Ανάλυση της πολιτικής κυριαρχίας του Ερντογάν και των προκλήσεων για την αντιπολίτευση στην Τουρκία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος εκλεγμένος ισλαμιστής δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης το 1994, και υπήρξε έγκλειστος το 1998 με κατηγορίες υποκίνηση θρησκευτικού μίσους, έχει εξελιχθεί σε έναν πολιτικό ηγέτη που κατέχει την εξουσία στην Τουρκία από την αρχή του 21ου αιώνα. Παρά την ιστορική ειρωνεία που τον περιβάλλει, η πορεία του αποδεικνύει την ικανότητά του να υπερνικά τις αντιξοότητες.
Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί και με τον Εκρέμ Ιμάμογλου, τον δημοφιλή δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης. Η σύλληψή του με κατηγορίες διαφθοράς και οι κινήσεις που αποσκοπούν στην πολιτική του αποδόμηση δείχνουν την έντονη πίεση που υφίσταται από την κυβερνητική πλευρά. Ωστόσο, ο Ιμάμογλου δεν διαθέτει την ίδια δυναμική που είχε ο Ερντογάν στα πρώτα βήματα της πολιτικής του καριέρας.
Η επιτυχία του Ερντογάν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές και οι στρατηγικές κινήσεις του, όπως η συμφωνία με τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ενισχύουν τη θέση του. Η συμφωνία με το PKK για κατάθεση των όπλων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια πορεία ειρήνευσης στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, αυτή η κίνηση φαίνεται να στοχεύει στη στήριξη από τους φιλοκουρδικούς βουλευτές εν όψει πρόωρων εκλογών.
Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν δεν είναι απλά ένας επιβιώνας ηγέτης, αλλά και ένας πολιτικός που έχει καταφέρει να κυριαρχήσει μέσα σε ένα περιβάλλον αυταρχισμού. Καθώς συνεχίζει να διατηρεί μια ευρεία αποδοχή στην τουρκική κοινωνία, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ του «Σουλτάνου» και του «ηγέτη» στη δημόσια αντίληψη. Παρά τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας, η κοινωνία έχει δει βελτιώσεις στην εκπαίδευση και την κατανάλωση, στοιχεία που προσδιορίζουν την πολιτική του Ερντογάν και τη στρατηγική του.
Οι σύγχρονες εξελίξεις στην Τουρκία φανερώνουν ότι εισερχόμαστε σε μια εποχή όπου οι αυταρχικοί ηγέτες βρίσκουν τρόπους να υπονομεύουν τη δημοκρατία ενώ χρησιμοποιούν τις διαδικασίες που τους έφεραν στην εξουσία, γεγονός που εγείρει ανησυχίες για το μέλλον της δημοκρατίας στην περιοχή.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
