Τα υψηλά ποσοστά της αποχής στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός το οποίο δεν πρέπει να περάσει ως μη γενόμενο.
Αντίθετα, πρέπει να αποτελέσει αιτία έντονου προβληματισμού για το σύνολο του πολιτικού κόσμου, διότι είναι προφανές ότι η Ευρώπη βρίσκεται, πλέον, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι, ενώπιον του οποίου πρέπει να αποφασίσει ποιον δρόμο θα διαλέξει: Αυτόν της ολοκλήρωσης ή της συντήρησης της σημερινής φυσιογνωμίας της, που όμως ενισχύει τις φυγόκεντρες τάσεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της;
Κατ’ εμέ, το πρωτεύον είναι να μπει τέλος στην απογοήτευση των πολιτών για τον αποστειρωμένο τρόπο λειτουργίας των θεσμικών οργάνων της ευρωπαϊκής κοινότητας. Αυτό είναι το πρώτο και πιο αποφασιστικό βήμα που πρέπει να γίνει στην κατεύθυνση της αποκατάστασης της σχέσης εμπιστοσύνης που έχει διαρραγεί με την κοινωνία των πολιτών. Επίσης, πρέπει να εμπνεύσει εκ νέου όραμα στα κράτη-μέλη της, στοιχείο που απουσιάζει τα τελευταία χρόνια, αφού είναι εμφανές το έλλειμμα ταυτότητας, προσανατολισμού, συνοχής και ηγεσίας.
Όλα τα παραπάνω δεν προέκυψαν ξαφνικά, μα είναι απόρροια της ευθείας αμφισβήτησης των αξιών της Ευρώπης. Ο άλλοτε συνδετικός ιστός της έχει διαρραγεί, αφού το αξιακό σύστημα που κάποτε «έδενε» την ευρωπαϊκή οικογένεια, έπαψε να εξελίσσεται. Και μαζί του, έπαψε να εξελίσσεται ο θεσμός.
Για το λόγο αυτόν, παίρνοντας ως αφορμή την έναρξη της νέας θητείας του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση η Ευρώπη της περιόδου 2024-2029 να στραφεί και να επενδύσει σε μια νέα αρχιτεκτονική που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Αυτόν που απουσιάζει από την κεντρική της στόχευση τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για αναγκαία συνθήκη, γιατί η Ευρώπη δεν είναι η γραφειοκρατική διοίκηση. Είναι η ανάπτυξη και οι ίσες ευκαιρίες που μπορεί να παρέχει, παρά τις όποιες δομικές ατέλειες υπάρχουν. Αυτό ήταν, εξάλλου, το κύριο ζητούμενο των εμπνευστών και ιδρυτών της.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει, λοιπόν, να ξαναγίνει ταυτόσημη με την προοπτική και την εξέλιξή των μελών της, τον διάλογο και την ελπίδα. Βλέπετε, ήταν και πρέπει να παραμείνει προορισμός και όχι.. να αντιμετωπίζεται ως… φορτίο και κατ’ επέκταση ως «βάρος». Είναι, ακόμη, η εξωστρέφεια των χωρών και όχι η εσωστρέφεια των τελευταίων χρόνων και σε κάθε περίπτωση πρέπει να ξαναγίνει συνώνυμη με τη συνομιλία και την συνεννόηση, την ελευθερία και τον ορθολογισμό, τη φροντίδα και τον πολιτισμό. Να κατανοήσουμε όλοι μας, με πράξεις, ότι Ευρώπη σημαίνει δεσμοί φιλίας και όχι διαχωριστικά σύνορα μεταξύ βορρά και νότου. Σε τελική ανάλυση, είναι μια κατάκτηση που μας διασφάλιζε επί δεκαετίες το πολύτιμο αγαθό της ειρήνης, που όμως αμφισβητείται σήμερα τόσο έντονα.
Με αφορμή, λοιπόν, τη χαμηλή συμμετοχή των ευρωπαίων πολιτών στις κάλπες της 9ης Ιουνίου και την απουσία ενδιαφέροντος των εθνικών πληθυσμών για τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, επιβάλλεται να γίνουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις, ειδάλλως το ευρωπαϊκό όνειρο θα «σβήσει» δίχως να το έχουμε αντιληφθεί. Έτσι, κατά την προσωπική μου άποψη, η επιστροφή στις «ρίζες» είναι μονόδρομος για την Ευρώπη.
Όχι μονάχα για το σήμερα, αλλά πρωτίστως για το μέλλον της.
Θεόδωρος Γ. Καράογλου
Βουλευτής ΝΔ Β΄ Θεσσαλονίκης
Δείτε επίσης: Τ. Θεοδωρικάκος: Στόχος της κυβέρνησης η επαναβιομηχάνιση της χώρας
