Οι επιλεκτικές ευαισθησίες της Αριστεράς

Οι επιλεκτικές ευαισθησίες της Αριστεράς

Του Νίκου Καραγιαννακίδη*

Ένας κατά συρροήν δολοφόνος υπεύθυνος για το θάνατο 11 ανθρώπων εκβιάζει την Κυβέρνηση ώστε να πετύχει τη μεταγωγή του σε φυλακή από την οποία είχε κάνει στο παρελθόν ακόμη μία απεργία πείνας ώστε να φύγει…

 Ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις αναλαμβάνει τις τύχες της χώρας, του προσφέρει φωτογραφικά νομικά ευεργετήματα και στις μέρες μας ο αρχηγός του προτρέπει τον Πρωθυπουργό να υποκύψει στα θέλω του τρομοκράτη, «να αλλάξει στάση», γιατί «η ανθρώπινη ζωή σε ένα κράτος δικαίου αποτελεί ύψιστο αγαθό. Ακόμα και όταν πρόκειται για καταδικασμένους επειδή δεν τη σεβάστηκαν». Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός του κυρίου Τσίπρα και των συντρόφων του στο περιθώριο όπως του κυρίου Δρίτσα, ο οποίος δήλωσε χωρίς καμιά αιδώ πως κανείς δεν τρομοκρατήθηκε από τη 17Ν, είναι μια πραγματικότητα από την οποία δεν μπορούν να κρυφτούν.

Αν ο κύριος Τσίπρας πίστευε στο ελάχιστο πως η ανθρώπινη ζωή αποτελεί ύψιστο αγαθό, θα έβρισκε δυο λόγια συμπαθείας για τον Ιωάννη Ευαγγελινέλη και για τον Γιώργο Σκυλογιάννη, ειδικούς φρουρούς στο επάγγελμα που υπηρετούσαν στην ομάδα ΔΙ.ΑΣ., οι οποίοι την 1η Μαρτίου του 2011 έχασαν τη ζωή τους από πυρά κατά τη διάρκεια συμπλοκής με τέσσερις δράστες.  Αλλά στην Αριστερά οι ζωές των αστυνομικών δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος με εκείνες των τρομοκρατών. Οι αστυνομικοί θεωρούνται αναλώσιμοι, εχθροί των δήθεν κοινωνικών αγώνων, εύκολοι στόχοι για τα κόκκινα τάγματα εφόδου των θρασύδειλων τραμπούκων.

Αν δεν υπήρχε αυτή η πολιτική χυδαιότητα, θα έπρεπε ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ να σταματήσουν να επενδύουν πολιτικά στο βούρκο αυτών των μιασμάτων που βρίζουν στις πορείες τους χυδαία τον δολοφονηθέντα Παύλο Μπακογιάννη, να απαλλαγούν από τα φαντάσματα της Μεταπολίτευσης που τους κυνηγούν και να κατανοήσουν πως και οι αστυνομικοί έχουν μάνες. Δεν είναι εχθροί της κοινωνίας, είναι κομμάτι της.

Αυτές, όμως, δυστυχώς, είναι οι επιλεκτικές ευαισθησίες της Αριστεράς: χαϊδεύουν τρομοκράτες, διαγράφουν από τη μνήμη το χαμό ανθρώπων που έπεσαν στο καθήκον, επειδή είναι «δεξιοί», πιστεύουν μέσα στην πνευματική τους θολούρα πως ο Εμφύλιος ακόμη δεν τελείωσε… Πόσο πιο ξεκάθαρο μπορεί να γίνει, το ότι μόνο η ιδεολογική ταυτότητα είναι αυτή που καθορίζει τις προτεραιότητες της Αριστεράς και πως ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω εργαλειοποιεί πολιτικά την απεργία πείνας του Κουφοντίνα;

Ελπίζω να καταλάβουν έστω και την ύστατη ώρα, πως το κράτος Δικαίου, η Δημοκρατία μας είναι ανεκτική, δεν απειλείται, αλλά ξέρει και να δίνει απαντήσεις σε αυτούς που ονειρεύονται νέα αντάρτικα κραδαίνοντας λοστάρια…

*Ο Νίκος Καραγιαννακίδης είναι δικηγόρος

Loading