Δραματικά είναι τα στοιχεία που φέρνει στη δημοσιότητα ο ΣΕΒ για την Ελλάδα, καθώς για πρώτη φορά μετά την Κατοχή, από το 2011 και μετά ο πληθυσμός της χώρας μειώνεται.
Μέχρι και το ξέσπασμα της κρίσης, ο πληθυσμός αυξανόταν, καθώς η μετανάστευση και, πιο πρόσφατα, η τροφοτοδούμενη από την κατανάλωση ανάπτυξη της δεκαετίας του 2000, δημιουργούσαν μια επίπλαστη ευημερία.
Αυτοί οι παράγοντες είναι που συγκάλυπταν την ουσιαστική στασιμότητα της φυσικής κίνησης του πληθυσμού (σχεδόν μηδενική διαφορά γεννήσεων-θανάτων), που είχε αρχίσει προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Οι αλλαγές στα χρόνια της κρίσης
Στα χρόνια της κρίσης και προσαρμογής, όμως, όλα άλλαξαν. Οι γεννήσεις μειώθηκαν κατά 29.380 μεταξύ 2009 και 2017, όσο περίπου είχαν μειωθεί τη δεκαετία του 1940 (- 30.000). Γι’ αυτό και σταδιακά ο πληθυσμός άρχισε να μειώνεται. Η μείωση αυτή μπορεί, βεβαίως, να αποδειχθεί προσωρινού χαρακτήρα, και να αντιστραφεί καθώς η οικονομία ανακάμπτει.
Όμως, η παρατεταμένη διάρκεια της βαθιάς κρίσης, μαζί με την αναιμική ανάκαμψη που τη διαδέχεται, την υποχρηματοδότηση των δημόσιων αγαθών και τις εν γένει περιορισμένες δυνατότητες στήριξης της οικογένειας που αφήνει η ασκούμενη δημοσιονομική πολιτική, μπορεί να αποδειχθούν μοιραίες. Εάν υπάρχει ένας και μόνο λόγος για να μπει η χώρα σε μια πιο ισχυρή και δυναμική πορεία ανάπτυξης, με επενδύσεις που δημιουργούν απασχόληση και σταθερά εισοδήματα, είναι εν τέλει ο κίνδυνος της δημογραφικής και κατά συνέπεια εθνικής συρρίκνωσης.
Διότι, εάν δεν ανακάμψει δυναμικά ο πληθυσμός, όλα τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ή δεν θα γεννηθούν από εδώ και πέρα, θα λείπουν ως παραγωγικό δυναμικό στις δεκαετίες του 2030 και 2040, και αυτό θα προκαλέσει καθήλωση της δυνητικής ανάπτυξης της χώρας.
Όπως το… 1980
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί τη δεκαετία του 1980, όταν σημειώθηκε η αντίστοιχη μείωση γεννήσεων. Τότε, οι μετανάστες και τα δανεικά από το εξωτερικό αποκατέστησαν κάποια ισορροπία, η οποία, όμως, κατέρρευσε με το ξέσπασμα της κρίσης, και την εξαφάνιση των δανεικών, αλλά και των μεταναστευτικών ροών (που έγιναν αρνητικές λόγω της μετανάστευσης κατοίκων στο εξωτερικό).
Στην περίοδο της κρίσης, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η μεγάλη ανεργία υπέσκαψαν τις σταθερές πάνω στις οποίες βασιζόταν μέχρι τότε το νέο νοικοκυριό, όπως η ύπαρξη τουλάχιστον μιας σταθερής δουλειάς, η στήριξη του ζευγαριού από τους γονείς, κ.λπ.
Ούτως ή άλλως επρόκειτο για ένα ξεπερασμένο από την εποχή πλαίσιο στήριξης της σύγχρονης οικογένειας. Οι πιο προηγμένες οικονομικά και κοινωνικά χώρες έχουν από καιρό αναγνωρίσει τη σημασία των ποιοτικών δημόσιων αγαθών, όπως το καλό δημόσιο σχολείο, τις στοχευμένες φορολογικές απαλλαγές υπέρ της οικογένειας αλλά και τις αναγκαίες υποδομές όπως η καθολική βρεφονηπιακή κάλυψη ως ενεργητικές πολιτικές για την αντιμετώπιση τόσο της υπογεννητικότητας όσο και της δημογραφικής γήρανσης.
Ποιοι είναι οι εποικοδομητικοί ρόλοι
Στο πλαίσιο αυτό, εποικοδομητικό ρόλο θα παίξει η μείωση του μη μισθολογικού κόστους και του φορολογικού βάρους των οικογενειών, βελτιώσεις στην προστασία της απασχόλησης των γυναικών κατά τη διάρκεια της μητρότητας, η διευκόλυνση της απασχόλησης των γυναικών, μέσω της παροχής καθολικής βρεφονηπιακής φροντίδας, φορολογικά κίνητρα για επιστροφή Ελλήνων από το εξωτερικό και μια στοχευμένη πολιτική προσέλκυσης μεταναστών με ειδικές δεξιότητες για τις ανάγκες κλάδων της οικονομίας που βρίσκονται σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης.
