Στη συγκινητική φιλοξενία των Καρπάθιων και στον γόνιμο τρόπο, που το ακριτικό αυτό νησί συνδιαλέγεται με το παρελθόν, αναφέρεται η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, με ανάρτησή της στο facebook.
Όπως επισημαίνει η Πρόεδρος, «Περήφανοι για την ταυτότητά τους, οι Καρπάθιοι κάνουν περήφανους όλους τους Έλληνες και μένα ξεχωριστά, επίτιμη δημότη του νησιού, πλέον, δίνοντας ένα μάθημα για το πώς μπορεί ένας τόπος να αλλάζει, χωρίς να αλλοτριώνεται».
Παράλληλα, περιγράφει την θερμή υποδοχή από τους κατοίκους του νησιού, τις τοπικές μαντινάδες και υπογραμμίζει από τη μια την ενδοστρέφεια που γεννούν τα γεωγραφικά δεδομένα του νησιού, ο απρόσιτος χαρακτήρας του, η λιτότητα και το μέτρο του καθημερινού βίου, και από την άλλη την εξωστρέφεια των ανοιχτών οριζόντων, το πάθος για πρόοδο και εξέλιξη.
Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας στο facebook, μετά από την πρόσφατη επίσκεψή της στην Κάρπαθο :
«”Από μακριά λόγω ιού σας σφίγγουμε το χέρι / Και σας καλωσορίζουμε, Πρόεδρε, στο Απέρι”. Ήταν μια από τις πολλές μαντινάδες με τις οποίες με υποδέχτηκαν στο Απέρι, την πρώτη πρωτεύουσα της Καρπάθου, ένα από τα δίστιχα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που συνεχίζουν να σκαρώνουν οι Καρπάθιοι, κρατώντας πιστά τη ντόπια παράδοση του ποιητικού αυτοσχεδιασμού. Και δεν ήταν οι μαντινάδες η μόνη υπενθύμιση ότι η Κάρπαθος συνεχίζει να συνδιαλέγεται με το παρελθόν με γόνιμο τρόπο. Σε τούτο το “ουρανοφίλητο” νησί, στο νοτιανατολικό άκρο του Αρχιπελάγους, κάθε εκδήλωση, κάθε καθημερινή δραστηριότητα κουβαλάει το άρωμα ενός πανάρχαιου πολιτισμού και την ουσία της λαϊκής δημιουργικότητας. Από τις μαντινάδες ως την εγκάρδια, συγκινητική φιλοξενία, από τα περιποιημένα σπίτια με τα ολοκέντητα προικιά και τις φωτογραφίες των προγόνων που σαν εφέστιοι θεοί παρακολουθούν και προστατεύουν την οικογενειακή ζωή, ως τα εργαστήρια των ντόπιων τεχνιτών όπως το υποδηματοποιείο του τελευταίου στιβανοποιού της Καρπάθου Γιάννη Πρεάρη, η Κάρπαθος δίνει στην έννοια της εντοπιότητας μια σχεδόν υπερβατική διάσταση, την καθιστά νόημα ζωής. Από την ανεμοδαρμένη αετοφωλιά της Ολύμπου ως τις Μενετές απ’ όπου ξεκίνησε το Επαναστατικό Απελευθερωτικό Κίνημα του νησιού, από το Μεσοχώρι με τις μαντινάδες του ως το Φοινίκι, το λιμανάκι απ’ όπου απέπλευσε τον Οκτώβριο του 1944 η “Ιμακολάτα”, η βάρκα που μετέφερε το μήνυμα της επανάστασης στην ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, από τα Πηγάδια ως το Απέρι, γεύτηκα μια σπάνια σύνθεση αντιθετικών στοιχείων: από τη μια την ενδοστρέφεια που γεννούν τα γεωγραφικά δεδομένα του νησιού, ο απρόσιτος χαρακτήρας του, η λιτότητα και το μέτρο του καθημερινού βίου, και από την άλλη την εξωστρέφεια των ανοιχτών οριζόντων, το πάθος για πρόοδο και εξέλιξη. Περήφανοι για την ταυτότητά τους, οι Καρπάθιοι κάνουν περήφανους όλους τους Έλληνες και μένα ξεχωριστά, επίτιμη δημότη του νησιού, πλέον, δίνοντας ένα μάθημα για το πώς μπορεί ένας τόπος να αλλάζει, χωρίς να αλλοτριώνεται».
