Της Δήμητρας Αθανασοπούλου
Επιστρέφει στο Σαίξπηρ μέσα από το Νέσμπο διαβάζοντας τις διαφορετικές εκδοχές του Μάκμπεθ. Το δέσιμο με την εξουσία είναι παρακμιακό, καταλήγει ενώ ταυτίζει τις «πολιτικές φάπες» με την ενδοσκόπηση.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος μιλά στην Politik για πολιτική, βιβλία, ιδέες, ποδόσφαιρο. Ξεχωρίζει την ταινία για τον Τσώρτσιλ που του υπενθύμισε πως υπάρχουν ηγέτες της πράξης και της ευθύτητας, ενώ αναφέρεται στο «ΣΥΡΙΖΑ των πέντε αστέρων» με σκωπτική διάθεση.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης εκφράζει την πεποίθηση πως η Ελλάδα πάσχει από ατομικοκεντρισμό, σύμπτωμα που εξηγεί και τον πολωμένο χαρακτήρα του πολιτικού μας συστήματος. Ο ίδιος δηλώνει φιλόδοξος αλλά όχι ματαιόδοξος, βλέπει μουντιάλ, στηρίζει παιδιόθεν Αγγλία, ακούει πάντα Μακρόπουλο και το ομολογεί δίχως φόβο και πάθος.
-Αν μπορούσατε να μπείτε σε μια χρονομηχανή, ποιο λάθος σας δεν θα επαναλαμβάνατε;
«Θα μπορούσα να μιλήσω για πολλά μικρά λάθη. Το κορυφαίο όμως είναι πως δεν θα γινόμουν πολιτικός. Όταν ξεκινούσα δεν ήξερα τι θα ακολουθούσε. Και μου το έλεγε τότε ένας καθηγητής μου γιατί εγώ είχα δυο, τρεις άλλες δουλειές: πανεπιστήμιο, αρθρογραφία, νομική. Είναι όμως τόσων δεκαετιών λάθος, άρα τι να συζητάμε;»
-Μεγάλη κουβέντα. Μήπως αυτό το λάθος ανήκει στην κατηγορία «πάθος»;
«Ναι, ανήκει! Η πολιτική είναι μικρόβιο. Από παιδάκι το είχα. Από 17 ετών, τότε που οργανώθηκα εναντίον της χούντας. Αυτή ήταν η βασική μας συζήτηση στις ταβέρνες και στα μπαράκια. Αυτό ξεθύμανε γενικά όταν έπεσε η χούντα. Σε μένα όμως δεν ξεθύμανε ποτέ. Έδωσα τη ζωή μου αλλά έζησα μεγάλες στενοχώριες».
-Μιλήσατε τις προάλλες για νόθευση μηνύματος από το Ποτάμι. Πως θα συνοψίζατε τους λόγους για τους οποίους δεν αποφεύχθηκε η διάλυση του ΚΙΝΑΛ;
«Τα κόμματα έχουν έναν αρχηγό. Δεν έχουν δύο. Εμείς κάναμε μία διαδικασία και βγάλαμε τη Γεννηματά. Μπορεί να μην του άρεσε, μπορεί να του άρεσε ο εαυτός του περισσότερο. Λογικά πράγματα είναι αυτά. Όταν κατεβαίνεις στην εκλογική μάχη, κερδίζεις ή χάνεις. Και εκείνος πήρε ένα ποσοστό όχι μεγάλο. Βγήκε τέταρτος και κατ’ ουσίαν ζητούσε συνδιοίκηση. Δεν γίνονται αυτά. Εγώ βγήκα δεύτερος με 27% και δεν ζήτησα να συνδιοικήσω. Όσο για τη νόθευση του μηνύματος, ο κανονικός αρχηγός του κόμματος λέει “δεν ψηφίζω τη συμφωνία για τη FYROM” και ο Σταύρος λέει “αν έρθει να την ψηφίσω”. Ο αρχηγός λέει “ζητάω εκλογές” και ο Σταύρος λέει “δεν ζητάω”. Δεν γίνεται ο ένας να πηγαίνει με το “Α” και ο άλλος με το “Ω”»
-Άρα δεν υπήρξε ποτέ ιδεολογική συνάφεια;
«Έχουμε ιδεολογική συνάφεια γιατί είμαστε ο χώρος του κέντρου. Και αυτός ο χώρος στην Ελλάδα ήταν πάντα πολυδιασπασμένος. Πολλές προσωπικότητες με αποκλίνουσες απόψεις και έλλειψη αλληλοανοχής. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις υπήρχε κάποιος που τους ένωνε όλους».
-Τώρα μήπως δεν υπάρχει κάποιος να σας ενώσει ;
«Κάναμε μια διαδικασία όπου προσήλθαν 212.000 άνθρωποι. Και βγήκε η Γεννηματά».
-Βγήκε δηλαδή και πάλι το παλιό ΠΑΣΟΚ…
«Τα κόμματα είναι παλιά. Γιατί να μην είναι; Εγώ αυτό που έλεγα είναι πως είμαστε reunion του ΠΑΣΟΚ συν κάποια στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς που ήρθαν με το Ποτάμι, όπως ο Λυκούδης και ο Μαργαρίτης. Είμαστε δηλαδή το παλιό ΚΚΕ εσωτερικού συν το παλιό ΠΑΣΟΚ. Και ο Σταύρος ΠΑΣΟΚ ψήφιζε».
-Το ποτάμι μπορεί να γυρίσει τελικά πίσω, γιατί έχουμε την αίσθηση πως οι Ποταμίσιοι κοιτάζουν αλλού…
«Το ποτάμι γύρισε! Δεν ξέρω πια πού κοιτάζει ο Σταύρος. Το πρόβλημά του ήταν η ασάφεια. Όταν αρχίζεις και μιλάς με αναφορικές προτάσεις, κανένας δεν καταλαβαίνει τι λες. Δεν πιστεύω όμως πως είναι ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς είμαστε μια χαρά χωρίς το Ποτάμι. Έχουμε φιλοδοξία να γίνουμε δεύτερο κόμμα, να περάσουμε το ΣΥΡΙΖΑ».
-Είστε τόσο σίγουρος πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δεύτερο, αν όχι (όπως λέτε) τρίτο κόμμα;
«Έχει λήξει αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτω από 20% και θα πέφτει συνέχεια. Αν καθυστερήσουν οι εκλογές, θα τον ξεπεράσουμε. Θα τιμωρηθεί γιατί κορόιδεψε και πήγε τη χώρα πίσω».
-Πιστεύετε δηλαδή πως υπάρχει περίπτωση να έχουν μέλλον τα σοσιαλιστικά κόμματα τόσο εδώ όσο και στην Ευρώπη;
«Αν έχει μέλλον η σοσιαλδημοκρατία, θα είναι στην παραδοχή των σύγχρονων προβλημάτων του ευρωπαίου πολίτη, που είναι η μετανάστευση, η ασφάλεια, η οικονομική ανάπτυξη. Γι’ αυτό και η ατζέντα του Μακρόν».
-Ένα χρόνο μετά συνεχίζετε να λέτε «δαγκωτό Μακρόν» και να τον θεωρείτε σοσιαλδημοκράτη;
«Ναι! Ποιον να θεωρήσω σοσιαλδημοκράτη; Τον Αμόν; Η πολιτική του οδηγεί σε πολιτική ανυπαρξία»
-Και με τον Σάντσεθ, τον σοσιαλιστή ηγέτη της Ισπανίας, τι θα κάνετε;
«Μένει να δούμε τι θα κάνει εκείνος!»
-Ας μεταφερθούμε λίγο στις νύχτες μουντιάλ. Ποια ομάδα στηρίζετε;
«Αγγλία! Παιδιόθεν! Αλλά η Αγγλία δεν προκόβει. Γι’ αυτό βρήκα υποκατάστατο την Αργεντινή! Αλλά μου αποκλείστηκε και μου έμεινε η Αγγλία»
-Παίζετε και στοίχημα;
«Για να παίξεις στοίχημα θα πρέπει να διαβάσεις. Και εγώ δεν έχω χρόνο. Πέρσι που έπαιζα μικρά ποσά ήταν πολύ ωραίο να περιμένεις να δεις αν το τάληρο σου θα γίνει δέκα ευρώ! Όταν έπαιζα παιχνίδια χωρίς να διαβάσω, είδα ότι έχανα. Και σταμάτησα».
-Όταν βρίσκεστε στο γήπεδο ή σε αντίστοιχους χώρους, ο κόσμος πως σας αντιμετωπίζει σήμερα;
«Βιώνω μετά από καιρό, για πρώτη φορά και πάλι, αγάπη. Αυτό το είχα χάσει. Ακόμα και όταν ψηφιζόμουν, αυτό είχε μειωθεί».
-Και πού το αποδίδετε ;
«Στο ότι έχω κάνει αντιπολίτευση με σκληρό αλλά δίκαιο τρόπο. Το αποδίδω και σε αυτό που πήγαν να μου κάνουν με το σκάνδαλο Novartis. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
-Ποιον θα ξεχωρίζατε ως ενορχηστρωτή του σκανδάλου Novartis και με ποια ακριβώς στόχευση;
«Είναι ιατρικό σκάνδαλο ντυμένο με πολιτική πλεκτάνη με στόχο την εξαφάνιση πολιτικών προσώπων. Ενορχηστρωτής ο Πρωθυπουργός. Τα υπόλοιπα ονόματα θα τα πω μετά τις εκλογές».
-Θα σας κάνω μια ερώτηση που αφορά τη δημόσια υγεία λόγω της προϋπηρεσίας σας στο Υπουργείο Υγείας. Πιστεύετε πως θα πρέπει να αποποινικοποιηθεί πλήρως η εργασία στο σεξ όπως ζητούν οι sex workers και όπως συμβαίνει ήδη επιτυχώς σε Ολλανδία και Γερμανία;
«Πιστεύω πως όταν κλείνει ένας οίκος ανοχής σημαίνει πως πρέπει να κλείσει. Ένας παράνομος οίκος ανοχής είναι υγειονομική βόμβα. Θα πρέπει να υπάρχουν κριτήρια και κανόνες λειτουργίας».
-Φυσικά. Απλά τα κριτήρια είναι τόσο αντιφατικά που οδηγούν τους σεξεργάτες στην παράνομη εργασία, κάτι που θέτει σε καθεστώς ανομίας και τους πελάτες
«Δεν το γνωρίζω καλά. Αν είναι αντιφατικοί οι κανόνες, ναι να αλλάξουν. Αλλά κανόνες θα πρέπει να υπάρχουν. Δεν είμαι ηθικολόγος. Ζυγίζω τα πράγματα με βάση τον κίνδυνο».
-Διαβάζετε πάντα Γιο Νέσμπο;
«Ναι, φανατικά! Έγραψε “Μάκμπεθ” και με έκανε να επιστρέψω στο Σαίξπηρ! Μιλά για το πάθος της εξουσίας, που είναι καταστροφή. Όταν διαβάζεις “Μάκμπεθ”, καταλαβαίνεις πως σωτήρια ήταν η εφεύρεση της δημοκρατίας γιατί δεν σε δένει με την εξουσία. Το δέσιμο με την εξουσία είναι παρακμιακό».
-Ποια πολιτικά πρόσωπα θεωρείτε υπό αυτή την έννοια παρακμιακά;
«Ο ΣΥΡΙΖΑ που νόμισε πως θα μείνει για πάντα. Όταν φάει τη φάπα από τη λαϊκή ετυμηγορία θα καταλάβει. Η φάπα είναι ενδοσκόπηση. Εγώ έφαγα την πρώτη φάπα όταν έγινα υφυπουργός Εξωτερικών. Όταν η Ελλάδα ήταν η Χώρα και ήμασταν ευπρόσδεκτοί παντού! Τότε θεώρησα πως αυτό το κατέκτησα και θα ήταν έτσι. Μετά άρχισαν τα προβλήματα».
-Δεν φοβηθήκατε μήπως χαθείτε μέσα σε αυτή την αναπόδραστη -κάποιες φορές λόγω συγκυριών- ματαιοδοξία;
«Ο φόβος μου ήταν πάντα να μη γίνουν οι φιλοδοξίες μου ματαιοδοξία. Ευτυχώς δεν έγινα ποτέ ματαιόδοξος. Χάσαμε τις εκλογές, άρχισαν οι φάπες! Παραμένω μόνο φιλόδοξος».
-Έχετε ξαναπιάσει το μπουζούκι των φοιτητικών σας χρόνων;
«Επιχείρησα πρόσφατα να το κουρδίσω με τη βοήθεια του τηλεφώνου. Ακούστε τον ήχο. Αυτό είναι λα! Δεν τα κατάφερα και κατάλαβα πως ό,τι αφήνεις σε αφήνει».
-Πρέπει να επιστρέφουμε ή όχι σε αυτά που αφήνουμε;
«Αρκεί να μη θες να ξαναγυρίσεις κάπου, γιατί δεν τα κατάφερες στη συνέχεια. Εκεί η επιστροφή είναι αποτυχία. Όταν λες “τι καλά που ήταν τότε” ενώ δεν ήταν. Αλλά το λες γιατί χρεοκοπείς τώρα. Ο σκοπός είναι να προχωράς και να ζεις το τώρα καλύτερα».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Politik την Παρασκευή 06 Ιουλίου 2018
