Ο 35χρονος Φρανσουά – Ξαβιέ Μπελαμί ανήκει στη νέα γενιά των πολιτικών της Γαλλίας. Σήμερα, είναι επικεφαλής των ευρωβουλευτών του γαλλικού κόμματος «Les Republicains», το κόμμα που ίδρυσε ο Ζακ Σιράκ και ηγήθηκε ο Νικολά Σαρκοζί.
Το τελευταίο διήμερο, ο κ. Μπελαμί βρέθηκε στην Ελλάδα και συναντήθηκε με τον Έλληνα πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής και με αρκετούς υπουργούς, μαζί με τον, επίσης, Γάλλο ευρωβουλευτή και αντιπρόεδρο της ΚΟ του ΕΛΚ, Arnaud Danjean, παρουσία του αντιπροέδρου, επίσης, της ΚΟ του ΕΚΛ, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, στο πλαίσιο προγραμματισμένης επίσκεψης.
«Θέλουμε να καταδείξουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξή μας στους ‘Ελληνες φίλους μας στις εντάσεις που αντιμετωπίζει τώρα η Ελλάδα, κυρίως απέναντι στις τουρκικές μεθοδεύσεις […], ότι το νόημα της Ευρώπης είναι να στέκεσαι δίπλα στους φίλους κατά τη διάρκεια επιθετικών απειλών από άλλα κράτη. Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα», εξηγεί από την πρώτη κιόλας στιγμή της συνάντησής μας σε ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας.
«Τα λόγια είναι σπουδαία, οι πράξεις, όμως, είναι πιο σημαντικές», τονίζει, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η ΕΕ θα ορίσει επακριβώς την «κόκκινη γραμμή» και τι θα συμβεί εάν η Τουρκία την παραβιάσει. Για τον κ. Μπελαμί, «η κυριαρχία και η ακεραιότητα περιοχών» είναι η «κόκκινη γραμμή». Και το εξηγεί: «Τώρα, ένα τουρκικό πλοίο επέστρεψε στα τουρκικά νερά. Εάν, αύριο, υπάρξει τέτοιου είδους απειλή, τότε, χρειαζόμαστε τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Πρέπει να καθορίσουμε τώρα το ποια είναι η κόκκινη γραμμή και τι θα συμβεί εάν αυτή παραβιαστεί. Δεν είναι δυνατός ο διάλογος όταν αναβιώνουν οι απειλές». Υπογραμμίζει, δε, ότι «η βία δεν μπορεί να πετύχει τα πάντα και ο νόμος είναι πάνω από τη βία. Στο ΕΚ μιλάμε συνεχώς για το κράτος δικαίου -και πρέπει να μιλάμε γιατί είναι σημαντικό. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη συμμετοχή σε διάλογο με μία χώρα που παραβιάζει το κράτος δικαίου».
Όσον αφορά το ποιες θα είναι αυτές οι κυρώσεις, ο κ. Μπελαμί, ως πρώτο μέτρο κατά της Τουρκίας, αναφέρει αυτό που και ο ίδιος έχει προτείνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: Τη διακοπή της χρηματοδότησης και της οικονομικής ενίσχυσης που της χορηγείται στο πλαίσιο της προενταξιακής βοήθειας. Ο κ. Μπελαμί, άλλωστε, είναι και μέλος της Αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση της Ένωσης για τη Μεσόγειο, της μόνης Αντιπροσωπείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην οποία προεδρεύει ο ίδιος ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
«Δεν μπορούμε να αφήνουμε Ελλάδα και Ιταλία να κάνουν τη δουλειά για μας και εμείς να κοιμόμαστε ήσυχοι»
Το θέμα της μετανάστευσης δεν μπορεί παρά να αποτελέσει σημείο αναφοράς με μία συζήτηση με έναν χριστιανοδημοκράτη ευρωβουλευτή και μάλιστα Γάλλο, ο οποίος έχει διατελέσει και αντιδήμαρχος των Βερσαλλιών με αρμοδιότητα τα θέματα απασχόλησης, νεότητας και εκπαίδευσης
«Κανένας πολιτισμός, καμία χώρα, δεν μπορεί να παραμείνει ασφαλής και σταθερή εάν δεν μπορεί να διατηρήσει τα σύνορά της, και να αποφασίζει ποιος θα μπορεί να εισέρχεται από αυτά και ποιος όχι. Αυτή είναι η πρόκληση της ΕΕ σήμερα», τονίζει, επισημαίνοντας ότι η ΕΕ θα πρέπει να διαβεβαιώσει τους πολίτες της ότι «ουσιαστικά, μόνο άτομα που νομικά το δικαιούνται θα παραμένουν στην Ευρώπη».
Κάθετη είναι η άποψή του όσον αφορά την επιχειρηματολογία που χρησιμοποιείται, πλέον, και από ευρωπαίους πολιτικούς, ότι οι οικονομίες των κρατών μελών «έχουν ανάγκη τους μετανάστες». Χαρακτηρίζει την προσέγγιση των μεταναστών ως «εργατικές μηχανές» ως απανθρωπιά. «Είναι ανθρώπινες υπάρξεις», λέει και το βλέμμα του σκληραίνει.
Σχετικά, δε, με την οικονομική πλευρά της μετανάστευσης, υποστηρίζει την άποψή του και την τεκμηριώνει: «Αφορά τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής κοινωνίας και τη σταθερότητα στην Αφρική, την Ασία. Τα άτομα που φεύγουν από την Αφρική δεν είναι οι πιο φτωχοί. Είναι αυτοί που έχουν τη λιγότερη πληροφόρηση, (τις λιγότερες) τεχνικές ικανότητες, λίγα χρήματα, και όταν βρίσκουν αυτή την πρόσβαση, εγκαταλείπουν τη χώρα τους γιατί ελπίζουν, τους υπόσχονται ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, πολύ κυνικό να παίρνουμε τους ανθρώπους που μπορούν να αναπτύξουν τις χώρες τους, να εργάζονται στις δικές μας, επειδή δεν έχουμε καμία θέληση να συνεχίσουμε να κάνουμε εμείς αυτή τη δουλειά. Για μένα αυτό είναι μη αποδεκτό».
Ο κ. Μπελανί, διευκρινίζει, επίσης, ότι «είναι πολύ διαφορετικό να καλωσορίζεις κάποιον επειδή νομίζεις ότι είναι καθήκον σου να τον καλωσορίζεις, επειδή θα δημιουργήσεις μια σχέση μαζί του, και άλλο να αποφασίζεις να τον καλωσορίσεις γιατί πρέπει να το κάνεις κάθε μέρα από άτομα που εισέρχονται παράνομα» και συμπληρώνει: «Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η μετανάστευση λύνεται με νόμιμο τρόπο».
Απόλυτη είναι, ωστόσο, η θέση του σχετικά με το βάρος που έχουν επωμιστεί κάποια κράτη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. «Η μετανάστευση δεν είναι ελληνικό θέμα, είναι ευρωπαϊκό», σημειώνει και προσθέτει: «Δεν μπορούμε να αφήνουμε την Ελλάδα, την Ιταλία να κάνουν τη δουλειά για μας και εμείς να κοιμόμαστε ήσυχοι επειδή η κατάσταση αυτήν την περίοδο δεν αγγίζει τη χώρα μας. Τέτοιες πρακτικές πρέπει να καταδικαστούν από την Ιστορία. Πρέπει να επιδείξουμε αλληλεγγύη, αλλά το πρώτο σημείο της αλληλεγγύης είναι να μην το βλέπουμε ως αποτέλεσμα της ανικανότητάς μας, αλλά να διορθώσουμε την πηγή που είναι η ανικανότητά μας».
«Η Ευρώπη πρέπει να ακούσει τους πολίτες της ώστε να γίνει πιο χρήσιμη»
«Αυτήν την περίοδο, στην Ευρώπη, βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι», εξηγεί ο 35χρονος Γάλλος ευρωβουλευτής, καθηγητής φιλοσοφίας στο επάγγελμα, αλλά που, όμως, δεν θα τολμούσε ούτε καν να επικαλεστεί τον τίτλο αυτόν «σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, δίπλα και κάτω από την Ακρόπολη», όπως λέει χαρακτηριστικά.
«Η Ευρώπη μπορεί να γίνει πιο χρήσιμη από όσο ήταν ποτέ άλλοτε, σε αυτόν τον κόσμο της παγκόσμιας επιρροής», προσθέτει και εξηγεί: «Πρέπει να αποδείξει ότι είναι χρήσιμη για μας, ότι μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Kαι πιστεύω ότι μπορεί να φανεί χρήσιμη όσο ποτέ χάρη στη συμμαχία ανάμεσα στα έθνη που μοιράζονται μία κοινή περιοχή».
«Η Ευρώπη αυτή την περίοδο είναι αδύναμη», συνεχίζει και η προσέγγισή του αποκτά ενδιαφέρον: «Η κρίση στην Ευρώπη δεν οφείλεται, όπως λένε στις Βρυξέλλες, στην κακή επικοινωνία, στο ότι η Ευρώπη δεν αρέσει στους πολίτες επειδή δεν τους εξηγούμε τι ακριβώς κάνουμε. Φυσικά και δεν τους εξηγούμε σωστά τι κάνουμε, αλλά πρέπει να ακούσουμε τι ακριβώς λέει ο κόσμος και ο κόσμος λέει ότι η Ευρώπη δεν βρίσκεται με το μέρος του, σχετικά με τη μετανάστευση, σχετικά με την αντιμετώπιση των απειλών της Τουρκίας. Πώς μπορούμε να περιμένουμε να πιστέψει ο κόσμος στην Ευρώπη, όταν η Ευρώπη δεν μπορεί να πει στην Τουρκία ότι πρέπει να σταματήσει να απειλεί ένα κράτος μέλος μας, πώς θα πιστέψει στην Ευρώπη, όταν η Ευρώπη δεν επιδεικνύει αλληλεγγύη σε μία τόσο σημαντική στιγμή;». Και καταλήγει: «Δεν αρκεί, λοιπόν, να εξηγηθεί περισσότερο το πώς λειτουργεί η ΕΕ, αλλά να ακούσει η ΕΕ τι ακριβώς λένε οι πολίτες, να καταφέρει να αλλάξει, ώστε να γίνει πιο χρήσιμη και έτσι να καταφέρει να γίνει πιο ισχυρή ενόψει των προκλήσεων που έχουμε μπροστά μας».
Χρυσόστομος Μπίκατζικ
