Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών υπήρξε αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις οι οποίες θέλουν μια ευρωπαϊκή συλλογική λύση στη βάση της συνευθύνης και της αλληλεγγύης στο Μεταναστευτικό/ Προσφυγικό ζήτημα, που συνιστά άλλωστε μια ευρωπαϊκή πρόκληση, και σε αυτές που επιλέγουν να κινηθούν στη βάση της περιχαράκωσης και των μονομερών ενεργειών κι όχι στη βάση του συμμερισμού της ευθύνης, η οποία προκύπτει από τη συμμετοχή τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Στη Σύνοδο, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ελλάδα από κοινού με την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, την Πορτογαλία και τη Μάλτα, βρέθηκαν –σε μια μαραθώνια συνεδρίαση που ολοκληρώθηκε στις πέντε το πρωί -απέναντι στις γνωστές θέσεις που εκφράζουν η Αυστρία και οι χώρες του Βίσεγκραντ κι οδηγούν σε μια Ευρώπη φρούριο.
Ενώ και η Ιταλία, παρά τις αρχικές ενστάσεις της σε μια συλλογική αντιμετώπιση του ζητήματος, εν τέλει προσχώρησε σε αυτήν τη λογική.
Ο κίνδυνος ο οποίος αποφεύχθηκε ήταν στο ζήτημα των πρωτογενών ροών στην κεντρική Μεσόγειο να προκριθεί μια απόφαση που θα ανέφερε ρητά τη δημιουργία κλειστών κέντρων στην Αφρική, καθώς επίσης και η πρόκληση των δευτερογενών ροών να επιλυθεί με συνοριακούς ελέγχους και τη ντε φάκτο δημιουργία μιας μικρής Σένγκεν, κίνδυνος που είχε επισημανθεί από τον Αλέξη Τσίπρα και κατά την άτυπη συνάντηση της Κυριακής.
Αποτράπηκε, επίσης, η προοπτική αναθεώρησης του Δουβλίνου σε μια κατεύθυνση να μετατεθεί στις ελληνικές καλένδες με πραγματικό σκοπό – για όσους το εισηγούντ – μετά από τις ευρωεκλογές του 2019 να αποτύχει.
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους η Ελλάδα έθεσε στην πρώτη γραμμή τις αξίες της αλληλεγγύης και της συνευθύνης, οι οποίες αποτελούν ή θα έπρεπε να αποτελούν το θεμέλιο της Ευρώπης.
Τι κερδίσαμε
Επομένως στο πλαίσιο αυτό εξασφαλίστηκαν τα εξής:
- Η ευρωπαϊκή προσέγγιση στη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, δηλαδή να αφορά και τις τρεις διαστάσεις του ζητήματος: την εξωτερική (σχέσεις με τρίτες χώρες), τη διαχείριση των συνόρων και την εσωτερική διάσταση.
- Τονίστηκε η σημασία της αποτελεσματικής συνεργασίας με την Τουρκία, στο πλαίσιο της Κοινής Δήλωσης ΕΕ/ Τουρκίας. Παράλληλα συμφωνήθηκε η χορήγηση της δεύτερης δόσης της χρηματοδοτικής διευκόλυνσης για τους πρόσφυγες στην Τουρκία, μια χώρα που φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Καθώς, επίσης, και την ανάγκη η Τουρκία να εφαρμόσει τη διμερή συμφωνία επανεισδοχής με την Ελλάδα, την οποία έχει αναστείλει και τη συμφωνία επανεισδοχής ΕΕ/ Τουρκίας.
- Τα Συμπεράσματα, επίσης, τονίζουν ότι ο κανονισμός του Δουβλίνου πρέπει να αναθεωρηθεί στη βάση της αλληλεγγύης και της συνευθύνης.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η Ελλάδα, τηρώντας στάση αρχών και αξιών και όντας μια από τις χώρες που έμπρακτα έχει αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν– στην πραγματικότητα πολύ περισσότερες από αυτές– κατόρθωσε, μαζί με τις χώρες που τήρησαν ανάλογη στάση, και συνέβαλε καθοριστικά ώστε να μπει φρένο σε μια βαθιά συντηρητική στροφή του ευρωπαϊκού εγχειρήματος
