“Αυτή είναι η τελευταία συναυλία της τελευταίας μου περιοδείας” ανακοίνωσε χθες βράδυ η «σημαιοφόρος» του τραγουδιού διαμαρτυρίας των χρόνων του ’60, Τζόαν Μπαέζ, μπροστά στους 1.750 τυχερούς θεατές που παρακολούθησαν την κύκνεια συναυλία της στο Τεάτρο Ρεάλ της Μαδρίτης.
Η ανακοίνωση αυτή δεν είχε το παραμικρό ίχνος δράματος και έγινε με απόλυτη
φυσικότητα, λίγο προτού βγάλει τα σανδάλια της και περπατήσει με γυμνά πόδια στο πάλκο,
την τελευταία σκηνή από τις πάνω από 5.000 που έχει πατήσει στην 59χρονη σταδιοδρομία
της.
Όπως παρατηρούν οι γνώστες, το να αποδεχθείς την αυλαία δεν είναι το πιο γλυκό ποτήρι
που κάποιος μπορεί να γευθεί, όμως η εσωτερικότητα και η πραγματική γνώση του εαυτού
μας βοηθά να εγκολπωθούμε με πιο ελαφριά διάθεση το τέλος των κύκλων της ζωής.
Άλλωστε και το Τεάτρο Ρεάλ δεν είναι και ένα άσχημο μέρος για να πει κάποιος αντίο, με
την λεπτεπίλεπτη και κομψή διακόσμησή του, το μικρό μέγεθός του και την άψογη
ακουστική του. Η ίδια η μορφή της Μπαέζ ταίριαζε στον χώρο: λεπτή και στυλάτη, λαμπερή
παρά τα 78 καλοκαίρια της, με φωνή κρυστάλλινη και αταλάντευτη στον στίβο των
κοινωνικών και πολιτικών διεκδικήσεων και στρατευμένη στους δίκαιους σκοπούς όπως
πάντα. Η απόφαση της Μπαέζ δεν οφείλεται σε κάποιους εξωτερικούς λόγους, ούτε κανείς
μπορεί να της προσάψει ότι πλέον πρέπει να φύγει γιατί είναι παρωχημένη. Απλώς φεύγει,
και η απόφαση όπως υπαινίχθηκε και το εναρκτήριο τραγούδι (δημιουργία του μεγάλου
φίλου και παλαιού συντρόφου της Μπομπ Ντύλαν) «Don’t think twice, it’s allright (Μην το
σκεφθείς δύο φορές, είναι εντάξει), είναι αμετάκλητη. Από το ρεπερτόριο του Ντύλαν, του
οποίου ήταν η μουσα στο ξεκίνημα της καριέρας του, λίγο αργότερα θα ακολουθήσουν άλλα
δύο τραγούδια, το It Ain’t Me Babe, και το συναρπαστικό Forever Young.
Σε αυτόν τον κατάλογο θα μπορούσε να προστεθεί και το σχεδόν παντοτινά παρόν στις
συναυλίες της Diamonds & Rust, σαν επιτομή στον κατάλογο από τις κυμαινόμενες σχέσεις
μεταξύ της Μπαέζ και του μεγάλου βάρδου, αλλά και μία καλή ευκαιρία να συγκρίνει κανείς
τη δική της ερμηνεία με τη φωνή της Γκρέις Στάμπεργκ, μίας από τις πάμπολλες
τραγουδίστριες που παίρνουν τη σκυτάλη της μεγάλης ερμηνεύτριας.
