Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε άκρως επιθετικός στη Βουλή, με αφορμή τη συζήτηση για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, απέναντι στους πάντες, εγκαινιάζοντας τρόπον τινά την έναρξη της προεκλογικής πόλωσης.
Μόνο οι αδαείς, άλλωστε, περί το σχεδιασμό του Μαξίμου εξεπλάγησαν από το ότι ο πρωθυπουργός ύψωσε τους τόνους απέναντι και στην Φώφη Γεννηματά με αφορμή το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών του Κώστα Σημίτη.
Αντιθέτως, ο κ. Τσίπρας βρήκε την ευκαιρία για να δώσει ένα μικρό δείγμα της σκληρής αντιμετώπισης που θα έχει από εδώ και πέρα η Χαριλάου Τρικούπη, με στρατηγικό στόχο την πολιτική της εξαφάνιση ώστε να μην βρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνητικό εταίρο κι ο ΣΥΡΙΖΑ να σταθεροποιηθεί ως ο ένας- ο κεντροαριστερός- από τους δύο πόλους του κομματικού μας συστήματος.
Από την άλλη, κυβερνητικές πηγές ισχυρίζονται πως ο πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να παραμείνει στα όρια της αστικής ευπρέπειας και να μην απαντήσει στα ίσα και στις προσωπικές επιθέσεις που δέχεται από την πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ και κορυφαία στελέχη του, όπως ο Βαγγέλης Βενιζέλος κι ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Σημειώνουν, μάλιστα, με νόημα πως η στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές δεν θα έχει ως αποτέλεσμα τη στρατηγική νίκη του ΚΙΝΑΛ, αλλά της ΝΔ και την επιτάχυνση της διάλυσης του ΚΙΝΑΛ.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν ζητούν από την κυρία Γεννηματά να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τους Τσοχατζόπουλο- Παπαντωνίου- Μαντέλη- Τσουκάτο κ.λπ., αλλά να ζητήσει τουλάχιστον συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για το βίο και πολιτεία ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της παντοδυναμίας του.
Βασικό χαρτί η σκανδαλολογία
Επιπλέον, στο Μαξίμου κρίνουν πως η σκληρή στάση απέναντι στο ΚΙΝΑΛ ενισχύει και τους δεσμούς με τους ΑΝΕΛ και τον Πάνο Καμμένο, οι οποίοι έχουν χαλαρώσει επικίνδυνα το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Τόσο ο πρωθυπουργός όσο ο κι ο υπουργός Άμυνας έχουν δηλώσει επανειλημμένως πως δύο ήταν οι μεγάλοι στόχοι της συγκυβέρνησής τους, η έξοδος από τα μνημόνια και η κάθαρση.
Από τη στιγμή που ο πρώτος στόχος επιτεύχθηκε, έστω και με καθυστέρηση, μένει η σκανδαλολογία, η οποία θα αποτελέσει βασικό χαρτί και των δύο κατά τη μακρά προεκλογική περίοδο.
