Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στην κοινή εκδήλωση με τον Διονύση Τεμπονέρα και την Έφη Αχτσιόγλου.
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ κ. Μανώλης Χριστοδουλάκης παραχώρησε συνέντευξη στο Dnews και ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «η δεύτερη θέση του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές είναι αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την προοπτική και το ρόλο που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ θέλει να διαδραματίσει».
«Γιατί η δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: Από την μία τον ισχνό, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει απλά ένα δοχείο διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Όμως ο τρόπος αυτός έχει στενό εκλογικό ορίζοντα με βραχεία δυναμική και προοπτική» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μανώλης Χριστοδουλάκης.
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Στη ΝΔ επαναλαμβάνουν ότι δεν έχουν πολιτικό αντίπαλο που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία της και πως ο μόνος της αντίπαλος είναι τα προβλήματα και η αλαζονεία κάποιων στελεχών. Να περιμένουμε μια νέα τετραετία Μητσοτάκη;
Δεν είναι μονάχα η αλαζονεία ορισμένων στελεχών της ΝΔ, αλλά η παγιωμένη άποψη της συντηρητικής παράταξης, στα όρια του καθεστωτισμού, ότι «το σωστό για τη χώρα είναι να κατέχει η δεξιά την εξουσία, οτιδήποτε άλλο είναι παρένθεση ή απόκλιση». Όμως κάθε φορά που η ΝΔ θεωρεί ότι θα κυβερνά για πάντα, έρχεται ο λογαριασμός από τον ελληνικό λαό και τη στέλνει στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Η ΝΔ έχει αντίπαλο και αυτός είναι το ΠΑΣΟΚ. Αυτό προσδιορίζει η ιστορική μας διαδρομή, η πολιτική μας παρακαταθήκη των μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, και φυσικά, ο πλούτος στελεχών και προτάσεων για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Η ΝΔ έχει αρχίσει να ξεβολεύεται από τον διαγκωνισμό γύρω από τον πήχη του «αυτονόητου», επενδύοντας σε μία κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Ξεβολεύεται γιατί έχει απέναντι της ένα συντεταγμένο, ομοιογενές και ανανεωμένο κόμμα που η κοινωνία το ακούει και αρχίζει να το εμπιστεύεται και πάλι. Το πρώτο μεγάλο βήμα θα γίνει στις Ευρωεκλογές, και το καθοριστικό στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Ναι, αλλά η αντιπολίτευση δεν δείχνει να απειλεί. Κατά τη γνώμη σας έχει σημασία ποιος θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, όταν αυτό έχει 15%;
Όλα έχουν τη δική τους αξία, η πραγματική ερώτηση ωστόσο, κατ’ εμέ, αφορά στον αν η δεύτερη θέση από μόνη της επαρκεί. Και θα έλεγα πως είναι αναγκαία, αλλά όχι από μόνη της ικανή συνθήκη για την προοπτική και το ρόλο που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ θέλει να διαδραματίσει. Γιατί η δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: Από την μία τον ισχνό, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει απλά ένα δοχείο διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Όμως ο τρόπος αυτός έχει στενό εκλογικό ορίζοντα με βραχεία δυναμική και προοπτική. Από την άλλη τον πλειοψηφικό, όπου το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να πείσει την κοινωνία ότι μπορεί προοπτικά να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτός ο δρόμος υπερβαίνει μία στιγμιαία εκλογική αποτύπωση, αποκτά ξεχωριστή δυναμική και δημιουργεί εξελίξεις και ανακατατάξεις στο πολιτικό σύστημα. Το μονοπάτι αυτό υπερβαίνει τον όποιο μινιμαλιστικό εκλογικό πήχη, αναζητά συμμαχίες, προκαλεί συσπειρώσεις εκτός των στενών κομματικών τειχών και επιτυγχάνει στο τέλος της ημέρας νίκες για τον προοδευτικό κόσμο. Για αυτόν τον δρόμο θα εργαστούμε όλοι μας, με ενότητα και συστράτευση, από την πρώτη γραμμή.
Κατά τη γνώμη σας με ποιο ποσοστό απέναντί του τον Ιούνιο μπορεί να αισθανθεί ότι έχει αντίπαλο που στις εθνικές κάλπες θα διεκδικήσει την εξουσία; Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να το λάβει;
Δεν θα μπω στην «ποσοστολογία». Όχι γιατί τα εκλογικά ποσοστά δεν έχουν σημασία, αλλά γιατί θεωρώ πως η συζήτηση αυτή αδικεί τη μεγάλη εικόνα. Ο στόχος δεν είναι αριθμητικός, αλλά βαθιά πολιτικός. Το ΠΑΣΟΚ, πρέπει στις Ευρωεκλογές να κάνει το πολιτικό άλμα. Αυτό μεταφράζεται πολύ απλά, σε έναν συσχετισμό δυνάμεων που θα αποπνέει με σαφήνεια το μήνυμα ότι δεν συγκρινόμαστε απλώς με τα κόμματα της αντιπολίτευσης για το ποιος είναι ο καλύτερος μεταξύ αυτών. Αλλά πλέον ζυγιζόμαστε με αυτά που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα, με σκοπό να πείσουμε προοπτικά ότι μπορούμε να το κάνουμε, όχι μόνο καλύτερα με όρους μικροδιαχείρισης, αλλά κυρίως με διαφορετικό πρόσημο και προτεραιότητες.
Μήπως τελικά κ. Χριστοδουλάκη απαιτείται συμπόρευση και, συνεπώς, ανασύνθεση της κεντροαριστεράς;
Η ανασύνθεση είναι συνώνυμο της Κεντροαριστεράς, διότι αυτό είναι και χαρακτηριστικό της προόδου έναντι της συντήρησης, η οποία αναπαράγεται βασιζόμενη σε κατεστημένες δομές και συμφέροντα. Ανασύνθεση, όμως, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πάρει τη μορφή συγκόλλησης οργανωτικών μηχανισμών, γιατί απλώς θα αποτύχει. Ανασύνθεση που επίσης δεν μπορεί να πάρει τη μορφή ενός συγκεχυμένου απολίτικου «αντί» μετώπου, γιατί τότε θα χάσει τη φυσιογνωμία της. Ανασύνθεση που μπορεί να γίνει με εκπτώσεις εγωισμού και θυμικού, αλλά όχι με εκπτώσεις πολιτικής, αρχών ή αξιών.
Που πρέπει να ξεπερνάει τα πρόσωπα και τις μικροφιλοδοξίες, που πρέπει να ξεκινάει από τα κάτω. Από τη βάση του προοδευτικού και δημοκρατικού χώρου. Από τη βάση της κοινωνίας. Που πρέπει να έχει συγκεκριμένο άξονα ιδεολογικής αναφοράς, αυτόν της σοσιαλδημοκρατίας. Που πρέπει να έχει συγκεκριμένη ιστορική αναφορά, αυτήν της δημοκρατικής παράταξης. Αλλά περνάει και αναμφισβήτητα μέσα από σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και ισοτιμίας έναντι όλων των επιμέρους πολιτικών και κοινωνικών ρευμάτων που κινούνται στο εσωτερικό του χώρου.
Η κοινή εκδήλωση με Τεμπονέρα και Αχτσιόγλου πού αποσκοπεί;
Η διοργάνωση της εκδήλωσης ανήκει σε φορέα των μέσων ενημέρωσης, που έλαβε τη σχετική πρωτοβουλία. Αποδέχθηκα με χαρά την πρόσκληση γιατί θεωρώ πως ο διάλογος στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς μπορεί να συχνά να είναι χρήσιμος και παραγωγικός. Είναι μια ανοιχτή συζήτηση που γίνεται στο φως και όχι στο παρασκήνιο, με σκοπό να προκαλέσει έναν γόνιμο προβληματισμό για το παρόν και το μέλλον των πολιτικών πραγμάτων στη χώρα μας. Θεωρώ αξιακά θετικό τον διάλογο πάνω σε ιδέες, αρχές, πολιτικά προτάγματα.
Μπορεί να συμφωνείς ή να διαφωνείς, αλλά σίγουρα, μέσα από την δημιουργική αντιπαράθεση μπορούν να προκύψουν εξαιρετικά χρήσιμα συμπεράσματα, αξιοποιήσιμα προς κάθε κατεύθυνση. Είναι ευπρόσδεκτες συζητήσεις που απεγκλωβίζονται από τον χαρακτήρα του ευκαιριακού ή του συγκυριακού, που προσπαθούν να δουν πέρα και πάνω από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, που ανοίγουν ζητήματα στρατηγικής και ευρύτερου ιδεολογικού αναστοχασμού πέρα από πρόσωπα ή τη λογική του «-αντι», χωρίς φοβικότητα, αλλά με αυτοπεποίθηση.
Δείτε επίσης: Ανδρουλάκης: «Στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ θα αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση»
