Η Τουρκία αλλάζει “προβιά”, αλλά η Ελλάδα δεν “τσιμπάει”

Η Τουρκία αλλάζει “προβιά”, αλλά η Ελλάδα δεν “τσιμπάει”

Η Τουρκία αλλάζει “προβιά”, αλλά η Ελλάδα δεν “τσιμπάει”

Μπορεί τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία να αλλάζει “προβιά”, κατά τη συνηθισμένη τακτική που ακολουθεί όταν πλησιάζει η ημερομηνία σύγκλησης ενός Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπως αυτό της 10ης Δεκεμβρίου, όμως η Ελλάδα δεν “τσιμπάει” διπλωματικά και επιμένει να θέτει τις Βρυξέλλες ενώπιον των ευθυνών τους για την προκλητική συμπεριφορά του Ταγίπ Ερντογάν.

Το υπουργείο Εξωτερικών έχει καταστρώσει το σχέδιο με το οποίο θα πορευτεί, με τον Νίκο Δένδια να θέτει στους ομολόγους του επαναξιολόγηση της στάσης της Τουρκίας, υπενθυμίζοντας ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καθυστερήσει να πάρει αποφάσεις για μέτρα και κυρώσεις κατά της Άγκυρας.  

Το μόνο που ζητά η ελληνική πλευρά είναι να σταματήσουν οριστικά οι τουρκικές παράνομες και άκρως προκλητικές ενέργειες στο Αιγαίο. Μάλιστα, η Αθήνα διαμηνύει σε όλους τους τόνους πως με τις πράξεις της η Τουρκία κλείνει μόνη της το παράθυρο ευκαιρίας που είχε ανοίξει τον περασμένο χρόνο.

 Στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική πλευρά θεωρεί “προσχηματική” οποιαδήποτε εκ του πονηρού εκδήλωση δήθεν “καλής θέλησης” της τελευταίας στιγμής από πλευράς της Τουρκίας.

Η Ε.Ε. δεν “τσιμπά” το τουρκικό… δόλωμα

Διπλωματικοί κύκλοι σημειώνουν στο “Politic” ότι στην παρούσα φάση, κάθε “θετική” χειρονομία της Τουρκίας θα έχει μόνο στόχο να αμβλύνει την παραβατική συμπεριφορά της. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση έχουν γνώσει οι φύλακες… Όπου φύλακες, η Ευρωπαϊκή Ένωση…

Κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών επισημαίνουν πως με τις νέες παράνομες ενέργειές της η Άγκυρα δυναμιτίζει την προοπτική για διάλογο με τη χώρα μας. “Παρόλο που από την αρχή τα σημάδια από την Τουρκία δεν άφηναν ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας, η Ελλάδα, όλη αυτήν την περίοδο, δήλωνε συστηματικά έτοιμη για διάλογο, εάν σταματήσουν οι προκλήσεις”. Και καταλήγουν: “Για να καθίσουμε στο τραπέζι του διαλόγου με την Τουρκία πρέπει ο συνομιλητής να έχει αποδείξει την υπακοή του στο Διεθνές Δίκαιο ως διαρκή επιλογή και όχι ως σημαία ευκαιρίας”.

Loading

Play