Η κριτική προς την κυβέρνηση, αλλά και το μήνυμα αισιοδοξίας, χαρακτήρισαν την πρωτολογία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα, στη Βουλή, στη σημερινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την πανδημία.
Ο κ. Τσίπρας έκανε λόγο για “δυσανεξία” των βουλευτών της συμπολίτευσης στην κριτική, ενώ παράλληλα υποστήριξε ότι διανύουμε μία “έκτακτη και δραματική συνθήκη”, στην οποία η πολιτική συζήτηση “δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα στείρας αντιπαράθεσης”. Αντίθετα, χρειάζεται μία “πιο ψύχραιμη αναζήτηση λύσεων σε δυο κατευθύνσεις”.
Η πρώτη, σημείωσε, είναι “πώς θα απαλλαγεί η χώρα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τον κλοιό της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης” και η δεύτερη, πρόσθεσε, είναι “ποιο δρόμο πρέπει να πάρουμε, όχι από αύριο, αλλά από χτες, για να αφήσουμε πίσω μας τα δύσκολα χρόνια και να δώσουμε μια νέα ελπίδα και μια νέα προοπτική στον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας” και “πρωτίστως στους νέους”.
“Να έχουμε σεβασμό στους χιλιάδες νεκρούς και στις ανάγκες των ανθρώπων”
Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπογράμμισε παράλληλα: “Οφείλουμε, για να το πω με απλά λόγια, να συζητήσουμε, να προτείνουνε, να διαφωνήσουμε, με σεβασμό στην αλήθεια. Με σεβασμό στις ανάγκες των ανθρώπων. Με σεβασμό στους χιλιάδες νεκρούς και σε όσους αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται στα ασφυκτικά γεμάτα νοσοκομεία. Με σεβασμό στην αγωνία για το σήμερα και το αύριο όσων βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται και να απειλείται. Και στην αγωνία εκείνων που αναζητούν μια διέξοδο στο προσωπικό και οικογενειακό τους αδιέξοδο”.
Τέλος, υπερτόνισε την ανάγκη για μια νέα αισιοδοξία που όμως δε θα είναι ανάλογη του “success story” της κυβέρνησης Σαμαρά κατά τη διάρκεια της κρίσης. “Μια αισιοδοξία που δεν πρόκειται, όμως, να δημιουργηθεί με ρητορικά σχήματα, ανούσιες αντιπαραθέσεις, διαγγέλματα και τηλεοπτικό καλλωπισμό. Ούτε βέβαια με στημένες δίκες, διώξεις πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, διχαστικές επιλογές, αστυνομική καταστολή, και καταιγισμό προπαγάνδας”, κατέληξε ο κ. Τσίπρας.
Δείτε επίσης: Αλ. Τσίπρας: Βρισκόμαστε σε περίοδο έντονης και ταχείας κυβερνητικής φθοράς. Οι πολίτες ζουν ένα παρατεταμένο θέατρο παραλόγου
