«Δεν θα βρεθούμε ποτέ σε θέση να μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι εντάξει» δήλωσε ο Σόιμπλε και υπογράμμισε ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την οικονομία είναι η αυταρέσκεια.
«Δεν θα ζήσουμε ποτέ μια κατάσταση (στην οικονομία), στην οποία θα μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι εντάξει», προειδοποιεί ο Πρόεδρος του γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενώ τονίζει ότι δεν βλέπει κανέναν λόγο για «λήξη συναγερμού» και χαλάρωση και εκτιμά ότι η «ρύθμιση» στη Γερμανία και στην Ευρώπη δεν ήταν υπερβολική. Δηλώνει δε ότι ο σεβασμός του για τους τραπεζίτες δεν ήταν ποτέ μεγάλος, ενώ έχει μειωθεί περαιτέρω και, σε ό,τι αφορά την προσφυγική πολιτική, τονίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει τακτική και να αντιδρά από κοινού «γρήγορα, αποτελεσματικά, ευέλικτα και ρεαλιστικά».
«Δεν είναι ο δρόμος προς την Ευρώπη»
«Βραχυπρόθεσμα, ο δρόμος είναι η διάσωση των ανθρώπων, οι οποίοι παίρνουν ακόμη την επικίνδυνη διαδρομή της κεντρικής Μεσογείου, καθιστώντας τους ωστόσο ταυτόχρονα απολύτως σαφές ότι αυτός δεν είναι ο δρόμος προς την Ευρώπη», τονίζει ο κ. Σόιμπλε, υποστηρίζοντας ότι, όποιος γνωρίζει πως δεν επιτρέπεται να μπει στην Ευρώπη, δεν θα αποφασίσει και να διακινδυνεύσει την ίδια του τη ζωή για αυτό.
«Ασφαλώς πρέπει να βοηθούμε όσους βρίσκονται σε κίνδυνο. Αλλά πρέπει ταυτόχρονα να ασχοληθούμε πιο εντατικά με το πώς αυτοί οι άνθρωποι δεν θα βλέπουν κανέναν λόγο πλέον για να φύγουν», προσθέτει.
«Ανησυχίες και στο εσωτερικό της Γερμανίας»
Ο κ. Σόιμπλε σημειώνει ακόμη ότι και στο εσωτερικό της Γερμανίας θα πρέπει να ληφθούν σοβαρότερα υπόψη οι ανησυχίες των ανθρώπων, ενώ χαρακτηρίζει «κεντρικό» θέμα την εσωτερική ασφάλεια. «Οι περισσότεροι από μας είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπό μας – ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος, θρησκείας ή εθνικότητας. Αλλά όταν αρχίζουμε να ανησυχούμε για την ίδια μας την ασφάλεια, τότε αυτό γίνεται δύσκολο», λέει χαρακτηριστικά και τονίζει την ανάγκη τα προβλήματα να μην σπρώχνονται «κάτω από το χαλί». Επειδή αυτό δεν το κάναμε αρκετά, είναι ένας λόγος που πολλοί δημαγωγοί και δεξιά λαϊκιστικά κόμματα βιώνουν τέτοια δημοτικότητα – όπως αυτό που μπήκε πρόσφατα στην Βουλή (ενν. την Εναλλακτική για την Γερμανία, AfD).
Για την οικονομική κρίση
Ερωτώμενος σχετικά με τα διδάγματα από την οικονομική κρίση, ο Πρόεδρος της Bundestag είναι ξεκάθαρος: «Αυτό το δίδαγμα για μένα ως πολιτικό είναι ένα – ποτέ δεν φτάνουμε στο τέλος», δηλώνει, αποφεύγει ωστόσο να απαντήσει σε ερώτηση σχετικά με τα επιπλέον μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν προκειμένου να μην επαναληφθεί η κρίση του 2008. «Καθώς δεν είμαι πλέον υπουργός Οικονομικών, αφήνω αυτή την αξιολόγηση με απόλυτη εμπιστοσύνη στον διάδοχό μου. Αλλά γνωρίζω ότι δεν θα βρεθούμε ποτέ σε θέση να μπορούμε να πούμε ότι όλα είναι εντάξει. Κάτι παρόμοιο είπε επίσης και ο Μπαράκ Ομπάμα: ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Δημοκρατία είναι το να την θεωρούμε εξασφαλισμένη», επισημαίνει και αναφέρει ότι και στην οικονομία, υπάρχει ο κίνδυνος της αυταρέσκειας.
Για το ευρωπαϊκό σύστημα
Κληθείς να σχολιάσει την δήλωση του υπουργού Εξωτερικών Χάικο Μάας υπέρ μιας περαιτέρω ανεξαρτητοποίησης του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος από αυτό των ΗΠΑ, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν κρύβει την αντίθεσή του: «Μπορώ μόνο να ευχηθώ στον κ. Μάας καλή τύχη», λέει, για να συνεχίσει: «Βλέπω ότι αυτή τη στιγμή το Ιράν, η Τουρκία και η Ρωσία διαπραγματεύονται για το μέλλον της Συρίας. Από την Ευρώπη δεν κάθεται κανείς στο τραπέζι. Από αυτή την άποψη, θα ήμουν ευτυχής αν είχε προσκληθεί ένας αμερικανός διαπραγματευτής. Η μεγαλύτερη απόσταση από την Αμερική δεν έχει ως τώρα οδηγήσει σε μεγαλύτερη επιρροή δική μας στον κόσμο».
Σε ό,τι αφορά την οικονομική κατάσταση, ο κ. Σόιμπλε εξηγεί ότι ως υπουργός Οικονομικών βασική του επιδίωξη υπήρξε η δημιουργία καλύτερων πολυμερών ρυθμίσεων. «Η παγκόσμια οικονομία δεν έχει ανάγκη από περισσότερη ανεξαρτησία, αλλά από καλύτερους κοινούς κανόνες. Όσο αυτοί δεν υπάρχουν, πρέπει να εργαζόμαστε με ατελή μέσα», δηλώνει και, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τον ρόλο των στελεχών των τραπεζών, αναφέρει: «Ο σεβασμός μου προς τους αρμόδιους του τραπεζικού κόσμου δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλος όταν έγινα υπουργός Οικονομικών. Και αυτός ο σεβασμός μειώθηκε περαιτέρω. Μπορεί ωστόσο κανείς να ασκήσει κριτική και στα στελέχη άλλων κλάδων, όπως στον κλάδο των πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων».
