει ένα «συγγνώμη».
Έτσι έκανα πρεμιέρα εκείνο το βράδυ. Και στη συνέχεια αρνήθηκε ο σκηνοθέτης να με αντικαταστήσει, γιατί ήταν ανάξιος να υπερασπιστεί τη δουλειά του και τους ηθοποιούς του! Από ένα καπρίτσιο του, τους άφησε όλους χωρίς δουλειά. Και επειδή δεν βγήκα να κάνω δηλώσεις τότε, παρ’ όλη την παραπληροφορημένη παροχή εκ μέρους τους στον Τύπο του κ…ου, σε όλα τα περίπτερα. Ποτέ δεν μίλησα. Ποτέ δεν με ξαναπήρε σε δουλειά ο τότε παραγωγός.
Μόνο μια φορά άκουσα την Ελένη Ράντου να μιλά για κατάχρηση εξουσίας εκ μέρους του σκηνοθέτη. Το σωστό, λοιπόν, θα ήταν να μη φύγω. Κατά τη γνώμη πολλών. Εμένα, όμως, αυτό μου ακούγεται αδιανόητο και να το σκεφτεί μόνο κάποιος. Όχι να το κρίνει χωρίς κόστος μεταξύ… τυριού και αχλαδιού.
Ακόμα εν έτει 2019 με ρωτούν σε τηλεοπτική εκπομπή που πήγα να μιλήσω για το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, που ήμουν τον χειμώνα, για το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;». Δεν αντιλέγω, και βέβαια είμαστε οι επιλογές μας και όχι οι επιρροές μας, εάν έχουμε τα κότσια να ορίζουμε εμείς τη ζωή μας και όχι να μας την ορίζουν οι άλλοι. Και αυτό έχει το τίμημά του πάντα. Ποτέ δεν άργησα να ξοφλήσω τέτοιες επιταγές».
