Σκληρή κριτική στο νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ που παρουσίασε η Νίκη Κεραμέως ασκεί, με συνέντευξή του στο www.politic.gr, ο Κωνσταντίνος Βλαχάκης. Ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την υπουργό Παιδείας πως προσπαθεί να επαναφέρει στα πανεπιστήμια το νόμο Διαμαντοπούλου σε πολύ χειρότερη και πιο αντιδραστική μορφή: «Εάν ψηφιστεί θα γκρεμίσει ό,τι γνωρίζαμε από το δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Έρχεται σε συνέχεια των προηγούμενων αντιδημοκρατικών νομοθετημάτων της κυβέρνησης, της ίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας και της εισαγωγής καμερών κι ελέγχου στις εισόδους κι αλλάζει άρδην το χαρακτήρα των ελληνικών ΑΕΙ».
Συνέντευξη στον Γιάννη Συμεωνίδη
Στο ίδιο μοτίβο, ο κ. Βλαχάκης παρατηρεί πως αν έχουν ανάγκη κάτι αυτή τη στιγμή τα ιδρύματα είναι αύξηση της χρηματοδότησης, αλλά βλέπουμε πως χρήματα υπάρχουν μόνο για αστυνομικούς και κάμερες, όχι για καθηγητές και νέες αίθουσες. Ο ίδιος, πάντως, παραδέχεται ότι δεν έχει επιτευχθεί η αντιστοίχιση της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο συνδικαλιστικό πεδίο με την εκλογική του επιρροή, κι αυτό δεν αφορά μόνο τη νεολαία αλλά και τους εργασιακούς χώρους και την αυτοδιοίκηση. Παρόλα αυτά δηλώνει αισιόδοξος πως η νέα γενιά συνεχίζει να εμπνέεται και να στηρίζει το πολιτικό σχέδιο του κόμματός του κι αυτό θα αποτυπωθεί και στην κάλπη των εθνικών εκλογών.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη Βλαχάκη:
– Ποιες είναι, επιγραμματικά, οι βασικότερες διαφωνίες σας με το νέο νόμο – πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που φέρνει η Νίκη Κεραμέως;
Το νέο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ που παρουσίασε η κυρία Κεραμέως προσπαθεί να επαναφέρει στα πανεπιστήμια το νόμο Διαμαντοπούλου σε πολύ χειρότερη και πιο αντιδραστική μορφή. Εάν ψηφιστεί θα γκρεμίσει ό,τι γνωρίζαμε από το δημόσιο και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Το νομοσχέδιο αυτό έρχεται σε συνέχεια των προηγούμενων αντιδημοκρατικών νομοθετημάτων της κυβέρνησης, της ίδρυσης της πανεπιστημιακής αστυνομίας και της εισαγωγής καμερών και ελέγχου στις εισόδους, και αλλάζει άρδην το χαρακτήρα των ελληνικών ΑΕΙ.
Στις διατάξεις του υπάρχουν πολλές ρυθμίσεις που οδηγούν στην ρευστοποίηση και τη διάλυση των ενιαίων προγραμμάτων σπουδών. Και δεν αναφέρομαι στο «εσωτερικό Erasmus» που διαφημίζει η κυρία Κεραμέως, αλλά στην πρόβλεψη για πολλά προγράμματα σπουδών ανά τμήμα, διαφορετικών επιπέδων, στην ίδρυση εκ νέου ΤΕΙ υπό άλλο όνομα και άλλες διατάξεις. Είναι δεδομένο, ότι προσπαθώντας να εφαρμόσει το αποτυχημένο σύστημα της Μπολόνια, με τις ρυθμίσεις αυτές διασπάται η ενιαιότητα των επιστημονικών αντικειμένων ανά τμήμα, ενώ διασπώνται εκ των πραγμάτων και τα ενιαία πτυχία και διπλώματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.
Είναι ένα νομοσχέδιο που καταργεί εκ των πραγμάτων το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, εισάγοντας ένα αντιδημοκρατικό και συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης, με το συμβούλιο διοίκησης– μισό εκλεγμένο και μισό διορισμένο- να έχει όλες τις αρμοδιότητες, διορισμένους αντί για εκλεγμένους πρυτάνεις και κοσμήτορες, και τα εκλεγμένα όργανα των σχολών να έχουν πρακτικά ελάχιστες αρμοδιότητες. Και προφανώς για να μπορεί να σταθεί ένα νέο πλαίσιο αυταρχικής διοίκησης αποκλείονται και οι εκπρόσωποι των φοιτητών από τα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων. Δημιουργείται ένα νέο ολιγομελές και άρα ελεγχόμενο συμβούλιο φοιτητών, που εκλέγεται υποχρεωτικά ηλεκτρονικά από ενιαία ψηφοδέλτια, σε μια προσπάθεια να υπονομευτούν και να διαλυθούν όχι μόνο οι φοιτητικές παρατάξεις, αλλά και οι ίδιοι οι φοιτητικοί σύλλογοι. Είναι μια ευθεία επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα των φοιτητών.
Τέλος, εισάγεται και ένα νέο μοντέλο λειτουργίας για τα ΑΕΙ, με αυστηρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια– δημιουργείται ένα πανεπιστήμιο ανώνυμη εταιρεία- με την επιβίωσή του να συνδέεται με την προσέλκυση και εξασφάλιση ιδιωτικών πόρων. Στην κατεύθυνση αυτή τα ΑΕΙ αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη εμπορική δραστηριότητα, απελευθερώνονται τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και ταυτόχρονα οι απολαβές όσων διδάσκουν σε αυτά. Με τη λογική του πανεπιστημίου ΑΕ, το κάθε ίδρυμα θα μπορεί να επιλέγει το ύψος των διδάκτρων, θα αντιμετωπίζει τους φοιτητές ως πελάτες. Στην ίδια λογική η φοιτητική μέριμνα θα γίνεται με έργα ΣΔΙΤ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιβολή ενοικίων στις εστίες κ.λπ.
-Επικαλείστε το ότι πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά στην Ευρώπη σπανίζουν και φαινόμενα καταλήψεων, βανδαλισμών κι άλλων παρανομιών που συντελούνται στα ελληνικά πανεπιστήμια, όσο μεμονωμένα κι αν ενδεχομένως ισχυριστείτε πως είναι. Μήπως αυτό από μόνο του δικαιολογεί την παρουσία πανεπιστημιακής αστυνομίας;
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια από την κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα, να παρουσιαστούν τα ελληνικά πανεπιστήμια ως κέντρα ανομίας και παραβατικότητας. Τα ίδια πανεπιστήμια που διεθνώς αναγνωρίζεται το υψηλό επίπεδο των καθηγητών και των φοιτητών τους. Προφανώς τα κύρια προβλήματά τους αποτελούν η συνεχιζόμενη υποχρηματοδότησή τους, η έλλειψη συντήρησης και αναβάθμισης των υποδομών τους, η υποστελέχωσή τους κ.λπ. Τα προβλήματα που κατά καιρούς μπορεί να εντοπίζονται σε σχέση με βανδαλισμούς ή άλλες ενέργειες αφορούν συγκεκριμένα ιδρύματα, σίγουρα όχι το σύνολό τους. Και δεν μπορούν αυτά να συγχέονται με φοιτητικές κινητοποιήσεις, όποια μορφή και αν αυτές έχουν, που αυτή τη στιγμή καταστέλλονται με τον πιο βίαιο τρόπο.
Αν ήθελε, λοιπόν, η κυβέρνηση, να επιλύσει τα προβλήματα ασφάλειας του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων των ιδρυμάτων θα προσλάμβανε φύλακες– αυτούς που απέλυσε ο κ. Μητσοτάκης ως υπουργός πριν μια δεκαετία– δεν θα προχωρούσε σε μια πανευρωπαϊκά πρωτοφανή κίνηση να ιδρύσει ειδικό σώμα της αστυνομίας, που δεν θα λογοδοτεί στις διοικήσεις των ιδρυμάτων, για να επαναφέρει ξανά το σπουδαστικό της ασφάλειας στις σχολές. Αν έχουν ανάγκη κάτι αυτή τη στιγμή τα ιδρύματα είναι αύξηση της χρηματοδότησης, αλλά βλέπουμε ότι χρήματα υπάρχουν μόνο για αστυνομικούς και κάμερες, όχι για καθηγητές και νέες αίθουσες.
-Το ποσοστό της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία ήταν πολύ χαμηλό και σε αυτές τις φοιτητικές εκλογές, μολονότι ενισχύθηκαν άλλες αριστερές παρατάξεις. Τι συμβαίνει και η εκλογική απήχηση που έχει το κόμμα σας στη νεολαία δεν έχει αντιστοιχηθεί ακόμα με τις συνδικαλιστικές της εκφάνσεις;
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξήχθησαν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, που διαμόρφωσαν τόσο η πανδημία, καθώς τα ιδρύματα ήταν κλειστά για δύο χρόνια, όσο και η πανεπιστημιοποίηση των ΤΕΙ το 2019, που συντέλεσε στη δημιουργία νέων τμημάτων και τη συγχώνευση άλλων. Σε αυτές τις συνθήκες είναι κατ’ αρχήν ελπιδοφόρο που βλέπουμε για πρώτη φορά την πολιτική αμφισβήτηση και αντίδραση των φοιτητών απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές, όπως αποτυπώθηκε με την αποκαθήλωση της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, της φοιτητικής παράταξης της ΝΔ, και αυτό αποτελεί το βασικό μήνυμα των φετινών εκλογών.
Το BLOCO, που αποτελεί το συνδικαλιστικό όχημα που στηρίζει η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ στα ΑΕΙ, κατόρθωσε να αυξήσει τις δυνάμεις του, κατέγραψε διπλάσια ποσοστά, ενώ αύξησε κατά τρεις φορές τις έδρες που κατέλαβε στα Δ.Σ. των φοιτητικών συλλόγων, παρόλα αυτά πράγματι δεν κατόρθωσε να έχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα αντίστοιχο των άλλων αριστερών δυνάμεων, και είναι σίγουρα πολύ μικρότερο από την επιρροή που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη νεολαία. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το BLOCO, ξεκίνησε από το μηδέν σχεδόν το 2016, μέσα σε συνθήκες σκληρής αντιπαράθεσης αλλά και κρίσης του φοιτητικού συνδικαλισμού. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν και τα δύο χρόνια κλειστών πανεπιστημίων που δεν συνέβαλαν στην ανάπτυξη της παρουσίας του.
Κάνοντας, λοιπόν, την αυτοκριτική μας, να πούμε ότι πράγματι δεν έχουμε καταφέρει να αντιστοιχίσουμε την επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο συνδικαλιστικό πεδίο, και αυτό δεν αφορά μόνο τη νεολαία αλλά και τους εργασιακούς χώρους και την αυτοδιοίκηση, αλλά να μην υπάρχει αμφιβολία ότι η νέα γενιά συνεχίζει να εμπνέεται και να στηρίζει το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αυτό θα αποτυπωθεί και στην κάλπη των εθνικών εκλογών όποτε και αν αυτές πραγματοποιηθούν.
Δείτε επίσης: Θεσσαλονίκη: Συγκέντρωση ενάντια στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία από φοιτητικούς συλλόγους (vids & pics)
