Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στον “έξω κόσμο” ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ παριστάνουν τους γενναίους οι οποίοι πολεμούν την “αποστασία”, ωστόσο πίσω από την κουίντα μοιάζουν διατεθειμένοι να προσφέρουν στον Πάνο Καμμένο και στους ΑΝΕΛ ό,τι ζητήσουν προκειμένου να μην διασαλευτεί η κυβερνητική πλειοψηφία.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η σκέψη που γίνεται στο Μαξίμου- δεν έχει ακόμα μετουσιωθεί σε απόφαση- να ψηφιστεί η Συνθήκη των Πρεσπών από αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών όπως έχει απαιτήσει ο υπουργός Άμυνας προκειμένου να μην ρίξει την κυβέρνηση.
Κι αυτό μολονότι ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, είχε πει και δημοσίως πως δεν υφίσταται τέτοια ανάγκη από τη στιγμή που με τη συμφωνία με την ΠΓΔΜ δεν παραχωρείται ούτε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας.
Από την άλλη, είναι γεγονός ότι υπάρχουν υπόγεια κανάλια επικοινωνίας με βουλευτές των ΑΝΕΛ, του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων, καθώς και με ανεξάρτητους οι οποίοι θα μπορούσαν να στηρίξουν τη δεδηλωμένη στην περίπτωση που αυτή απολεστεί από τη φυγή κι άλλων βουλευτών των ΑΝΕΛ.
Μολονότι ο κ. Καμμένος έχει ζητήσει από κάθε βουλευτή του να του ορκιστεί ότι δεν θα ρίξει την κυβέρνηση (!)- το ίδιο είχε κάνει και με τον ανεξάρτητο πλέον Γιώργο Λαζαρίδη, ο οποίος του ορκίστηκε αλλά στη συνέχεια τον εγκατάλειψε- ουδείς στο Μαξίμου μπορεί να κοιμάται ήσυχος πως δεν θα προκύψει κάποια απροειδοποίητη αποχώρηση.
Γι’ αυτό και, ανάμεσα σε άλλα, πιέζουν και τον Δημήτρη Καμμένο να παραιτηθεί από την αντιπροεδρία της Βουλής, προκειμένου να την παραχωρήσουν σε κάποιον βουλευτή των ΑΝΕΛ- ενδεχομένως σε κάποιον από τους πλέον επίφοβους προς αποχώρηση, όπως είναι ο Κώστας Ζουράρις κι ο Κώστας Κατσίκης.
Αποφασισμένος για το Μάιο
Ο πρωθυπουργός, όπως κι αν έχει, είναι αποφασισμένος να καταβάλει κάθε προσπάθεια ώστε να οδηγήσει τη χώρα σε βουλευτικές εκλογές το Μάιο του 2019 κι όχι νωρίτερα.
Διαφορετικά δεν θα έχει προλάβει να θέσει σε ισχύ όλο το πλέγμα των μέτρων- φοροελαφρύνσεις, επιδόματα, αύξηση κατώτατου μισθού, ματαίωση της μείωσης των συντάξεων, επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας- που εκτιμά πως θα αλλάξουν το κλίμα υπέρ του.
Ο ίδιος θέτει ως χρονικό όριο των επιθέσεων κάτω από το τραπέζι που θα δέχεται η κυβέρνησή του την 20ή Αυγούστου, όταν και τελειώνει τυπικώς το τρίτο πρόγραμμα.
Ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι αν ξεπεράσει αυτόν το χρονικό κάβο τότε ανοίγεται μπροστά του καθαρός χώρος προκειμένου να ξεδιπλώσει τη σοσιαλιστική πολιτική που ευελπιστεί πως θα του ανανεώσει την πρωθυπουργική θητεία.
