Η Κεντροαριστερά αντιμετωπίζει προκλήσεις που απαιτούν καθαρή στρατηγική και πολιτική συνοχή. Μερικές φορές, μια απλή ματιά στους αριθμούς αρκεί για να καταδείξει την ύπαρξη προβλημάτων. Καθώς η κυβέρνηση βρίσκεται στο πιο δύσκολο σημείο της τελευταίας εξαετίας, τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης δεν καταφέρνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι τους γυρίζουν την πλάτη. Η κατάσταση αυτή προκύπτει από την αντίληψη ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τμήμα του παλιού πολιτικού συστήματος και δεν προσφέρουν λύσεις για το μέλλον. Το ερώτημα είναι εάν η Κεντροαριστερά έχει προσδιορίσει την στρατηγική της για να απευθυνθεί ξανά σε ένα κοινό που κάποτε ήταν προνομιακό της.
Εν τω μεταξύ, η ευελιξία του πασοκικού brand φαίνεται να μην αξιοποιείται πλήρως από τη Χαριλάου Τρικούπη. Η ικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη να διεισδύει στον κεντρώο χώρο αναδεικνύει τις νέες διαχωριστικές γραμμές που έχουν προκύψει από την κρίση, καθώς και την αλληλεπίδραση των δύο παραδοσιακών πολιτικών αντιπάλων από το 2012 και έπειτα. Αυτό συνεπάγεται ότι, ακόμη και αν ο Μητσοτάκης δεν είναι επιλογή για το προοδευτικό κέντρο, είναι εντούτοις ένας συνομιλητής, την ώρα που κάθε προσέγγιση προς την αντίπαλη πλευρά προκαλεί θυμικές αντιδράσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διαδοχικές εκλογικές ήττες και την περιπέτεια του τελευταίου ενάμιση έτους, αντιμετωπίζει μια εξίσου σοβαρή πρόκληση: είναι αναγκαίο να επανασυσπειρώσει τη βάση του. Για τους ψηφοφόρους του, η οποιαδήποτε σύγκλιση ή συναίνεση σε αυτό το κλίμα θεωρείται αυτοκτονική, ενισχύοντας την πίεση για πιο αυστηρές διατυπώσεις. Η επιβίωση του κόμματος συνδέεται άμεσα με τις συνεργασίες, ωστόσο, μέχρι στιγμής, οι προτάσεις απευθύνονται μόνο στη Νέα Αριστερά, την επανασυσπείρωση του χώρου που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση το 2012.
Η συγκυρία των επόμενων εβδομάδων αναμένεται να είναι κρισιμότατη, καθώς θα δείξει αν η άνοδος της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι φαινόμενο παροδικό ή διαρκές. Όσο οι εκλογές παρατείνονται, η Κεντροαριστερά θα έχει την ευκαιρία να αναδείξει τον στρατηγικό της προσανατολισμό, με τη συνείδηση ότι πρέπει να αποφασίσει ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει.
Τα ελλείμματα και η αστάθεια των κομματικών μηχανισμών δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κεντροαριστερά καλείται να επιλέξει τι εκπροσωπεί, χωρίς την ψευδαίσθηση ότι οι δύο πλευρές της μπορούν να συνυπάρξουν ανέφελα, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία και με το σημερινό τους μέγεθος.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
