Αναλύουμε τον αντισημιτισμό στην Ευρώπη και τις σύγχρονες πολιτικές του εργαλειοποιήσεις. Δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κανείς πιο σκοτεινή σελίδα της Ευρώπης από τον αντισημιτισμό. Αρχέτυπο του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας και της δαιμονοποίησης του άλλου, αποτέλεσε την πιο οδυνηρή απόδειξη ότι κάποιες ιδέες έχουν καταστροφικές συνέπειες. Το γεγονός ότι αντισημιτικά στερεότυπα παραμένουν ενεργά στη δημόσια συζήτηση δείχνει ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει μαζί του. Η καταδίκη της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ και η υπεράσπιση του δικαιώματος των Παλαιστίνιων στην κρατική υπόσταση θεωρούνται από πολλούς ως προεκτάσεις του αντισημιτισμού, όπως επισημαίνεται σε συζητήσεις που έχουν προκύψει μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023.
Όσοι απαντούν θετικά στην ερώτηση αν η κριτική στο Ισραήλ είναι αντισημιτισμός, συχνά επικαλούνται τον λειτουργικό ορισμό του αντισημιτισμού που υιοθετήθηκε το 2016 από τη Διεθνή Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος. Αν και δεν είναι νομικά δεσμευτικός, θεωρείται ορισμός αναφοράς για την κατανόηση του φαινομένου.
Στους κινδύνους χρήσης της κατηγορίας του αντισημιτισμού αναφέρεται η συλλογή κειμένων που κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τίτλο Ενάντια στον αντισημιτισμό και τις εργαλειοποιήσεις του. Διακεκριμένες φωνές, όπως η Τζούντιθ Μπάτλερ και η Ναόμι Κλάιν, αναδεικνύουν τις απαραίτητες αφηγήσεις που κινδυνεύουν να αποσιωπηθούν.
Η τρέχουσα πολεμική κατά του αντισημιτισμού δεν σημαίνει ότι η Δύση αφήνει πίσω της το μίσος για τον Άλλο. Αντιθέτως, φαίνεται ότι η παραμορφωτική οπτική που τροφοδότησε το μίσος κατά των Εβραίων, τώρα χρησιμοποιείται εναντίον μουσουλμάνων και ισλαμιστών, υπογραμμίζοντας ότι η πάλη κατά αυτών των φαινομένων δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την ευρύτερη πάλη κατά του ρατσισμού.
