Η λενινιστική ορολογία της συνέχειας και τομής έχει επιλεγεί εδώ και καιρό από τον Αλέξη Τσίπρα για να συγκεράσει τις αντικρουόμενες πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει του τρίτου συνεδρίου του κόμματος.
Του Γιάννη Συμεωνίδη
Δεν ήταν, άλλωστε, καθόλου τυχαία και η αναφορά στην πρόσφατη απόφαση του νεοσύστατου Πολιτικού Συμβουλίου στο τρίτο συνέδριο, προκειμένου να καταδειχθεί ότι δεν πρόκειται για ιδρυτικό συνέδριο, μολονότι θα είναι τόσο προγραμματικό όσο και καταστατικό, δηλαδή θα αποφασιστεί κι ο τρόπος εκλογής του προέδρου.
Σε αυτό το πλαίσιο, όλοι ετοιμάζονται πυρετωδώς ώστε την ώρα του συνέδριου- στις 14 με 17 Μαΐου- να διαθέτουν τις απαραίτητες δυνάμεις ώστε να επηρεάσουν τη μορφή που θα λάβει ο πολυθρύλητος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσον αφορά τα αντιπολιτευτικά τους καθήκοντα, στην αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζονται να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων τα εμπόδια που τίθενται στη διεξαγωγή απεργιών και συγκεντρώσεων.
Δεν διστάζουν, μάλιστα, να ειρωνευτούν την κυβερνητική αναφορά στην προστασία του δημόσιου χώρου την ίδια ώρα που στο Μαξίμου θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα.
Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν πως οι περιορισμοί στις συναθροίσεις έρχονται να «δέσουν» με το δόγμα του «νόμος, τάξη κι ασφάλεια» που έχει κάνει σημαία της η κυβέρνηση.
Παραλλήλως, επισημαίνουν πως όλες αυτές οι απαγορεύσεις δείχνουν και το φόβο της ΝΔ για την κοινωνική της αποξένωση εξαιτίας των αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθεί.
Γι’ αυτό κι ο όρος «εξαπάτηση του λαού» θα ακούγεται συχνά κι από τα χείλη του κ. Τσίπρα το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Από την άλλη, στο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόθυμοι να στηρίξουν εμπράκτως την εθνική ενότητα στα ελληνοτουρκικά, δίχως αστερίσκους και υποσημειώσεις, σε αντίθεση με ο,τι έπραττε η ΝΔ όταν ήταν αντιπολίτευση, ιδίως σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Κι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν σκοπεύει να ακολουθήσει εκδικητική τακτική, αναγνωρίζοντας ότι η κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας εγκυμονεί εθνικούς κινδύνους.
Έχει εντοπίσει αδυναμίες
Όλα αυτά, ωστόσο, δεν σημαίνουν πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει εντοπίσει σαφείς αδυναμίες στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής από τη σημερινή κυβέρνηση και την ανικανότητά της να προβλέψει καταστάσεις.
Γι’ αυτό και δεν αργεί η στιγμή που θα ζητήσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για τα εθνικά θέματα και δη για την εθνική προετοιμασία στο δρόμο προς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
