«Τολμούμε να ελπίζουμε. Στις τρεις αυτές λέξεις του συνοψίζεται, νομίζω, η ζωή και η δράση του ιεράρχη που αποχαιρετούμε σήμερα. Γιατί ακριβώς η τόλμη και η ελπίδα ήταν οι δύο πυξίδες που πάντα οδηγούσαν τον Αναστάσιο σε αυτήν τη θαυμαστή διαδρομή του. Μια διαδρομή σταθερά δίπλα στον άνθρωπο και στα δικαιώματά του, πότε ως ταπεινός ιεραπόστολος στην Αφρική των πεινασμένων παιδιών, πότε ως αθόρυβος συμπαραστάτης των φοιτητών στην Ελλάδα της δικτατορίας. Ο αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας υπήρξε ταυτόχρονα διανοούμενος της πίστης και απλός υπηρέτης του πλησίον του. Αυτό το μεγαλείο μιας ξεχωριστής προσωπικότητας υποκλινόμαστε, γιατί ο Αναστάσιος ήταν ένα φωτεινό παράδειγμα σοφίας, αλλά και δράσης.
Ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανέφερε ότι «η εκδημία του δημιουργεί ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όχι μόνο στον τόπο του, αλλά και σε όλα τα μέρη όπου χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού, για τον οποίον υπήρξε επί δεκαετίες ένας αληθινός φάρος.»
Για το έργο του μακαριστού αρχιεπισκόπου, ο πρωθυπουργός τόνισε: «Οι περισσότεροι εδώ γνωρίζουν, βέβαια, καλά τι πέτυχε ο Αναστάσιος από την πρώτη ώρα που έφτασε στην Αλβανία, το 1991, σε μια ερημωμένη χώρα. Κι όμως, αντλώντας δύναμη από τη βαθιά πίστη του, θεμελίωσε την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία και ίδρυσε περισσότερες από 400 ενορίες.»
«Μαζεύουμε τις πέτρες που μας πετούν όσοι πολεμούν το έργο μας συνήθιζε να λέει, και με αυτές χτίζουμε εκκλησίες και σχολεία. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα τον θρηνούν Έλληνες και Αλβανοί, αλλά παντού όπου υπάρχει άνθρωπος, ανεξάρτητα από θρησκεία ή εθνική καταγωγή. Υπήρξε μια γέφυρα φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς μας και ένας κρίκος επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο κράτη μας.»
Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες και τους Ορθόδοξους στην Αλβανία και απανταχού, ο Αναστάσιος υπήρξε πηγή υπερηφάνειας, προσφέροντας ελπίδα και πνευματική καθοδήγηση στο ελληνορθόδοξο ποίμνιο.
«Μέσα από τη θεολογική του σοφία αλλά και την ταπεινοφροσύνη του απέδειξε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να είναι μια ζωντανή κοινότητα αγάπης και κοινωνικής μέριμνας που ενώνει τους λαούς.»
Είθε το παράδειγμά του να συνεχίσει να μας εμπνέει και το έργο του να βρει ισάξιους συνεχιστές. Τον αποχαιρετώ με το δικό του κάλεσμα: Τολμάμε να ελπίζουμε».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
