Άλλη μια φορά διαπιστώνουμε πόσο σημαντικό είναι για την Πατρίδα μας να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που δίνονται για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια σαφής, ξεκάθαρη στροφή της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής απέναντι στην Ελλάδα και την Τουρκία.
*Άρθρο του Κωνσταντίνου Π. Γκιουλέκα Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ π. Υπουργού
Είναι πολλοί παράγοντες που συνετέλεσαν σε κάτι τέτοιο. Πρώτον, η αλλαγή ηγεσίας στην κορυφή των ΗΠΑ. Από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διεκήρυσσε, με κάθε ευκαιρία, ότι είναι προσωπικός φίλος του Ταγίπ Ερντογάν, περάσαμε στην εποχή Μπάιντεν και σε έναν επανακαθορισμό της αμερικανικής στάσης απέναντι στην Άγκυρα. Ασφαλώς, οι άφρονες κινήσεις του Τούρκου Προέδρου και της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για την αλλαγή αυτής της στάσης. Το «πολιτικό φλερτ» της Τουρκίας με την Ρωσία, η προμήθεια οπλικών συστημάτων – ρωσικοί πύραυλοι S400 – από την Μόσχα, η εμπλοκή της Άγκυρας σε διάφορες εστίες αναταραχής όπως η Συρία, το Ιράκ, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, την Λιβύη, η συνεχώς επιδεινούμενη προκλητική τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο και την Νοτιοανατολική Ευρώπη οδήγησαν την Αμερική στην αναζήτηση νέων ισορροπιών και την σύσφιξη περαιτέρω των σχέσεων με την Ελλάδα.
Θυμίζουμε ότι το 2019 – περίοδος Τραμπ – η Τουρκία ήταν μια από τις χώρες παραγωγής των υπερσύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών F – 35 και, ήδη, είχε παραγγείλει τα πρώτα έξι F – 35 για να ενισχύσει την αεροπορία της.
Με την πολιτική της η Άγκυρα «κατάφερε» να αποκλειστεί από την γραμμή παραγωγής των F – 35 και να μην παραλάβει ποτέ τα έξι πρώτα αεροσκάφη που είχε παραγγείλει. Αντίθετα, η Ελλάδα, με την ενεργή και εξωστρεφή εξωτερική πολιτική της, βρίσκεται πια πολύ κοντά στην απόκτηση τουλάχιστον μιας μοίρας F – 35, παραλαμβάνει τα γαλλικά αεροσκάφη Ραφάλ, παρήγγειλε τις φρεγάτες Μπελαρά, οι οποίες χτίζονται στα γαλλικά ναυπηγεία και αναβάθμισε την στρατηγική σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, πέραν όλων των άλλων, και με την ενίσχυση της Αλεξανδρούπολης, με την εκεί παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων υπό ελληνική διοίκηση.
Παράλληλα, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας Ρόμπερτ Μενέντεζ έχει μπλοκάρει όχι μόνον την απόκτηση των F – 35 από την Τουρκία, αλλά και την αναβάθμιση των τουρκικών αεροσκαφών F – 16 – σε αντίθεση με την Ελλάδα, η οποία προχωρεί διαρκώς στην αναβάθμιση των F – 16 της Πολεμικής Αεροπορίας της. Τελευταία, μάλιστα, ο Μενέντεζ πρωτοστάτησε και στην καταδίκη της τουρκοκυπριακής πλευράς σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα σε βάρος των δυνάμεων ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που εδρεύουν στην Κύπρο μας.
Σε όλα αυτά δεν πρέπει να λησμονεί κανείς την εξαιρετικά σημαντική στάση και επιρροή προς την αμερικανική πολιτική ηγεσία και ειδικά προς τον Μενέντεζ της ελληνικής Ομογένειας στις ΗΠΑ, αυτής της τεράστιας δύναμης που διαθέτει ο Ελληνισμός και που, δυστυχώς, έως πρότινος δεν είχαμε σχεδόν καθόλου αξιοποιήσει προς όφελος των εθνικών συμφερόντων μας.
Οι ισορροπίες αλλάζουν διαρκώς στην διεθνή πολιτική σκηνή. Ούτε ο Μεντέντεζ θα είναι μονίμως στην θέση του ούτε είναι βέβαιο ποιος θα είναι ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος, μετά τις επικείμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ. Ωστόσο, το σημαντικό είναι να εκμεταλλεύεται μια χώρα, όπως κάνει η Ελλάδα, διαρκώς τους συσχετισμούς και τις ευκαιρίες που της δίνονται ώστε, όταν τα συμφέροντά της συμπίπτουν με τα συμφέροντα κάποιων άλλων χωρών, αυτό να οδηγεί σε αναβάθμιση και ενίσχυση των συμμαχιών και, εν τέλει, στην ενδυνάμωση της θέσεως και της ισχύος της Πατρίδας μας.
Δείτε επίσης: Κ. Γκιουλέκας: Η οπαδική βία είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει όλη η Ευρώπη – Τα μέτρα έχουν ως στόχο την πρόληψη
