Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε σήμερα ότι η Κίνα και η Αφρική, αν συνεργαστούν, έχουν τη δυνατότητα να «ηγηθούν της επανάστασης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», ενώ τόνισε την ανάγκη «διόρθωσης ορισμένων ιστορικών αδικιών εις βάρος της Αφρικής».
Κατά την ομιλία του στο Φόρουμ Συνεργασίας Κίνας–Αφρικής που διεξάγεται στο Πεκίνο, ο Γκουτέρες εκτίμησε ότι «ο αξιοσημείωτος απολογισμός της Κίνας σε θέματα ανάπτυξης, κυρίως στην καταπολέμηση της φτώχειας, αποτελεί μεγάλη πηγή εμπειρίας και εξειδίκευσης». Πρόσθεσε ότι «μέσω της συνεργασίας τους, η Κίνα και η Αφρική μπορούν να ηγηθούν της επανάστασης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας».
Η σύνοδος αυτή, το μεγαλύτερο διπλωματικό ραντεβού που διοργανώνει το Πεκίνο μετά την πανδημία COVID-19, διαρκεί από την Τετάρτη έως την Παρασκευή και συμμετέχουν περισσότεροι από 50 Αφρικανοί ηγέτες. Στην ομιλία του, ο Γκουτέρες υπογράμμισε ότι «έχει έρθει η ώρα να διορθώσουμε κάποιες ιστορικές αδικίες» που έχουν διαπραχθεί εις βάρος της Αφρικής, σημειώνοντας ότι «είναι σκανδαλώδες η αφρικανική ήπειρος να μην έχει μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ».
Ο Γκουτέρες προειδοποίησε επίσης ότι η ανεπαρκής ελάφρυνση του χρέους των αφρικανικών χωρών θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές. Η αυξανόμενη κρίση χρέους στην αχανή αφρικανική ήπειρο, με πληθυσμό 1 δισεκ. κατοίκων, έχει προκαλέσει κινητοποιήσεις και ταραχές τους τελευταίους μήνες. Ειδικότερα, στην Κένυα, διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν κατά των προτεινόμενων φορολογικών αυξήσεων ήρθαν σε σύγκρουση με την αστυνομία, ενώ στη Νιγηρία και την Ουγκάντα οι πολίτες έχουν κατέβει στους δρόμους για να καταγγείλουν την αύξηση του κόστους ζωής.
Οι αφρικανικές χώρες επιδιώκουν να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους μέσω ενός μηχανισμού της G20, αλλά η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα. Η Ζάμπια έγινε τον Ιούνιο η πρώτη χώρα που πέτυχε την αναδιάρθρωση του χρέους της τρία χρόνια μετά την αδυναμία αποπληρωμής των δανείων της. Ο Γκουτέρες τόνισε ότι η κατάσταση αυτή «δεν είναι βιώσιμη και αποτελεί συνταγή για κοινωνικές αναταραχές», προτείνοντας «βαθιές μεταρρυθμίσεις στην παρωχημένη, αναποτελεσματική και άδικη διεθνή χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική».
