Του Χρήστου Τσαλικίδη
Όποιοι στη ΝΔ (και δυστυχώς είναι πολλοί) πιστεύουν ότι οι επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε και αν προκηρυχθούν, θα είναι μια τυπική διαδικασία και πως η νίκη είναι δεδομένη, μάλλον δεν έχουν μελετήσει καλά τον πολιτικό τους αντίπαλο.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Ανδρέα Παπανδρέου του 1981. Και οι δυο προσαρμόστηκαν στις απαιτήσεις της εποχής. «Χάιδεψαν» αυτιά, καλλιέργησαν μύθους και ειδικεύονται στο «mea culpa», κοινώς στην πολιτική κωλοτούμπα, χωρίς να μπορεί κανείς να τους αμφισβητήσει.
Όπως ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, έτσι και ο σημερινός πρωθυπουργός έχει σημαντική επιρροή στην κοινωνία. Εκείνος κατάφερε να είναι ο «Ανδρέας», ενώ ο ένοικος του Μαξίμου ο «Αλέξης». Και δεν είναι μόνο αυτό… Ξεστομίζει με την ίδια άνεση εύπεπτα τσιτάτα, από εκείνα που αρέσουν στους πολλούς. Εξαγγέλλει ανεκπλήρωτα οράματα, ρητορεύει υπέρ των «μη προνομιούχων», παριστάνει τον προστάτη των κοινωνικά αδύναμων και μιλά -ακόμη και τώρα- στην καρδιά των νέων, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και το πολιτικό του πρότυπο. Ο καλός μαθητής απέδειξε ότι μπορεί να γίνει ισάξιος του δασκάλου. Το αν θα τον ξεπεράσει θα το κρίνει η ιστορία και η συνέχεια…
Οι επιρροές είναι τόσο μεγάλες που ακόμα και στη στελέχωση του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί την Παπανδρέϊκή τακτική εντάσσοντας στον κομματικό μηχανισμό πρόσωπα που αντιτάσσονται παραδοσιακά στη «δεξιά» και έχουν την ευχέρεια λόγου, αλλά και το ιδεολογικό υπόβαθρο, να διακηρύττουν την πολιτική αλλαγή, άσχετα αν δεν την πιστεύουν.
Αναμφίβολα το 2018 δεν είναι 1981… Ωστόσο η πολιτική συγκυρία δεν απέχει και πολύ από τότε. Αναλογιστείτε μονάχα ότι η διάχυτη νοοτροπία περί κρατισμού που υπήρχε τότε εξακολουθεί να κυριαρχεί και σήμερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Για αυτό και δεν θα πρέπει να εκπλήξει κανέναν εάν μετά το (θεωρητικό) τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018 ο Αλέξης Τσίπρας βρει τον δικό του «Τσοβόλα» για να τα δώσει όλα…
Δεν αρκεί η τακτική του «ώριμου φρούτου»
Ως εκ τούτου αν η ΝΔ θέλει πραγματικά να κόψει πρώτη το νήμα στις επόμενες εκλογές θα πρέπει να αλλάξει τακτική. Η λογική του «ώριμου φρούτου» δεν αποδίδει στον βαθμό που περίμεναν στην Πειραιώς διότι η διάχυτη αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία, αλλά και μεταξύ της «γαλάζιας» κομματικής βάσης, είναι ότι χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν κερδίζει η αξιωματική αντιπολίτευση.
Σαφώς και με τη σημερινή εικόνα της κυβέρνησης και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δυο κομμάτων, όπως αυτά καταγράφονται τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις, ενώ υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί και αουτσάιντερ ενόψει κάλπης, το πολιτικό τοπίο παραμένει ρευστό, χωρίς τίποτα να θεωρείται δεδομένο.
Πόσο μάλλον όταν έχεις να ανταγωνιστείς έναν κυνικό πολιτικό που τον ενδιαφέρει μονάχα η παραμονή στην εξουσία. Αυτός ήταν ο αυτοσκοπός του έτσι και αλλιώς! Και τώρα που τον πέτυχε απολαμβάνει τον κόπο των προσπαθειών του με κάθε κόστος, δίχως να υπολογίζει τις συνέπειες των πολιτικών του επιλογών.
Όπως εύστοχα παρατηρούν πηγές της Πειραιώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ικανότητα να αλλάζει πολιτικές προσωπικότητες. Από «επαναστάτης» να γίνεται συστημικός και από πολέμιος της Άγκελα Μέρκελ πιστός συνοδοιπόρος της. Την ίδια ώρα που λέει ωμά ψέματα να παριστάνει τάχα τον υπεύθυνο ηγέτη, έχοντας κάνει προηγουμένως παραχωρήσεις που ουδέποτε διανοήθηκε οποιοσδήποτε προκάτοχός του. Και όλα αυτά με χαρακτηριστική ευκολία. Για αυτό και σήμερα έφτασε στο σημείο να θεωρείται -όχι άδικα- το «good boy» της Ευρώπης!
Αν στη ΝΔ διαβάσουν προσεκτικά τη στήριξη που του παρέχει ο συντηρητικός Τύπος της Γερμανίας θα καταλάβουν πολλά…
