του Θ. Παπαδόπουλου
Πριν από λίγες ημέρες, την παραμονή των εγκαινίων της ΔΕΘ, Παρασκευή απόγευμα αναρτήθηκε στο opengov.gr το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο: «Ρυθμίσεις για την αγορά διαδικτυακών παιγνίων- Τροποποίηση του ν. 4002/2011». Διαβάζοντας κανείς την περιγραφή του νομοσχεδίου μαθαίνει ότι:
«Το Υπουργείο Οικονομικών (Γενική Δ/νση Οικονομικής Πολιτικής, Δ/νση Μακροοικονομικής Πολιτικής και Προβλέψεων), προχωρά σε εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας της αγοράς τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου. Εισάγεται νέα διαδικασία αδειοδότησης και εναρμονίζεται το πλαίσιο με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Ενόψει της κατάθεσης του προαναφερόμενου σχεδίου Νόμου καλεί τους άμεσα ενδιαφερόμενους φορείς (Υπουργεία, άλλες δημόσιες υπηρεσίες, Ν.Π.Δ.Δ., Ν.Π.Ι.Δ, εταιρείες τυχερών παιγνίων, σωματεία, φυσικά πρόσωπα κ.λπ.) να συμμετάσχουν καταθέτοντας προτάσεις, διατυπώνοντας απόψεις και παρατηρήσεις, επί του υποβληθέντος σχεδίου Νόμου.
Η ευρύτατη συμμετοχή όλων των ανωτέρω θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη, προκειμένου το Υπουργείο Οικονομικών να εξετάσει τις προτάσεις και όπου κριθεί αναγκαίο να προβεί στις απαραίτητες τροποποιήσεις του σχεδίου νόμου, πριν αυτό προωθηθεί προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων».
Από τα παραπάνω ιδιαίτερη αξία έχει η αναφορά σε «εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας της αγοράς τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου» και στο ότι «εισάγεται νέα διαδικασία αδειοδότησης και εναρμονίζεται το πλαίσιο με τις ευρωπαϊκές οδηγίες». Αυτά τα δύο σημεία σε συνάρτηση με το γεγονός ότι το τίμημα για να πάρεις άδεια είναι 5 εκατ. συνολικά για πέντε χρόνια μόνο δεύτερες σκέψεις μπορεί να φέρει σε όποιον γνωρίζει έστω τα βασικά για το πώς διαμορφώνεται η ευρωπαϊκή αγορά στο κομμάτι του διαδικτυακού τζόγου. Αναπόφευκτα ο καθένας μπορεί να υποθέσει ότι αυτό το σχέδιο νόμου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα αν αναλογιστεί κανείς ότι η άδεια στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη «Μέκκα» της αγοράς τυχερών παιχνιδιών, για πέντε χρόνια κοστίζει 140 χιλ. ευρώ και περιλαμβάνεται ακόμα και η δυνατότητα δημιουργίας επίγειων καταστημάτων όπως αυτά που διαθέτει ο ΟΠΑΠ, σε μια χώρα με πληθυσμό που ξεπερνά τα εξήντα εκατομμύρια. Ως γνωστόν οι Βρετανοί έχουν μεγάλη παράδοση στον τζόγο και αυτό τους οδήγησε στη δημιουργία μίας σκληρής, απόλυτα δίκαιης και πλήρως ρυθμισμένης αγοράς η οποία όμως βασίζεται σε ορθολογικά πλαίσια και με γνώμονα την ανάπτυξη της αγοράς.
Αντίστοιχα ποσά για την απόκτηση άδειας υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα όπως πχ. Κύπρος με 105 χιλ. ευρώ η άδεια για πέντε χρόνια και αντίστοιχα στη Μάλτα, η οποία έχει γίνει το κέντρο του διαδικτυακού τζόγου με τεράστια οφέλη για την οικονομία της, το κόστος είναι μόλις 46.750 ευρώ για πέντε χρόνια. Στην Εσθονία για είκοσι χρόνια η άδεια κοστίζει 47.934 ευρώ και με διαδικασίες πολύ γρήγορες και χωρίς γραφειοκρατία. Ακόμα και στην Ισπανία που είναι μια χώρα με πληθυσμό που ξεπερνά τα 45 εκατομμύρια κατοίκους το κόστος για μια δεκαετή άδεια είναι στα 50.500 ευρώ και ανοίγει μια αγορά τόσο για τον διαδικτυακό τζόγο άλλα και για επίγεια καταστήματα (όπως του ΟΠΑΠ). Μάλιστα το στοιχείο που ενισχύει την άποψη πως όλα γίνονται για την εξυπηρέτηση των ημετέρων είναι ότι σε όλες τις παραπάνω χώρες οι άδειες δίνονται όχι μόνο για το διαδικτυακό στοίχημα άλλα και τα καζίνο που παίζονται μέσω του διαδικτύου. Στην Ελλάδα η άδεια που έχει δύο σκέλη περιλαμβάνει μόνο το στοίχημα και το πόκερ, άλλα όχι το καζίνο.
Ένα άλλο σημείο το οποίο βέβαια ουδόλως φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όπου το τίμημα ή η φορολογία είναι πολύ υψηλή ανθεί ο παράνομος τζόγος και στερεί πολύτιμα έσοδα από το κράτος. Αυτή είναι μια κατάσταση η οποία συναντάται όπου υπάρχει υψηλό φορολογικό κόστος και αναμένεται ο παράνομος τζόγος στην Ελλάδα τον οποίο υποτίθεται ότι θέλει να «χτυπήσει» αυτή η κυβέρνηση να αυξηθεί με τον τρόπο που ρυθμίζει ή για να είμαστε πιο ακριβείς αυτό το σχέδιο νόμου θα απορρυθμίσει.
Το δεδομένο ότι από 24 προσωρινά αδειοδοτημένες εταιρίες θα πάμε σε δύο, το πολύ τρεις εταιρίες, προφανώς δεν είναι κάτι που ενοχλεί τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, που και σε άλλους τομείς στους οποίους επεδίωξαν «ρύθμιση» στην ουσία προσπάθησαν να ελέγξουν και να επιβάλλουν τους «δικούς» τους επιχειρηματίες. Κλασσικό παράδειγμα το φιάσκο του πρώτου διαγωνισμού του Νίκου Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες που προσπάθησε να διαμορφώσει το τοπίο όπως αυτός και η κυβέρνηση ήθελε άλλα δεν τα κατάφερε και τώρα έρχεται άλλο ένα αντίστοιχης στόχευσης σχέδιο νόμου, το οποίο θέλει να «κλείσει» την αγορά για τους πολλούς και να τη «δώσει» στους ολίγους «εκλεκτούς». Βέβαια ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση με την κουλτούρα και τη φιλοσοφία της Αριστεράς, την οποία υποτίθεται ότι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μια άλλη συζήτηση δύσκολη για τους πραγματικούς αριστερούς, όχι για τους γιαλαντζί που εσχάτως έχουν έρθει στον αφρό της εξουσίας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018
