Ανακαλύψτε πώς οι τελευταίες οικονομικές εξελίξεις επηρεάζουν το νέο παγκόσμιο μοντέλο μέσα από τη χρονική ανάλυση ιστορικών γεγονότων.
Η κρίση δεν ήταν μια αποτυχία του συστήματος της ελεύθερης αγοράς, δήλωσε ο Τζορτζ Μπους τον Νοέμβριο του 2008. Πολύ λίγοι πολιτικοί στον δυτικό κόσμο θα εξέφραζαν τώρα τέτοιες σκέψεις, πόσο μάλλον τους ισχυρισμούς του Μπους ότι ο καπιταλισμός ήταν μακράν ο πιο αποτελεσματικός και δίκαιος τρόπος διάρθρωσης μιας οικονομίας. Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα του Bloomberg, έχει αποδειχθεί ότι έκανε λάθος σε αυτό το θέμα.
Ενώ οι παλιές τάξεις πέφτουν γρήγορα και ξαφνικά, οι νέες που τις αντικαθιστούν χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να διαμορφωθούν. Καθώς διαμορφώνεται ένα νέο μοντέλο για την οικονομία, οι δυνάμεις των αγορών και της μακροοικονομίας είναι οι κινητήριοι μοχλοί, ενώ η πολιτική και οι εκλογές τείνουν απλώς να επικυρώνουν αποφάσεις και αλλαγές που έχουν ήδη ληφθεί.
Οι βασικές στιγμές οικονομικής κρίσης στον 20ό αιώνα περιλαμβάνουν το Μεγάλο Κραχ του 1929 και την κατάργηση του κανόνα χρυσού από τον Ρίτσαρντ Νίξον το 1971. Η ιστορία θα αντιληφθεί πιθανότατα την ίδια διαδικασία να λειτουργεί στην αντίδραση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Οι κυβερνήσεις ευλόγησαν τον κορπορατισμό, και η σταθερότητα που είχε ανάγκη ο κόσμος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 προήλθε από τη διεύρυνση των κοινωνικών προγραμμάτων.
Η κατάρρευση του κόσμου των Θάτσερ-Ρίγκαν το 2008 ήταν απόλυτη, αλλά η απάντηση άργησε να διαμορφωθεί. Η ομάδα Ομπάμα επέλεξε να μην εθνικοποιήσει τις τράπεζες και να προχωρήσει σε μια δειλή επαναρρύθμιση. Υπό την πίεση της εξέγερσης του Tea Party, οι σκέψεις για μεγάλες δημοσιονομικές δαπάνες εγκαταλείφθηκαν.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και οι επακόλουθες αντιδράσεις δείχνουν πώς οι πολιτικές και οικονομικές δομές εξελίσσονται, επηρεάζοντας τη νέα παγκόσμια οικονομία.
Βίντεο:
