Σε μία συνέντευξη σχετικά με τα ζητήματα που αφορούν το αναπηρικό κίνημα προχώρησε ο κ. Μίλτος Στόικος, γραμματέας ΑΜΕΑ της Διοικούσας Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη.
Συνέντευξη: Βαλάντου Γιαννακούδη
Κάμερα/μοντάζ: Βασίλης Δημόκας
Ο κ. Στόικος αναφέρθηκε, μιλώντας στην Politic, σε βασικά θέματα που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινότητά τους εκφράζοντας παράλληλα την ικανοποίησή του για τα αργά αλλά σταθερά βήματα που γίνονται τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη στον τομέα της προσβασιμότητας. Μάλιστα, ο ίδιος σχολιάζοντας την ασυνείδητη συμπεριφορά ορισμένων οδηγών που καταλαμβάνουν θέσεις ΑΜΕΑ ή κλείνουν ράμπες είπε χαρακτηριστικά πως «ο δημόσιος χώρος είναι δικαίωμά μας, δεν είναι υπό συζήτηση. Γι’ αυτό και λέγεται δικαίωμα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη παρακάτω:
– Κ. Στόικε προ ολίγων μηνών αναλάβατε τα καθήκοντα του γραμματέα ΑΜΕΑ της Διοικούσας Επιτροπής ΝΔ του νομού Θεσσαλονίκης. Καταρχάς, συγχαρητήρια και καλή δύναμη να σας ευχηθώ για τον νευραλγικό τομέα που είστε πλέον αρμόδιος. Περιγράψτε μας λίγο, ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενό σας;
Αρχικά με την ευκαιρία που μου δίνετε θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον πρόεδρο της Διοικούσας Επιτροπής του Νομού για την επιλογή του στο πρόσωπό μου και για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Τώρα, όσον αφορά το ερώτημά σας, θα ήθελα να σας πω ότι επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στην προώθηση των δράσεων των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης στα ευαίσθητα θέματα που αφορούν το αναπηρικό κίνημα. Ακόμη, προωθούμε τις κυβερνητικές θέσεις και τις πολιτικές απόψεις της Νέας Δημοκρατίας στα θέματα αυτά, όπως επίσης να κάνουμε κοινή συνείδηση -στο μέτρο του δυνατού- το αποτύπωμα που αφήνει η πολιτική της κυβέρνησης στα ζητήματα των ατόμων με αναπηρία.
– Η Θεσσαλονίκη δυστυχώς ήταν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό μια πόλη εχθρική και δύσβατη για τα άτομα με αναπηρία. Δυστυχώς, παρά τα βήματα που έχουν γίνει στον τομέα της προσβασιμότητας, η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων εξακολουθεί να είναι δύσκολη. Μιλήστε μας λίγο ξεχωριστά για τον τομέα του νοσοκομείου αλλά και αυτόν των αστικών συγκοινωνιών;
Θα ήθελα να ξεκινήσω από τον ΟΑΣΘ. Εκεί υπάρχει μια μεγάλη μεταβολή σε σχέση με την πραγματικότητα που ζούσε το άτομο με αναπηρία στην πόλη μας το 2019. Σήμερα υπάρχει μία σύμπραξη με τα ΚΤΕΛ, η οποία αποδίδει στην κοινωνία ταχύτητα στην εξυπηρέτηση, βελτίωση στην ποιότητα παροχής της υπηρεσίας, πράγμα το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι το άτομο με αναπηρία έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τις βέλτιστες δυνατές υποδομές και το άτομο που επιλέγει να μετακινηθεί με τον ΟΑΣΘ μπορεί να το κάνει στον καλύτερο δυνατό χρόνο.
– Κατόπιν επικοινωνίας με τον ΟΑΣΘ…
Θα ήθελα να σας πω ότι τόσο ο Οργανισμός διαθέτει ειδικά βανάκια τα οποία απευθύνονται αποκλειστικά και μόνο σε άτομα με αναπηρία, αλλά και τα λεωφορεία που κυκλοφορούν πλέον στην πόλη μας έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Ξέρετε, στα άτομα με αναπηρία η αντιμετώπιση είναι το σημαντικότερο όλων. Γιατί αυτό που απαιτούν κυρίως είναι ο σεβασμός μας. Όταν βλέπουν μια βελτιωμένη υποδομή είναι και για αυτούς πιο εύκολο, πιο προσιτό, πιο ευχάριστο να συμμετέχουν. Επίσης ο χρόνος σε μια πολύβουη πόλη όπως η Θεσσαλονίκη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Και τον χρόνο ο ΟΑΣΘ τον έχει αντιμετωπίσει πολύ γενναιόδωρα και τον έχει αποδώσει πίσω στους πολίτες όπου ανήκει.
– Βέβαια δεν μπορούμε να αφήσουμε έξω από τη συζήτησή μας το κομμάτι των πεζοδρομίων και της οδοποιίας…
Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας. Έχει γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια και σε αυτό το κομμάτι, ωστόσο έχουμε ακόμη πολλά πράγματα να κάνουμε. Τα ζητήματα των υποδομών και της προσβασιμότητας των ατόμων με αναπηρία είναι δυναμικά και διαρκή ζητήματα. Ποτέ δεν πρόκειται να πάψουν να απασχολούν τους ιθύνοντες, ποτέ δεν πρόκειται να πάψουν να αποτελούν ένα ανοιχτό ζήτημα. Μια ανοιχτή πληγή, αν θέλετε. Θεωρώ ότι οι ιθύνοντες στην πόλη μας πλέον ενσκήπτουν στο ζήτημα. Δεν τους περνά αδιάφορο, επιτέλους!
– Ας πούμε για τα νοσοκομεία λίγο τώρα…
Ακόμα ένας τομέας στον οποίο έχουν γίνει τιτάνιες προσπάθειες. Το σύστημα υγείας είναι μια καίρια παροχή για τα άτομα με αναπηρία και η πρόσβαση σε αυτό είναι μία πρωταρχική ανάγκη για τα άτομα αυτά. Πράγματι δεν υπήρχε μια αξιοπρεπής υποδομή η οποία να τιμά τα άτομα και τους ιθύνοντες προγενέστερα. Έχουν γίνει και εδώ κάποια άλματα στην παροχή της υπηρεσίας και στην προσβασιμότητα στα ιδρύματα. Βεβαίως μένουν ακόμη και εδώ πάρα πολλά να γίνουν. Δε θα ζούσα σε αυτόν τον πλανήτη αν σας έλεγα πως όλα είναι ρόδινα, αλλά έχει γίνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και θα ήθελα να την υπογραμμίσω και να την αναγνωρίσω και στους υγειονομικούς μας και στους ιθύνοντες. Είτε αυτοί είναι οι ιθύνοντες των Αθηνών -τα στελέχη και τα μέλη της κυβέρνησης- είτε αυτοί είναι οι διοικητές των νοσοκομείων, είτε αυτοί είναι οι άνθρωποι των τεχνικών υπηρεσιών σε κάθε νοσοκομείο που ασχολούνται με τα ζητήματα της προσβασιμότητας.
– Θέλετε λίγο να μας αναλύσετε ποιες είναι αυτές οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον νοσοκομειακό χώρο;
Πρόκειται για μία πολύ μεγάλη αλλαγή στις υποδομές. Έχουν γίνει νέες πτέρυγες σε νοσοκομεία, έχουν αποδοθεί κλίνες που μέχρι πρότινος ήταν κλειστές. Το να εφαρμόζεται μία τακτική του να είναι άτομα με αναπηρία σαν τις σαρδέλες κολλημένα μεταξύ τους και να μην μπορούν να έχουν αξιοπρεπείς παροχές υγείας, δεν είναι κάτι που τιμά κανέναν. Δε λέω πως έχουν γίνει θαύματα, σας λέω πως έχουν βελτιωθεί κάποια πράγματα.
– Φυσικά, πέρα από το κομμάτι των υποδομών, στον δημόσιο διάλογο πρέπει να συζητηθεί και η ανεύθυνη στάση κάποιων πολιτών. Πότε επιτέλους θα εκπαιδευτούμε στον σεβασμό προς την διαφορετικότητα;
Τα άτομα με αναπηρία είναι μαχητές της αξιοπρέπειας. Δεν είναι πρόβλημα δικό τους η έλλειψη της αποδοχής ή το γεγονός πως οι πολίτες αμελούν να ενσκήψουν ή να σκεφτούν συμμετοχικά. Είναι ζήτημα προσωπικής ευθύνης του κάθε πολίτη να σταθεί στο ύψος της περίστασης και να πάψει να παρκάρει στη ράμπα αναπήρων. Να πάψει να καταχράται το δημόσιο χώρο που αφορά τη διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρία. Δε θεωρώ ότι το κράτος σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να γίνει μπαμπούλας. Είναι δικαίωμά μας ο δημόσιος χώρος, δεν είναι υπό συζήτηση. Γι’ αυτό και λέγεται δικαίωμα.
– Τι πιστεύετε πως οδηγεί έναν οδηγό να σταθμεύσει σε μία θέση που προορίζεται για άτομο με αναπηρία ή να παρκάρει το αυτοκίνητό του πάνω στο πεζοδρόμιο μπλοκάροντας τη διέλευση των πεζών;
Θα σας μιλήσω χωρίς περιστροφές. Η ελαφρότητα κ ο ωχαδερφισμός.
– Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο είναι η εύρεση εργασίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνα της Ειρήνης Λάκη (2020), οι στάσεις των εργοδοτών ιδιωτικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο αρνητικές όσον αφορά το ενδεχόμενο της πρόσληψης ατόμων με αναπηρία. Ποιες είναι οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα βελτιώσουν την πρόσβαση των ανάπηρων ατόμων στην ανοιχτή αγορά εργασίας και την απασχόληση χωρίς αποκλεισμούς;
Εν αρχή θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η εύρεση εργασίας για ένα άτομο με αναπηρία είναι σα να ανοίγει γι’ αυτό ένα παράθυρο στον κόσμο. Με αυτήν την λογική, το αρμόδιο υπουργείο έχει ενσκήψει πάνω στα εργασιακά ζητήματα, ειδικά σε αυτές τις ευαίσθητες κοινωνικές κατηγορίες και έχει προσφέρει ασφαλιστικές δικλείδες. Για παράδειγμα, υπάρχει η ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία διασφαλίζει τόσο το ωράριο όσο και την πρόσβαση στην εργασία. Επίσης έχουν αυξηθεί τόσο στις προκηρύξεις στον δημόσιο τομέα όσο και σε εταιρείες που υπάρχουν ευκαιρίες για την επιχειρηματική απασχόληση των ατόμων με αναπηρία. Ακόμη, έχουν αυξηθεί οι δυνατότητες ενός ατόμου να λάβει επιχειρηματικές πρωτοβουλίες τόσο μέσω των χρηματοδοτήσεων όσο και μέσω της δυνατότητας να διασφαλίσει το επιστημονικό του υπόβαθρο.
– Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με την πολιτική; Και για ποιον λόγο αποφασίσατε να ταχθείτε στο πλευρό της Νέας Δημοκρατίας;
Για εμένα η πολιτική είναι πρόκληση και πρόσκληση για συμμετοχή στο επίπεδο της ανάληψης της ευθύνης που αναλογεί στον καθένα μας. Δηλαδή, για μένα η πολιτική είναι ευθύνη και δύσκολες αποφάσεις. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο έχω επιλέξει και έχω συνειδητά συμπαραταχθεί και ενταχθεί στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Ήταν διαχρονικά μία παράταξη που εξέφραζε ακριβώς αυτό.
Θα μπορούσα να σας αναφέρω μια σειρά ζητήματα που άπτονται της ιδεολογικής προσέγγισης. Υπάρχουν και αυτά. Ο βασικός λόγος για τον οποίο επέλεξα τη Νέα Δημοκρατία είναι διότι με τόλμη βγήκε μπροστά σε κρίσιμες φάσεις της ιστορίας του τόπου.
– Τέλος, θα ήθελα να μου σχολιάσετε το πρόγραμμα του «Προσωπικού Βοηθού» που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τα άτομα με βαριά αναπηρία. Δε θα έπρεπε να προβλεφθεί ανάλογη οικονομική μέριμνα και για άτομα με δυσκολία στην όραση προκειμένου να αποκτήσουν σκύλο-οδηγό;
Καταρχάς να σας πω ότι ο προσωπικός γιατρός ήταν ένα χρόνιο αίτημα του αναπηρικού κινήματος. Ο προσωπικός βοηθός θα είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να συνδράμει στην απόπειρα ενός ανθρώπου να πάει στη δουλειά του. Ο προσωπικός βοηθός είναι ο προσωπικός σύμμαχος για τα άτομα με αναπηρία. Είναι εκεί για να συμμετέχει παραγωγικά στην καθημερινότητα, ένας συμπαραστάτης.
Σαφέστατα και πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σεβασμό και ιδιαίτερη προσοχή τους συμπολίτες μας που έχουν πρόβλημα όρασης. Σε αυτό το πλαίσιο, όμως, θα σας έλεγα πως πρέπει να σταθούμε και με ευθύνη απέναντί τους. Ο σκύλος-οδηγός τυφλών απαιτεί εξειδίκευση στον επιστημονικό τομέα και και εξειδίκευση σε ζωικό κεφάλαιο. Πρόκειται για μία δαιδαλώδη διαδικασία, λοιπόν, η οποία δεν απαιτεί μόνο τη συμμετοχή του κράτους αλλά απαιτεί και τη συμμετοχή μιας σειράς άλλων φορέων και καταστάσεων που δε σχετίζονται με το κράτος. Θεωρώ πως είναι κάτι που μπορεί με πολύ προσοχή να εξεταστεί. Δεν είναι ώριμη η συνθήκη για να συμβεί σήμερα.
Δείτε επίσης: Ανακοίνωση υποψηφιότητας της Μαρίας Μανούκα για τον δημαρχιακό θώκο του Δήμου Κορδελιού – Ευόσμου
