«Ζωή-λάστιχο και εργασία χωρίς δικαιώματα φέρνει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα εργασιακά», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Νάσος Ηλιόπουλος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο 105.5 FM».
«Έχουμε μια κυβέρνηση η οποία όχι μόνο καταργεί το 8ωρο και καθιερώνει τις απλήρωτες υπερωρίες, αλλά ταυτόχρονα διαλύει και οποιοδήποτε πλαίσιο ελέγχου της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Η ΝΔ στηρίζει την εργοδοτική παραβατικότητα και νομιμοποιεί την απλήρωτη εργασία», σημείωσε ο κ. Ηλιόπουλος, και πρόσθεσε ότι «Αυτή η πρακτική όμως, εκτός από κοινωνικά άδικη, πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι είναι και οικονομικά αναποτελεσματική».
Σημείωσε δε ότι «το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν περιλαμβάνει μόνο την κατάργηση τέτοιων ρυθμίσεων σαν αυτές που δρομολογεί τώρα η ΝΔ -οι οποίες αποδομούν θεμελιώδη δικαιώματα- αλλά επιδιώκει να δημιουργήσει και καινούρια πλαίσια προστασίας, όπως για παράδειγμα για τους εργολαβικούς εργαζόμενους ή για τους εργαζόμενους στην τηλεργασία».
Υποστήριξε επίσης ότι «Η ΝΔ προωθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης βγαλμένο από τις πιο μαύρες μέρες της ελληνικής χρεοκοπίας…Ο πρώτος σταθμός της μάχης που θα δοθεί το επόμενο διάστημα θα είναι στις 6 Μαΐου, στη μεγάλη απεργία… Ζητούμενο είναι η ΝΔ να πάρει ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν πρέπει να προχωρήσει σε αυτήν την πολιτική».
Αναφέρθηκε στο ζήτημα της αντικειμενικότητας της ενημέρωσης, λέγοντας ότι «ζούμε πράγματι μια κατάσταση με πολλά κεντρικά ΜΜΕ είτε να κρύβουν στοιχεία της πραγματικότητας τα οποία οι πολίτες τα ζουν καθημερινά, είτε να τα παρουσιάζουν με τρόπο τέτοιο που απέχει πολύ από αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι». Ενδεικτικά είπε ότι «την ώρα που τα νοσοκομεία είναι στο κόκκινο και οι υγειονομικοί είναι στο όριο της φυσικής και ψυχολογικής κατάρρευσης, το να κυριαρχεί η εικόνα του κ. Μητσοτάκη που εγκαινιάζει 15 καινούριες κλίνες ΜΕΘ -χωρίς να υπάρχει προσωπικό να τις λειτουργήσει- είναι πραγματικά μια “μαγική” εικόνα, μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας».
Κλείνοντας υποστήριξε ότι «Η προσπάθεια να επιβληθεί μία εντελώς μονοδιάστατη προσέγγιση στη δημόσια σφαίρα, είναι όμως τρωτή». Έφερε σαν παράδειγμα «το σκάνδαλο σκόιλ ελικικού και την υπόθεση Λιγνάδη, ζητήματα για τα οποία η ίδια η κοινωνία άσκησε πιέσεις από τα κάτω ώστε να πάρουν άλλη τροπή και να αποκαλυφθούν οι κυβερνητικές ευθύνες» και εμφανίστηκε «αισιόδοξος ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί και με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά».
