«Διάγγελμα παρωδία», που περιείχε «λόγο φθονερό και μισαλλόδοξο», με το οποίο «επιχείρησε να εξαπατήσει, να αποπροσανατολίσει, να φανατίσει, να πολώσει, να διχάσει», χαρακτηρίζει το διάγγελμα του πρωθυπουργού από την Ιθάκη, σε άρθρο του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο βουλευτής Α Θεσσαλονίκης, αναπληρωτής τομεάρχης Εξωτερικών Υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας, Σταύρος Καλαφάτης.
Αναφέρει: «Είχε, πράγματι, την ευκαιρία, στις 21 Αυγούστου, ο Αλ. Τσίπρας να ανοίξει μια νέα σελίδα. Να πει την αλήθεια, να επισημάνει κινδύνους και ευκαιρίες, να ζητήσει συγνώμη για όσα ανομολόγητα διέπραξε και να απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες. Αντ’ αυτών, με ένα διάγγελμα παρωδία, με λόγο φθονερό και μισαλλόδοξο, επιχείρησε να εξαπατήσει, να αποπροσανατολίσει, να φανατίσει, να πολώσει, να διχάσει. Θεώρησε τους πολίτες λωτοφάγους και προσποιήθηκε πως δεν θυμάται τίποτε από το έγκλημα που διέπραξε το καλοκαίρι του 2015. Τότε που συνειδητά και προσχεδιασμένα οδηγούσε τη χώρα στην έξοδο από την Ευρωζώνη και σε εθνική τραγωδία. Έχουν, όμως, και μνήμη και γνώση οι Έλληνες.
Ο ίδιος, μόλις μια βδομάδα μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, απευθυνόμενος στους συντρόφους του, ομολογούσε ότι έψαχνε συναλλαγματικά αποθέματα, που – όπως έλεγε – ‘είναι αναγκαία για τη στήριξη εθνικού νομίσματος’. Ο ίδιος, λίγο πριν το δημοψήφισμα, δήλωνε από την Αγία Πετρούπολη ότι ‘δεν φοβάται να ανοιχτεί σε καινούργιες θάλασσες προκειμένου να φτάσει σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια’. Ο ίδιος παραδέχτηκε, στη Βουλή, ότι έδωσε εντολή για την κατάρτιση του Plan X, που προέβλεπε επιστροφή στη δραχμή, υποτίμηση, κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ανάθεση της ευθύνης για την εσωτερική ασφάλεια στο Στρατό. Ο ίδιος, μόλις τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα, επισκέφθηκε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπου ο Π. Καμμένος τον διαβεβαίωσε πως ‘οι Ένοπλες Δυνάμεις διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό’. Και, μόλις μια μέρα αργότερα, βουλευτής των ΑΝΕΛ διακήρυσσε ότι ο Στρατός είναι έτοιμος ‘να τροφοδοτήσει την αγορά με φάρμακα πρώτης ανάγκης, ενώ και τρόφιμα υπάρχουν που μπορεί να χορηγήσει’.
Συνειδητά και προσχεδιασμένα ο Αλ. Τσίπρας έσερνε τη χώρα σε εθνική περιπέτεια. Και αυτό ακριβώς κράτησε μέχρι την τελευταία στιγμή. Μέχρι την ώρα που – όπως αφηγείται ο Γ. Βαρουφάκης – φοβήθηκε ένα νέο Γουδή. Μέχρι την ώρα που ‘’ένας συνεργάτης του, του παρουσίασε τις ποινικές ευθύνες που θα είχε εάν το «πείραμα» οδηγούσε στην ανατροπή του και οδηγούνταν σε Ειδικό Δικαστήριο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας’’. Και τότε, μπροστά στον κίνδυνο για τον ίδιο – τον κίνδυνο για τη χώρα τον ήξερε από πριν – έκανε το ‘όχι’ του δημοψηφίσματος ‘ναι’ και υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο. Και τότε απετράπη η τραγωδία της εξόδου από την Ευρωζώνη, της οικονομικής χρεοκοπίας και της κοινωνικής παράλυσης. Δεν απετράπη, όμως, και το κόστος των χειρισμών του. Διότι ακολούθησε κατάρρευση των τραπεζών και του χρηματιστηρίου, επιβλήθηκαν capital controls, προκλήθηκε νέα ύφεση, χάθηκε εθνικό εισόδημα πολλών δις και φορτωθήκαμε επιπλέον μέτρα 14,5 δις ευρώ.
Όλα αυτά ο Αλ. Τσίπρας τα γνώριζε όταν αποφάσιζε τη διενέργεια δημοψηφίσματος εκ των προτέρων. Και τα αποδεχόταν. Ο ίδιος άλλωστε, τέσσερα χρόνια πρωτύτερα, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα που είχε εξαγγείλει ο Γ. Παπανδρέου, υπογράμμιζε πως ‘’η πτώχευση, η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας, θα επισυμβεί πολύ πριν φτάσουμε στην κάλπη’’. Επιπλέον, ωστόσο, είχε προειδοποιηθεί τόσο από το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, όσο και από τον επικεφαλής του Eurogroup. Γι’ αυτό, άλλωστε, αμέσως μετά την προκήρυξη δημοψηφίσματος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης έσπευσε να συναντηθεί με τον επικεφαλής της Ε.Κ.Τ., συζήτησε για την επιβολή capital controls και ζήτησε βοήθεια για να γίνει αυτό με τρόπο ‘ομαλό και αναστρέψιμο’.
Ξεκίνησε, λοιπόν, για την έξοδο από το ευρώ, γνωρίζοντας πολύ καλά – μέσα από τις σελίδες του Plan X – τις συνέπειες της επιλογής του και αποδεχόμενος όσα δραματικά προεξοφλούνταν για τη χώρα. Κιότεψε όταν φοβήθηκε την κατάρρευση της κυβέρνησής του και την παραπομπή του στη Δικαιοσύνη. Ήξερε, όμως, πως αρκούσε απλά και μόνο η απόφαση για το δημοψήφισμα για να συμβούν όσα τελικά επήλθαν. Και αυτό δεν ήταν ούτε αυταπάτη, ούτε λάθος εκτίμηση. Είναι έγκλημα εκ προμελέτης, με γνώση και αποδοχή των συνεπειών του».
