Στο ΑΠΕ – ΜΠΕ φιλοξενήθηκε το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Λουίζα Ράζου, η οποία τόνισε ότι η εργατική τάξη πρέπει να πιστέψει στην δύναμη της.
«Να πιστέψει η εργατική τάξη στη δύναμή της και να ηγηθεί στην πάλη, για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό- κομμουνισμό» είναι το μήνυμα του 21ου συνεδρίου του ΚΚΕ.
Αναλυτικά η συνέντευξη της κ. Ράζου στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:
Την Πέμπτη 24 Ιουνίου ξεκινούν οι 4ήμερες εργασίες του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Ποιες ήταν οι σημαντικότερες «στιγμές» στη δράση του Κόμματος από το 20ο Συνέδριό του, το 2017, έως το 21ο;
«Πρόκειται για ένα χρονικό διάστημα πυκνό σε πολιτικές εξελίξεις, γεγονότα και επετείους πολύ σημαντικές για το Κόμμα μας. Σε αυτές τις συνθήκες οι κομμουνιστές, σε όλη την Ελλάδα, πρωτοστάτησαν, ώστε να μπουν στο προσκήνιο οι λαϊκές ανάγκες, να οργανωθεί η πάλη και η διεκδίκηση για δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Κυριολεκτικά δεν υπήρξε λαϊκό πρόβλημα που να μην αναδείχτηκε κάτω από την επίμονη δράση του ΚΚΕ, παντού. Ταυτόχρονα και με κάθε ευκαιρία οργανώθηκε μια πολύμορφη πολιτική δράση. Αναμετρηθήκαμε με το ρεύμα των αυταπατών και των διλημμάτων που καλλιεργούσαν τα άλλα κόμματα, προβάλλαμε την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση. Με τέτοιους όρους δώσαμε την τριπλή εκλογική αναμέτρηση του 2019 για τα όργανα τοπικής διοίκησης, τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν, με στόχο να ενισχυθεί το ρεύμα χειραφέτησης από τις αστικές επιλογές υπέρ του ΚΚΕ.
Οπωσδήποτε αυτό το διάστημα ξεχώρισε η παρέμβαση του Κόμματος μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, ώστε να μην επικρατήσει η αφωνία και ο φόβος που επιχείρησε να σπείρει η κυβέρνηση της ΝΔ, με την αντιπολιτευτική αρωγή του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη συμβολή του ΚΚΕ έγινε κατορθωτό να μην μπουν οι λαϊκές διεκδικήσεις στο γύψο, να αντιμετωπιστεί η καταστολή. Έτσι θα μείνουν χαραγμένες οι εικόνες της Πρωτομαγιάς του 2020, το λαϊκό ξέσπασμα για την καταδίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, οι συγκλονιστικές εικόνες μπροστά στην αμερικάνικη πρεσβεία και στο κέντρο της Αθήνας στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μα πάνω από όλα, αυτή την περίοδο, το Κόμμα μας τίμησε, όπως άρμοζε, τις επετείους από τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από την μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση του 1917, όπως και από την ίδρυσή του το 1918. Με εκατοντάδες εκδηλώσεις ιδεολογικού και ιστορικού περιεχομένου, με σημαντικές εκδόσεις και πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου, με μεγάλες παραστάσεις και συναυλίες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στο Μέγαρο Μουσικής. Τιμήσαμε τους βασανισμένους και τους νεκρούς μας στα θανατονήσια της Γυάρου και της Μακρονήσου, τοποθετώντας μνημεία αντάξια των θυσιών των συντρόφων μας. Όλη αυτή η δραστηριότητα ενίσχυσε και εδραίωσε τη μαχητικότητα και την πίστη στην πάλη για την υπόθεση της εργατικής τάξης, ανέβασε ταυτόχρονα την απαιτητικότητα στις γραμμές μας, ώστε να γινόμαστε συνεχώς ικανότεροι να βάζουμε δύσκολους στόχους και να τα καταφέρνουμε.»
Το Συνέδριο διεξάγεται σε μια χρονική «στιγμή» όπου το ΚΚΕ εκτιμά ότι ο νόμος για τα εργασιακά, «είναι καταδικασμένος στη συνείδηση των εργαζομένων», και θεωρεί τις «ανατροπές του αιώνα στο σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων» τόσο ως προαπαιτούμενο για την εκταμίευση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, όσο και ως προαπαιτούμενο εν γένει της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
«Η εκτίμησή μας επιβεβαιώθηκε από τη σθεναρή αγωνιστική-απεργιακή απάντηση που έδωσαν χιλιάδες εργαζόμενοι, κόντρα σε όλα τα εμπόδια, την τρομοκρατία και τη συκοφαντία που εξαπέλυσαν εργοδοσία, κυβέρνηση, συνδικαλιστικές ηγεσίες και κόμματα που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υπονομεύσουν την πάλη τους. Με αυτό το αντεργατικό νόμο για «προίκα», η κυβέρνηση διαμορφώνει τα νέα προαπαιτούμενα, για να εισρεύσει το χρήμα του Ταμείου Ανάκαμψης, προκειμένου να στηριχτεί εκ νέου η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων των μεγάλων επιχειρήσεων. Η ανάπτυξή τους προϋποθέτει ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και αυτό αποτελεί την καρδιά του νόμου που ψηφίστηκε. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συμπλέουν σε αυτό το στόχο. Γι’ αυτό και κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, τσακώνονταν για τις… πολυκατοικίες, για το ποιος είναι ικανός να τις χτίζει και ποιος είναι ικανός να τις διαχειρίζεται… Οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι νέοι ένα δρόμο έχουν, μία επιλογή, στο δρόμο του αγώνα με το ΚΚΕ, να αχρηστεύσουν αυτόν τον νόμο και συνολικά την πολιτική τους.»
Οι Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής δημοσιεύθηκαν σε τρία διαφορετικά κείμενα κάτι το οποίο συμβαίνει για πρώτη φορά. Γιατί δημοσιεύτηκαν τα κείμενα με αυτόν τον τρόπο; Που επικεντρώνεται το κύριο βάρος της θεματολογίας του 21ου Συνεδρίου;
«Γιατί επιδιώξαμε -και η προσυνεδριακή διαδικασία δείχνει ότι το πετύχαμε- να θέσουμε στο επίκεντρο του προβληματισμού των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ τα ζητήματα που αφορούν πως το Κόμμα μας θα δυναμώσει ιδεολογικά και πολιτικά, ώστε να αντιμετωπίσει με επάρκεια τις απαιτήσεις διεξαγωγής της ταξικής πάλης στις σημερινές σύνθετες συνθήκες. Στο δεύτερο κείμενο φαίνεται η συνθετότητα των συνθηκών από τις εξελίξεις στη καπιταλιστική οικονομία, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις. Αλλά και οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για την πορεία του αστικού πολιτικού συστήματος και των κομμάτων του στη χώρα μας, τα μείγματα αστικής διαχείρισης που προωθούνται σε κάθε φάση του οικονομικού καπιταλιστικού κύκλου.
Στο τρίτο κείμενο δίνουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να υπηρετεί η δράση μας, προκειμένου να συμβάλλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, που η είναι η αναγκαία απάντηση για να ανοίξει ο δρόμος της χειραφέτησης της εργατικής τάξης από την κυρίαρχη πολιτική. Τα κείμενα έχουν αλληλουχία και είναι σε οργανική σύνδεση μεταξύ τους. Η αυτοτελής συζήτησή τους βοήθησε να αφιερωθεί περισσότερος χρόνος για μελέτη και συζήτηση, άρα και στον πιο βαθύ προβληματισμό και στην καλύτερη κατανόηση από τα μέλη του Κόμματος και με τον κόσμο που μας παρακολουθεί και ενδιαφέρεται για τις θέσεις του ΚΚΕ.»
Γιατί στο 1ο κείμενο των Θέσεων αναφέρεται ότι το ΚΚΕ «ως μέρος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος διατρέχει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ιστορίας του»;
«Γιατί και το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, μέρος του οποίου αποτελεί το Κόμμα μας από την ίδρυσή του, δεν βρίσκεται στα καλύτερά του 30 χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Η επαναστατική ανασυγκρότηση των ΚΚ είναι αργή και βασανιστική, πολλά έχουν διαλυθεί ή μεταλλαχθεί οριστικά. Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης επιδρούν στη διαρκώς εξελισσόμενη ένταση του αντικομουνισμού, που δεν έχει κοπάσει, το αντίθετο μάλιστα. Δείγμα ότι οι νικητές-καπιταλιστές δεν είναι και πολύ σίγουροι για τη νίκη τους. Παρ’ όλα αυτά ο ανορθολογισμός και η συντηρητικοποίηση μεγαλώνει, η πίεση μήπως και εξανθρωπιστεί το σύστημα παραμένει ισχυρή, παρά το γεγονός ότι βαθαίνει η αντίθεση ανάμεσα στο πως ζει η εργατική τάξη και πως θα μπορούσε να ζήσει, αν εξέλειπε από την παραγωγή το κριτήριο του κέρδους έναντι των σύγχρονων εργατικών-λαϊκών αναγκών. Έχει πολλές απαιτήσεις για ένα επαναστατικό κόμμα να οργανώνει τη δράση του σε αυτές τις συνθήκες, να κατορθώνει να ανανεώνει τους δεσμούς του και να είναι πράγματι η καρδιά, ο νους και οργανωτής της εργατικής- λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό.»
Με βάση το 2ο Κείμενο των Θέσεων και συγκεκριμένα τις Θέσεις 15, 16 και 17 ανακύπτουν οι ερωτήσεις για τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ σχετικά με «την συμμετοχή της αστικής τάξης της Ελλάδας στους ανταγωνισμούς», τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον κίνδυνο πολεμικής αναμέτρησης και τη «συνεκμετάλλευσης» και το Κυπριακό.
«Η Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στις ΝΑΤΟϊκές πολεμικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ. Πάνω και από τις ΗΠΑ που επεμβαίνουν στρατιωτικά όπου γης… Στέλνει στρατεύματα και υλικό όπου της ζητηθεί, αναβαθμίζει τις στρατιωτικές συμφωνίες για τις βάσεις και παραχωρεί νέες στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της αστικής τάξης. Αυτά και άλλα πολλά δείχνουν το σταθερό προσανατολισμό της ελληνικής αστικής τάξης να αναβαθμίσει το ρόλο της, από αυτή την σκοπιά διαχειρίζεται και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που θα περνάνε από φάσεις ηρεμίας και διαλόγου σε φάσεις όξυνσης, φραστικής και όχι μόνο. Μέσα στη μέγγενη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να υπάρξει φιλολαϊκή λύση ούτε στο Κυπριακό, ούτε στα Ελληνοτουρκικά. Η γραμμή της «βιώσιμης αποκλιμάκωσης» στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως διατυπώθηκε στην πρόσφατη σύνοδο ΗΠΑ-ΕΕ, επιβεβαιώνει ακριβώς αυτή την εκτίμηση. Η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων περνάει μέσα από την πάλη που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και την εξουσία της. Αλλιώς οι λαοί θα πληρώνουν βαρύ τίμημα, όπως ήδη συμβαίνει.»
Βάση του 3ου Κειμένου των Θέσεων, ποια είναι η κατάσταση στο εργατικό κίνημα, λαμβάνοντας υπόψη και τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας;
«Μέσα στην πανδημία φάνηκε ακόμα πιο έντονα πόσο αναγκαία είναι η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος. Αν δεν ήταν τα ταξικά συνδικάτα, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, να μπουν μπροστά για την υπεράσπιση της ζωής, της υγείας και των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, θα είχε περάσει το σιωπητήριο και η γραμμή της κοινωνικής ειρήνης, που υποστήριζε η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, με το περιβόητο «θα λογαριαστούμε μετά». Οι διεκδικήσεις που διαμορφώθηκαν για ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους τόπους δουλειάς, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και για την επίταξη των ιδιωτικού τομέα, έβαλαν στο προσκήνιο τις λαϊκές ανάγκες. Στον αντίποδα, η ΓΣΕΕ είχε κατεβάσει ρολά και συκοφαντούσε τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες που αγωνίζονταν. Στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο μας απασχολούν όλοι οι παράγοντες που έχουν συντελέσει -σε βάθος χρόνου- στην απομαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, στα προβλήματα λειτουργίας και περιεχομένου δράσης των συνδικάτων. Επεξεργαζόμαστε πως, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, θα γίνει πιο αποτελεσματική η συμβολή μας, ώστε τα συνδικάτα να γίνουν πραγματικά στηρίγματα των εργαζομένων στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς.»
Ποιο είναι το μήνυμα του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό;
«Μας ξέρουν. Το ΚΚΕ έχει ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και το λαό μας, που ξεπερνούν τα όρια της εκλογικής του επιρροής κατά πολύ. Με όλους αυτούς μπορούμε να βαδίσουμε μαζί τον δρόμο της αγωνιστικής συμπόρευσης, που διαμορφώνει προϋποθέσεις να έρθει πιο κοντά η πραγματική εργατική-λαϊκή διέξοδος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και εκμετάλλευση. Να πιστέψει η εργατική τάξη στη δύναμή της και να ηγηθεί στην πάλη, για να καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό- κομμουνισμό.»
Δείτε επίσης: Νοτοπούλου: “Επιτελικό μπάχαλο και στις πύλες εισόδου για δεύτερη χρονιά”
