Τους τελευταίους 2- 3 μήνες θα τους χαρακτήριζα αρκετά ιδιαίτερους για εμένα, αφού βίωσα «στο πετσί μου» την εμπειρία μιας προεκλογικής περιόδου στο πλευρό ενός υποψήφιου βουλευτή. Συναντήσεις με φορείς, περιοδείες σε μικρές και μεγάλες περιοχές και πολιτιστικές εκδηλώσεις γέμιζαν το καθημερινό μου καλεντάρι.
Γράφει ο Δημήτρης Κετικίδης
Αν με ρωτούσε κάποιος πώς θα περιέγραφα μέσα σε λίγες λέξεις την προεκλογική περίοδο, νομίζω ότι θα επέλεγα την πίεση, την κούραση φυσικά αλλά και το άγχος. Θα με ρωτήσει κανείς εύλογα «μα καλά γιατί το έκανες τότε, τρελός είσαι;». Το συναίσθημα της χαράς που ένιωθα μέσα μου από την επαφή και την αλληλεπίδραση με τον κόσμο, η αλήθεια είναι πως τα έσβηνε όλα. Είναι πολύ ξεκάθαρο πλέον στο μυαλό μου πως για να κάνεις κάτι τέτοιο, πρέπει να είσαι κοινωνικός. Να γουστάρεις την επαφή με τον κόσμο. Εγώ τη γουστάρω και μάλιστα πολύ.
Είναι απαραίτητο βέβαια να μπορείς να μπεις σε ένα καλούπι. Να γίνεις λίγο πιο «επίσημος» σε κάποια πράγματα. Μαθαίνεις για παράδειγμα ότι πάντα ο άλλος περπατάει μπροστά, και ακολουθείς εσύ που τον συνοδεύεις. Μαθαίνεις ότι το χαμόγελο στις περιοδείες δε μπορεί να λείπει από το πρόσωπό σου. Ακόμη και το ψεύτικο, το υποκριτικό. Αυτό που από πίσω «λέει» «πάμε να φύγουμε, κουράστηκα!». Είναι ελάχιστες οι φορές που είπα κάτι τέτοιο, και το γιατί το εξήγησα στην προηγούμενη παράγραφο.
Μέσα από αυτό το «ταξίδι» έμαθα πώς είναι πραγματικά το να δουλεύεις, να δίνεις τον εαυτό σου για να βοηθήσεις κάποιον άλλο να πετύχει τον στόχο του. Θέλοντας και μη, ο στόχος του μέρα με τη μέρα γίνεται και δικός σου. Είναι τέτοια η καθημερινότητά σου στην προεκλογική περίοδο, που αναρωτιέσαι αν κατεβαίνεις εσύ ο ίδιος για βουλευτής και δεν το θυμάσαι.
Για τη σημερινή εποχή, μετά την έντονη επαφή που είχα με τον κόσμο, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι μεταξύ των ψηφοφόρων υπάρχει ένας πολιτικός πολιτισμός, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Όλο αυτό το διάστημα, εγώ τουλάχιστον είδα ανθρώπους οι οποίοι θέλουν πάνω απ’ όλα να ακούσουν. Να δουν τι έχεις να τους πεις κι εσύ, να εκφράσουν τη συμφωνία τους ή τη διαφωνία τους, και να αποφασίσουν αν θα σε ψηφίσουν ή όχι. Ακόμη κι αυτοί που ξέρουν από την αρχή ότι για τον ένα ή τον άλλο λόγο δε θα σε ψηφίσουν, στις μέρες μας σε αντιμετωπίζουν αλλιώς. Μπορώ να πω δηλαδή πως αν έχουμε κερδίσει κάτι στα χρόνια της κρίσης, είναι η αποβολή του πολιτικού φανατισμού.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια, υπάρχει κάτι που μου έμεινε. Ένας διάλογος που με συγκίνησε και μου άρεσε από την πρώτη στιγμή:
-Η μάνα μου ξεψύχησε στα χέρια σου, αλλά έκανες τα πάντα για να την κρατήσεις στη ζωή.
-Μπροστά στην ανθρώπινη ζωή υπάρχει πάντα σεβασμός.
Αυτά ειπώθηκαν μεταξύ δύο «αντίπαλων» υποψήφιων βουλευτών, οι οποίοι ανήκουν σε διαφορετικά πολιτικά στρατόπεδα…
Δείτε επίσης: Εκλογές 2023 – Δημοσκόποι: Ανακοίνωση για το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ – «Αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας»
