Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα, σύμφωνα με πηγές από το Μαξίμου, στο υπουργικό συμβούλιο της Τρίτης την ανάγκη ενότητας της κυβέρνησης σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία μπορεί να δρέψει τους καρπούς μίας προσπάθειας τριάμισι χρόνων.
Σε αυτό το πλαίσιο ζήτησε από όλους τους υπουργούς του, αλλά πρωτίστως από τον Πάνο Καμμένο και τους υπόλοιπους των ΑΝΕΛ, να δεσμευθούν ότι δεν υπάρχει σκέψη να ταυτιστούν και δεν θα ταυτιστούν ποτέ με τις προσπάθειες της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς να ανατραπεί η κυβέρνηση με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά με πραγματική αιτία την επιθυμία τους να ανατρέψουν την πορεία εξόδου από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Για όλα αυτά τους κάλεσε να μην στηρίξουν ενδεχόμενη πρόταση μομφής της ΝΔ κατά της κυβέρνησης.
Πρόσθεσε ακόμα, όπως πληροφορούμαστε, πως από διαδικαστική τουλάχιστον άποψη η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει μέχρι το τέλος της τετραετίας, επισημαίνοντας πως καμία πρόταση μομφής σε βάρος της δεν πρόκειται να συγκεντρώσει 151 βουλευτές, όπως προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής.
Την ίδια ώρα, τον πρωθυπουργό γεμίζουν αισιοδοξία οι δημόσιες δηλώσεις βουλευτών όπως ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος των ΑΝΕΛ ή ο ανεξάρτητος Χάρης Θεοχάρης πως θα ψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών και οι οποίες συνιστούν έναν ακόμα μοχλό πίεσης στον κ. Καμμένο.
Θορυβημένοι στο Μαξίμου
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως στο Μαξίμου είναι θορυβημένοι από το διεθνή αντίκτυπο που έχουν τα τσαλιμάκια πολιτικής επιβίωσης του υπουργού Άμυνας, γι’ αυτό και σπεύδουν να διαβεβαιώνουν ξένους αξιωματούχους και οικονομικούς παράγοντες ότι η πολιτική σταθερότητα είναι εξασφαλισμένη.
Αυτόν το σκοπό εξυπηρέτησε και η συνεδρίαση την Τρίτη του υπουργικού συμβουλίου, αλλά και η διαρροή της δίωρης συνάντησης Τσίπρα- Καμμένου τη Δευτέρα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε δημόσιο χώρο για ευνόητους λόγους, καθώς και η κατάθεση στην Κομισιόν δύο εναλλακτικών σχεδίων προϋπολογισμού, με και χωρίς τις περικοπές στις συντάξεις.
Ιδίως από το τελευταίο καθίσταται προφανές ότι στην κυβέρνηση δεν επιθυμούν αντιπαράθεση με τους Θεσμούς, τουλάχιστον όχι τη δεδομένη χρονική περίοδο με τις αγορές αναποφάσιστες για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
