Σε περιδίνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Μετά την επανειλημμένη βαριά εκλογική ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει, ήδη, σε μια τροχιά αναζήτησης και αρχηγού αλλά και στρατηγικής για το επόμενο διάστημα. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και ο πολιτικός τοκετός αυτής της διαδικασίας θα είναι επώδυνος.
*Του Κωνσταντίνου Π. Γκιουλέκα, Βουλευτής Θεσσαλονίκης, π. Υπουργού
Ήταν φυσικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα εσωτερικά προβλήματά του, γιατί, μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές αποτυχίες του Αλέξη Τσίπρα, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν προχώρησε στην επόμενη φάση της ειλικρινούς και σκληρής αυτοκριτικής, αλλά πήγε απευθείας παρακάτω, στην εκλογή αρχηγού. Χωρίς, όμως, τον εντοπισμό και την ανάλυση των αιτιών της βαριάς αποτυχίας του, είναι βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε μια φάση βαθιάς εσωτερικής αναταραχής, που κανείς δεν γνωρίζει αν θα οδηγήσει ακόμη και σε διάσπαση.
Παρατηρούμε, ήδη, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να συζητήσουν στα αρμόδια όργανα του κόμματος, όπως θα ήταν λογικό και φυσικό, τα αίτια της ήττας, να κάνουν αυτές τις συζητήσεις στον δημόσιο διάλογο, στα τηλεοπτικά παράθυρα, παρουσιάζοντας μια εσωτερική Βαβέλ απόψεων, θέσεων, κριτικής και επιδιώξεων. Θα έπρεπε να το περιμένουν αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν έδωσαν την ευκαιρία τα στελέχη να κάνουν έναν βαθύ και ουσιαστικό εσωτερικό διάλογο, να καταλήξουν σε συμπεράσματα και, μετά, να οδεύσουν προς την εκλογή νέου αρχηγού.
Σήμερα το σκηνικό είναι εντελώς ρευστό στο αποδυναμωμένο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό και αβέβαιο. Ο νέος αρχηγός που θα προκύψει από τις διαδικασίες θα είναι σε θέση να συγκεράσει τις εσωτερικές διαφορές π.χ των πασοκογενών στελεχών με εκείνες των γνήσιων αριστερών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ; Ο επόμενος αρχηγός θα είναι ισχυρός ώστε να υπερνικήσει τις διάφορες τάσεις που υπάρχουν και να ενώσει πολλά ετερόκλητα στοιχεία στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει σιωπηλός παρατηρητής των τεκταινομένων ή θα επιδιώξει, όταν καταλαγιάσει ο πολιτικός κουρνιαχτός, να διαδραματίσει εκ νέου ηγετικό ρόλο είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε δημιουργώντας έναν αυτόνομο πολιτικό σχηματισμό; Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν απασχολούν μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Γιατί είναι βέβαιο ότι το δημοκρατικό πολίτευμά μας χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση – και την έχει – αλλά και μια ισχυρή αντιπολίτευση – την οποία δεν έχει.
Δείτε επίσης: Το ισοζύγιο των προγραμματικών δηλώσεων του 2019 και η πρόκληση του 2023
