Του Γιάννη Συμεωνίδη
Πόσο εύκολο είναι να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες για το Κυπριακό το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα;
Όχι και τόσο, τουλάχιστον όχι με μεγάλες προοπτικές επιτυχίας σύμφωνα με όσα λέει στο Politik ο Άντρος Κυπριανού.
Ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα με αφορμή την εκδήλωση που διοργάνωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Αριστερά την Παρασκευή και το Σάββατο, υποστηρίζει πως οι όποιες προσπάθειες θα ξεκινήσουν πιθανόν τον Ιούνιο και πάντως αφού θα έχουν ολοκληρωθεί οι ευρωεκλογές του Μαΐου και θα έχει επιλεγεί ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Οι συνομιλίες- όπως έχει διαμηνύσει άλλωστε η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, Τζέιν Χολ Λουτ- θα έχουν ως βάση το κεκτημένο του Κραν Μοντανά, τα σημεία δηλαδή στα οποία είχαν συμφωνήσει η Κυπριακή Δημοκρατία και οι Τουρκοκύπριοι πριν δύο χρόνια, πριν καταρρεύσει η διαπραγμάτευση λόγω της εμμονής της τουρκικής πλευράς για την παραμονή του στρατού κατοχής στη βόρειο Κύπρο και του καθεστώτος των εγγυήσεων.
Αυτά αφορούν κυρίως το εδαφικό και την πολιτική διευθέτηση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Ο κ. Κυπριανού, πάντως, επισημαίνει πως δεν είναι τα στρατεύματα και οι εγγυήσεις που αποτελούν προτεραιότητα για τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αλλά η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων.
Γι’ αυτό και δεν αποκλείει καθόλου ένα θερμό επεισόδιο στην περίπτωση που οι έρευνες επεκταθούν και σε οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ τα οποία οι Τούρκοι θεωρούν πως ανήκουν στη δική τους και των Τουρκοκύπριων.
Αμφιβολίες και για περιουσιακό
Παραλλήλως, ο επικεφαλής του ΑΚΕΛ εκφράζει τις αμφιβολίες του για την επίλυση και του περιουσιακού ζητήματος δίχως να προκύψουν σοβαρές αντιδράσεις από τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες.
Κι αυτό γιατί θα δοθεί προτεραιότητα στους σημερινούς κατόχους των περιουσιών, ενώ είναι αμφίβολο κι αν θα βρεθούν διεθνείς δωρητές για να καλύψουν το κόστος των αποζημιώσεων το οποίο δεν θα είναι διόλου ευκαταφρόνητο.
Ο κ. Κυπριανού, επίσης, μας μιλά και για τους κινδύνους που επισείει και στην Κύπρο ο πλήρης εξισλαμισμός της Τουρκίας και η παραγκώνιση της εκκοσμίκευσης.
