Προ των πυλών φαίνεται πως είναι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, μετά την εκλογή Σκουρλέτη (126 υπέρ – 18 λευκά) στη θέση του νέου γραμματέα.
Με την χθεσινή του πρόταση, ο κ. Τσίπρας επέλεξε να κινηθεί ενωτικά στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις λίγες αντιδράσεις των «προεδρικών» και των «πασοκογενών» που αποτυπώθηκαν και στην ψηφοφορία.
Στόχος είναι η είσοδος στην κυβέρνηση προσώπων που θα σηματοδοτήσουν την αμφίπλευρη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αναμένεται να συνεχιστεί στην επιλογή των υποψηφίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας κρατά – όπως είναι φυσικό – κλειστά τα χαρτιά του για τα νέα πρόσωπα του υπουργικού συμβουλίου. Πληροφορίες που μένει να επιβεβαιωθούν – αναφέρουν ότι στόχος είναι η ανανέωση με νέα πρόσωπα από το κόμμα, ενώ άγνωστο είναι αν θα επιχειρήσει το άνοιγμα σε στελέχη με ρίζες από το ΠΑΣΟΚ.
Το παρασκήνιο και η επιλογή Σκουρλέτη
Ύστερα από έντονο παρασκήνιο και ζυμώσεις μεταξύ των συντρόφων, όπως της ομάδας των “53” του Ευκλείδη Τσακαλώτου, του Νίκου Φίλη, αλλά και της τάσης του Νίκου Παππά κατέληξαν στο πρόσωπο του Πάνου Σκουρλέτη, ως ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Ο πρωθυπουργός έκανε μία επιλογή με προεκλογική, αλλά κυρίως μετεκλογική σημασία. Σε μία κρίσιμη πολιτική χρονιά με τουλάχιστον τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές και εθνικές εκλογές) αναθέτει το κόμμα σε ένα κορυφαίο στέλεχος που δεν θεωρείται του δικού του περιβάλλοντος και στηρίζεται και από τους 53+.
Ερωτηματικό παραμένει η μετακόμιση ή όχι του Δημήτρη Τζανακόπουλου από τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ενώ για τη θέση του υπουργού Εσωτερικών ακούγονται ονόματα όπως αυτό του Νίκου Παππά και Χρήστου Σπίρτζη θεωρούνται τα επικρατέστερα.
Εκτός από τις αλλαγές προσώπων δρομολογούνται και δομικές αλλαγές, οι οποίες μένει να επιβεβαιωθούν στην πράξη.
Πάντως, δεν ήταν τυχαίο το μήνυμα που έστειλε σε διαφωνούντες και όσους ασκούν κριτική στις επιλογές του, λέγοντας ότι «το κόμμα είναι το δημοκρατικό μας όπλο, το μεγάλο μας πλεονέκτημα απέναντι στους αντιπάλους μας, που πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, αποτρέποντας με όλη την δημοκρατική αυστηρότητα αν χρειαστεί είτε προσωπικές στρατηγικές, είτε συσπειρώσεις χωρίς αρχές, και εκφάνσεις ατομικής ιδιοποίηση της συλλογικής κομματικής δουλειάς».
