Γιατί στο Μαξίμου δεν ανησυχούν με Ιταλία-Τουρκία

Γιατί στο Μαξίμου δεν ανησυχούν με Ιταλία-Τουρκία

Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στην Μέγαρο Μαξίμου παρουσιάζονται σχεδόν αδιάφοροι για τους κινδύνους από μία έξοδο στις αγορές μολονότι οι αρνητικές εξελίξεις τρέχουν σε Ιταλία και Τουρκία.

Κι αυτό γιατί οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας είναι καλυμμένες για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από το «μαξιλάρι» («buffer») το οποίο έχει εξασφαλίσει ο ESM, έτσι ώστε τα πρώτα βήματα στις ελεύθερες αγορές χρήματος να είναι σταθερά και να μην δημιουργήσουν κανέναν κίνδυνο.

Την ίδια ώρα, επισημαίνουν με νόημα πως οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από ό,τι των περισσότερων, αν όχι όλων, των χωρών του ευρωπαϊκού νότου.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη μελέτη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που έχει γίνει από τον ESM, στο μεσοπρόθεσμο χρονικό διάστημα θα έχουμε ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες κάτω του 15%, δηλαδή θα βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση από την Ιταλία, την Ισπανία, από την Πορτογαλία, από τη Γαλλία ακόμα.

Καλυμμένοι για 2019- 2020

Οι ίδιες κυβερνητικές πηγές φαίνεται να έχουν απάντηση και στο επιχείρημα πως αν πάμε να ακουμπήσουμε τα λεφτά από το «buffer», αμέσως θα εκτιναχθούν τα επιτόκια.

Υποστηρίζουν πως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας είναι καλυμμένες για το 2019 και για το 2020 και το «μαξιλάρι» είναι εκεί για να χρησιμοποιηθεί ακριβώς για την αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων, αλλά και ομολόγων τα οποία ωριμάζουν.

Οι ίδιες πηγές παρατηρούν πως έτσι κι αλλιώς δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως πρόβλημα για την ομαλή χρηματοδότηση του ελληνικού Δημοσίου, καθώς αυτήν τη στιγμή τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων βρίσκονται περίπου στα επίπεδα που βρίσκονταν το 2006 και το 2007.

Σημειώνουν, μάλιστα, με νόημα πως όλα αυτά τα έχουν λάβει υπόψη τους όσοι συμφώνησαν κι αποδέχθηκαν μια καθαρή έξοδο της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές, δηλαδή οι Θεσμοί.

Παραλλήλως, από το Μαξίμου διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να ληφθεί οποιοδήποτε άλλο μέτρο λιτότητας και οι μεταρρυθμίσεις που θα ακολουθήσουν και για τις οποίες επιμένουν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ αφορούν κυρίως τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης- κυρίως την ψηφιοποίησή της-, καθώς και τη βελτίωση της παρεχόμενης Υγείας και Παιδείας.

Loading

Play